Διονύση Καρατζά : Δύο Ποιήματα

ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Ι

Τις λέξεις, όταν παλιώνουν,

να τις ρίχνετε στα ποιήματα.

Μέσα σ’ αυτά θα ξαναβρούν την αλήθεια

και τη λάμψη τους.

Αν όμως σας πέφτει μακριά η ποίηση,

να κρατάτε τις λέξεις σε βαθιά σιωπή

και σε υγρασία σώματος.

Να προσέχετε να βρίσκονται διαρκώς

κοντά σε παιδιά, σε φωτιά και σε έρωτα.

Προπάντων,

να τις συντηρείτε σε κατάσταση γραφής.

ΙΙ

                                                          

Άλλαζε συχνά τις νύχτες.

Άλλοτε έφερνε μπροστά τη φωτισμένη

κι άλλοτε τη μαγεμένη.

(Τη σκοτεινή την έριχνε πάντοτε στο ψέμα).

Ένιωθε έτσι ξάστερος στον τόπο του.

Καλούσε μετά όλα τα ζωντανά

και μαζί ύφαιναν αγάπες.

Τώρα πιστεύει στο δίκιο των αμαρτωλών

και φροντίζει επιμελώς την εφηβεία του

                                                              

                                                     Διονύσης Καρατζάς