Όπως όλες οι καλές ταινίες του Φασμπίντερ, "Η Μάνα Κιούστερς πηγαίνει στους Ουρανούς" είναι πολλά πράγματα μαζί. Είναι ταυτόχρονα ένα βαθιά συμπάσχον πορτρέτο μιας
εργάτριας και μια δηκτική σάτιρα της εκμετάλλευσής της / συναισθηματικά πλούσια
αλλά πολιτικά και πνευματικά πυκνή, γεμάτη αντιπαραθέσεις επιχειρημάτων.
Ψυχολογικά οξυδερκής, ακόμα βέβαια πολύ στυλιζαρισμένη και ευρηματική.
ο Φασμπίντερ
χρησιμοποιεί την εικόνα και τον ήχο, συχνά με ισορροπημένη πανουργία, για να αναπτύξει - και να "παίξει"
με τα θέματά του.
Το φιλμ "Η Μάνα Κιούστερς πηγαίνει στους Ουρανούς" διηγείται την ιστορία μιας σκληρά εργαζόμενης και καλοκάγαθης
μαθαίνει ότι ο άντρας της παραφρόνησε στη δουλειά του και σκότωσε
το γιο του αφεντικού του και μετά αυτοκτόνησε. Σαν επακόλουθο, πρέπει να χειριστεί
την δυσλειτουργική της οικογένεια, με την άφιξη της Κορίνας, της "τυφλωμένης" κόρης
που χρησιμοποιεί την τραγωδία για να στηρίξει την καθυστερημένη καριέρα της ως τραγουδίστρια
και με την αναχώρηση του αγαπημένου της γιου Ερνστ και της καταπιεστικής γυναίκας του,
της Έλεν. Ακόμα χειρότερα είναι τα αρπακτικά των ΜΜΕ και των πολιτικών
ακτιβιστών που καταφθάνουν: ρεπόρτερς κουτσομπολίστικων εντύπων, καθοδηγημένοι από τον Νιμάγιερ,
οι Τίλμανς, ένα ζευγάρι πλούσιων κομμουνιστών,
και ο Χορστ Κναμπ, ένας παιδαριώδης
αναρχικός με κρυφή ατζέντα. Στις ανυποχώρητες προσπάθειές της να "καθαρίσει"
το όνομα του άντρα της από τη ρετσινιά του "φονιά της φάμπρικας", η Μάνα Κιούστερς γίνεται εν αγνοία της πιόνι
και της δεξιάς και της αριστεράς, καθώς ενστικτωδώς αρχίζει να μαθαίνει
αλήθειες όχι μόνο για την πολιτική, αλλά και για την οικογένειά της και τον ίδιο της τον εαυτό.
Μετέφρασα από...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου