Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

2011: Έτος Παπαδιαμάντη - επεισόδιο 3ο...



Εκατό χρόνια απ’ τον θάνατο (2)

Σταµάτη Φασουλή

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: στα "ΝΕΑ" 
                                                     (19 Ιανουαρίου 2011)

Προσωπικά για λόγουςεντελώς τυχαίους, αλλά καιµοιραίους συγχρόνως γνώρισα τον Παπαδιαµάντη. Μικρός πολύ το καλοκαίρι της πρώτηςδηµοτικού πήγαµε µε το καΐκιτου πατέρα µου στη Σκιάθο. Μας άφησε εκεί να κάνουµε διακοπές και τέλος Αυγούστου θα ‘ρχόταν να µαςπάρει. Τότε δεν το ‘ξερα, αλλά αυτό το καλοκαίρι έµελλενα ήταν το καλοκαίρι της ζωής µου. Μέσα σ’ όλα τα µυστήρια που ανοίχτηκαν µπροστά µου – ρόδινα ακρογιάλια, σώµατα γυµνά, βραδιές που άκουγα τα βήµατατης Φραγκογιαννούς έξω απ’το παράθυρό µου,καβγάδες µ’ όλη τη γειτονιάστο πόδι και µια γυναίκα µε κοτσίδες να τρίβει µε τα δυο χέρια ανάµεσα τα σκέλιατης ωρυόµενη «Ηπ....α είναι γλυκειά. Η π....α είναι γλυκιά», τη µητέρα µου να κολυµπάει σαν όνειρο στο κύµα, µέσααπ’ τα πεύκα να ταξιδεύει το φεγγάρικαι ξαφνικά µια µέρα σαν για να δούµε µια γειτόνισσα, σαν για να πάµε βόλτα, βρεθήκαµεστο σπίτι του Παπαδιαµάντη.Μη φανταστείτε τίποτα επίσηµο. Ενα σπιτάκι όπως όλα, διώροφο, µας άνοιξαν κάτι γυναίκες – Ανιψιές; Γειτόνισσες συγγενείς; Ούτε που ήξερα. Εγώ καρφώθηκα στο τζάκι. Ενα µισοκαµένο κούτσουρο πάνω στη στάχτη. Αδύνατον να µου βγάλειςαπ’ το µυαλό ότι είχε µείνει εκεί από τον θάνατό του. Οτι έσβησε η φωτιάµαζί του. Κι ας είχαν περάσει πάνω από 50 χρόνια. Πήγα κι αγόρασα τη «Φόνισσα». Τη διάβασα στο ταξίδι του γυρισµού και ζούσα ξανά µαζί της όλο το νησί, που ήταν τόσο ανάγλυφο και τρισδιάστατο στο βιβλίο όσο και εντός µου. Οταν φτάσαµε στον Πειραιά έτρεξα πήρα τη «Νοσταλγό», το «Ονειρο στο κύµα» και σιγά σιγά όλα τα άλλα έργα. Εκτός από τους «Εµπόρους των Εθνών». Γιατί; Ανάθεµα κι αν ξέρω. Αγνωστο. Οταν αργότερα στο σχολικό βιβλίο είδα γραµµένο µε έντονα µαύρα γράµµατα τοντίτλο «Η ΣΤΑΧΟΜΑΖΩΧΤΡΑ», ένα ολόκληρο σύµπαν εξερράγη µπροστά µου κι απλώθηκε καλπάζοντας στον χώρο και τον χρόνο µε τους ήλιους, τους πλανήτες, τους γαλαξίες σε µια αέναη κίνηση και τη «Σκιάθο» στο κέντρο του κόσµου και το καΐκι του «πατρός» µεταλλαγµένο σε διαστηµόπλοιο που γράφει στην πλώρη του µε φωσφορίζοντα γαλαζοπράσινα στοιχεία το όνοµά του. «Η Ναυς των Ονείρων». 

Δεν υπάρχουν σχόλια: