Αυτά τα µηδενικά φταίνε, σε βάζουν σε στοχασµούς. Άσε που µπερδεύουν, τότε µε το 2000 ήταν η αρχή της χιλιετίας ή δεν ήταν; Ποιος θυµάται σε τι συµπέρασµα είχαµε καταλήξει; Λέγανε οι σοφοί ότι έπρεπε να γιορτάσουµε το 2001, αλλά ο κόσµος τον χαβά του. Και τώρα πέρασε µια δεκαετία ή µήπως κάτι παραπάνω; Προφανώς τα µηδενικά φταίνε που µηδενίζουν τον χρόνο. Ετσι κάνουµε κι εµείς πως δεν καταλαβαίνουµε, µαζευόµαστε την Παραµονή (τη γράφουµε µε κεφαλαίο, λες και είναι κάτι παραπάνω από παραµονή, λες και θα κρατήσει περισσότερο , θα παραµείνει κάπως παραπάνω, γιανα µπορέσουµε να γιορτάσουµε µε την ησυχία µας) κι όπως είχαµε κάνει το 2000 έτσι και τώρα. Επανάληψη τυπικού για ενίσχυση του κύκλου. Θα τον κυκλώσουµε τον κύκλο θέλει, δεν θέλει. Ο χρόνος δεν φεύγει, υποκρινόµαστε πως ξαναγυρίζει.Και ναι µεν εκείνος ξαναγυρίζει, εµείς όµως κάπως προχωράµε ταυτόχρονα. Πάλι στον Λυκαβηττό δίπλα βλέπουµε βεγγαλικά. Σβήνουµε τα φώτα, να παραµείνει ο χρόνος µαζί µας, να παραµείνουµε κι εµείς µαζί του. Για λίγο µόνο τα σβήνουµε, οι µικροί βαριούνται τις επαναλήψεις, αργεί πολύ ο καιρός που θα τις εκτιµήσουν. Πριν από δέκα χρόνια νιώθαµε πολύ σπουδαίοι που φτάσαµε ως ανθρωπότης το 2000, η τηλεόραση έδειχνε ολόιδια βεγγαλικά στα νησιά Φίτζι, τώρα µόνο του Λυκαβηττού και πολύ µας πάνε. Στροφή προς οµφαλοσκοπήσεις.Η τρελή αισιοδοξία και ελπίδα έχουν εξαφανιστεί, πικρή σοφία κερνάµε την οµήγυρη, οι ανατάσεις ήταν απατηλές. Ανάβουµε τα φώτα, σηκωνόµαστε κι αρχίζουµε τις ευχές, τα φιλιά, τα αγκαλιάσµατα. Στα µάγουλα των αγαπηµένων, στα χείλη τους, στις αγκαλιές, κάτι τσακώνουµε από αυτό το φευγαλέο αγαθό, ψευτοδένουµε τον κύκλο, η παραµονή αφήνει ίχνη για να µπορέσει να παραµείνει λίγο παραπάνω από το κανονικό της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου