Τώρα στις αργίες, ανάµεσα σε σεµνές τελετουργίες, βροχές και απεργίες, βρήκα λίγο χρόνο για να ρίξω µια µατιά σε κάποιες από τις αποκαλύψεις τουWikiLeaks. Τόσο καιρό διαβάζω και ακούω για αυτές. Γράφουν οι επώνυµες εφηµερίδες, κινητοποιούνται οι ανώνυµοι χάκερ, οι Αµερικανοί θέλουν τοτοµάρι του ιδρυτή του Τζούλιαν Ασάνζ για να παραδειγµατιστούν οι υπόλοιποι παρείσακτοι, εκείνος ανακοίνωσε ότι θα γράψει τη βιογραφία του και θα την πουλήσει πανάκριβα γιατί χρειάζεται χρήµατα για να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Εν πάση περιπτώσει. Κάθησα λοιπόν και διάβασα από το πρωτότυπο κάποιες αποκαλύψεις, ειδικά όσες αφορούν πολιτικούς ηγέτες. Αποκαλύψεις όµως δεν βρήκα.
Οι Αµερικανοί προέβλεπαν πρόπερσι πως θα κατέρρεε η κυβέρνηση του Καραµανλή. Και εµείς που ζούσαµε εδώ δεν το είχαµε αντιληφθεί! Στα µυστικά έγγραφα ο ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι χαρακτηρίζεται ως ένας διεφθαρµένος µανιακός που κάνει µπίζνες µε έναν διεφθαρµένο πρώην πράκτορα, όπως τον Βλαντίµιρ Πούτιν. Και εµείς που νοµίζαµε ότι αυτοί οι δυο τύποι είναι τόσο έντιµοι και όταν συναντιούνται περνούν τον χρόνο τους σε βιβλιοθήκες µοναστηριών διαβάζοντας τους «Αδελφούς Καραµαζώφ» και κάνοντας βαθιές φιλοσοφικές συζητήσεις γύρω από το «Εγκληµα και τιµωρία». Ο Σαρκοζί, λένε τα µυστικά έγγραφα, είναι αυταρχικός, κοµπλεξικός και µεγαλοµανής. Μα τι άλλο µπορεί να είναι κάποιος που βάζει τακούνια για να κρύψει το πραγµατικό του ύψος, που παρά την τεράστια εξουσία που διαθέτει δεν έχει ακόµα αποδεχθεί τον εαυτό του; Για την Ανγκελα Μέρκελ οι αποκαλύψεις λένε ότι είναι φειδωλή, επίµονη και µε ελάχιστη φαντασία. Το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή, του στερεότυπου που έχουµε εµείς για τους Γερµανούς, τους οποίους συνήθως τους φανταζόµαστε χαλαρούς, σπάταλους και εκρηκτικά εξωστρεφείς.
Στις αποκαλύψεις επίσης ο Αχµαντινετζάντ χαρακτηρίζεται «φασίστας». Ενώ όλοι εµείς νοµίζαµε πως ο Αχµαντινετζάντ είναι ένας αµείλικτος υπερασπιστής των ιδεωδών του ∆ιαφωτισµού και των ατοµικών δικαιωµάτων. Μετά έρχεται εκείνη η top secret πληροφορία ότι τον τύραννο της Λιβύης Μουαµάρ Καντάφι τον συνοδεύει µια ξανθιά νοσοκόµα και πως «σκοτώνει» τις ρυτίδες στο πρόσωπό του µε τοξίνες βουτουλίασης. Αυτή η µυστικήπληροφορία πιθανόν να αλλάξει τον ρου της ανθρώπινης ιστορίας… Όπως και η άλλη πληροφορία σύµφωνα µε την οποία οι διπλωµάτες συνήθως κάνουν τους χαφιέδες. Χιλιάδες χρόνια δεν συµβαίνει το ίδιο; Απλά αυτό που σου κάνει εντύπωση είναι ότι αυτοί οι χαφιέδες δικαιολογούν τον µισθό τους κάνοντας copy paste τα άρθρα των εφηµερίδων. Σίγουρα το WikiLeaks δεν είναι µια αστεία ιστορία. Ανοίγει µια τεράστια συζήτηση για την ελευθερία και τα όρια της ενηµέρωσης, για την αδυναµία της υπερδύναµης και την υπερδύναµη που προσφέρει στους αδυνάµους το ∆ιαδίκτυο. Το WikiLeaks ρίχνει το γάντι στον Αυτοκράτορα και βγάζει τα άπλυτά του στον αέρα. ∆εν έχει σηµασία αν τα άπλυτα έχουν τη µυρωδιά γνωστών ειδήσεων. Σηµασία έχει ότι ο Αυτοκράτορας νιώθει αδύναµος και ευάλωτος.
Ισως στο µέλλον να έχουµε κι άλλες, συνταρακτικές, αποκαλύψεις. Για βασανιστήρια, πραξικοπήµατα, µυστικά συµβόλαια, πράκτορες ή θαµµένους εξωγήινους στην έρηµο. Γιατην ώρα πάντως, το πραγµατικό θύµα των αποκαλύψεων του WikiLeaks είναι ο µύθος της διπλωµατικής καριέρας. Με τους πρέσβεις, αιώνια ανδρείκελα της εξουσίας, να κάνουν χρέη αγγελιαφόρων του πασίγνωστου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου