...(κάνει να βγει, στέκει και κοιτάζει τα ρούχα του στην καρέκλα)
...λείπει ένα κουμπί στο σακάκι αλλά θα φορώ και καμπαρντίνα κι έτσι δε θα φαίνε... εδώ που τα λέμε έπρεπε να πάει και καθαριστήριο...
(αφήνει όσα κρατούσε, βγάζει τη ρόμπα, φορά το σακάκι)
...να ορίστε, αυτό λείπει... να βάλω άλλο;
(μηχανικά βάζει το χέρι στην αριστερή μέσα τσέπη... έκπληκτος βγάζει από κει κάποια χαρτονομίσματα)
...μπααα...! για δες εδώ... πεντακόσιες, χίλιες, χίλιες εκατό, διακόσιες, τρακόσιες...
(ψάχνει και στις άλλες τσέπες)
...κι άλλο...;
(βρίσκει μισό φύλλο χαρτί διπλωμένο, το ανοίγει... μένει άφωνος κι ασάλευτος για λίγο... πάει κάθεται στην άκρη του κρεβατιού... διαβάζει με συγκίνηση που κορυφώνεται και καταλήγει σ' ένα κάποιο κλαυσίγελω...
..."φέτα, ένα τέταρτο...
κεφαλογραβιέρα, το ίδιο...
ελιές...
φασόλια ψιλά...
μακαρόνια σπαγγετίνι...
κονκασέ δυο κουτιά...
μανάβης... ένα μαρούλι...
σέλινο αρκετό
καρότα πεντ' έξι...
λεμόνια..."
(ανοίγει το συρτάρι του κομοδίνου, πιάνει μια ξύλινη κασετίνα και βάζει μέσα το πολύτιμο σημείωμα... μαζεύει πάλι μαξιλάρι, σόμπα κλπ. και αφού σταθεί μια στιγμή στο παράθυρο, βγαίνει αργά...)
(από το φινάλε του έργου του Ιάκωβου Καμπανέλλη "Δύσκολες Νύχτες του κύριου Θωμά")
Έλεγες και ξανάλεγες τι τυχερός που ήσουνα - αυτή ήταν από τις τελευταίες σου κουβέντες - να ζεις αυτή την συνύπαρξη ενός "ερασιτέχνη" του θεάτρου μ' έναν σπουδαγμένο, μ' έναν, ούτως ειπείν, "επαγγελματία" αυτής της τέχνης που παριστάνει τη ζωή. Δεν ξέρω, σ' αυτό το 20ήμερο που βρεθήκαμε με αφορμή τον Καμπανέλλη, ποιος ήταν ο δάσκαλος και ποιος ο μαθητής. Εκείνο όμως που ξέρω τώρα, είναι ότι σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς και σ' αυτόν τον κωλότοπο που μας όρισε η μοίρα να ζήσουμε, εμείς, γιατροί, δάσκαλοι, άνθρωποι του θεάτρου, εμείς τέλος πάντων που νταραβεριζόμαστε με τον Άνθρωπο, που τον κοιτάμε σαν Άνθρωπο και όχι σαν μίζα ή σαν μηχανογραφικό και λογιστική καρτέλα, μόνο με την αγάπη και την εγκαρτέρηση θα πορευτούμε μέσα στις δοκιμασίες της ζωής. Κι αυτό το μάθημα μου το έδωσες εσύ, όσο καιρό κάναμε πρόβες. Ναι, αυτό ήταν το "καλό φως" που έγραψε τον Μάιο ο αγαπημένος μας Σέργιος, κι αυτό το φως έβλεπα στα μάτια σου Μάκη μας...
Θα το κρατήσω το πολύτιμο σημείωμά σου Μάκη, όχι σε κάποιο συρτάρι... Βαθιά μέσα μου νάχω να πορεύομαι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου