...για ακόμα μια φορά δεν παρέλειψε να εκφράσει τη θλίψη του ο κύριος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Αγαπητότατος ο κ. Παπούλιας, αλλά κοινοτοπίες. Οταν μάλιστα συνοδεύονται από διαπιστώσεις περί «μονόδρομου» («δεν υπάρχει άλλος δρόμος»), από εκκλήσεις προς τους πληττομένους για «ανοχή» και παραινέσεις προς τους Δυνατούς για «την οικονομική ενίσχυση των ασθενέστερων» (λες και πρόκειται για πρόβλημα φιλανθρωπίας), τότε ο Πρόεδρος έχει μετακινηθεί από το κέντρο της σκακιέρας προς την πλευρά των «πύργων» (μάλιστα των μαύρων), των «ιππέων» και των «επισκόπων», έχει μετακινηθεί ο αγαπητός μας Πρόεδρος προς την πλευρά του Ηγεμόνος περισσότερον απ' όσον ευθύς εξ αρχής (ήδη από την εκλογή του) ήταν -με «τσάι και συμπάθεια» δεν τρέφεται ο λαός...
*: και μια αυθόρμητη σκέψη δική μου, καθώς δεν μ' αφήνει κι αυτό το αυθαίρετο και ανυπότακτο μνημονικό μου: αλήθεια, πώς θα αντιδρούσε εν καιρώ κρίσεως ο κ. Νίκος Κωνσταντόπουλος - σας το θυμίζω ότι είχε "παίξει" κι αυτό το σενάριο επί της τελευταίας κυβερνήσεως της "επαράτου" - ως πρόεδρος της Δημοκρατίας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου