"Κληρονομικές Ασθένειες" : Μόνο α υ τ ο ί είναι έ τ σ ι και τ έ τ ο ι ο ι ;

Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

Κληρονομικές ασθένειες

ΔΕΝ έχουν περάσει πολλά 24ωρα, από τότε που οι πρυτάνεις των δύο μεγαλύτερων Πανεπιστημίων, Αθήνας - Θεσσαλονίκης, και ο πρύτανης του Πολυτεχνείου κατέθεσαν στην Επιτροπή Διαφάνειας (τρομάρα της) της Βουλής ό,τι στοιχεία είχαν (τρομάρα τους) για την οικονομική κατάσταση των κληροδοτημάτων τους.

Των ακινήτων και περιουσιών, δηλαδή, που πολίτες έχουν κατά καιρούς δωρίσει στα ευαγή αυτά ιδρύματα.

ΤΟ αποτέλεσμα της κατάθεσης, όπως καταγράφεται από τα πρακτικά και τη δημοσιογραφική έρευνα, είναι η συνήθης ελληνική κλάψα.

ΟΤΙ, δηλαδή, υπάρχουν εκατοντάδες κληροδοτήματα, κυρίως ακίνητα, που μένουν ανεκμετάλλευτα ή υπό υποτυπώδη εκμετάλλευση, εδώ και δεκαετίες. Και ότι, φυσικά, για όλη αυτή την κακοδαιμονία δεν φταίνε τα ευαγή ιδρύματα, που τόσα χρόνια έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για την καλύτερη εκμετάλλευση των κληροδοτημάτων, προκειμένου να αποδώσουν στους φοιτητές τους καλύτερες σπουδές.

ΑΛΛΑ ότι φταίει ο άτιμος ο νόμος, που από το 1939, έτσι παλιός και αναχρονιστικός, δεν επιτρέπει τη σωστή εκμετάλλευση αυτής της ανιδιοτελούς και απλόχερης προσφοράς.

ΔΕΝ βρήκα πουθενά καταγραμμένη την παρέμβαση κάποιου βουλευτή, που να ρωτάει τους πρυτάνεις αν από το 1950 και μετά, άντε από το 2000 και μετά, άντε, αν κατά τη διάρκεια της δικής τους θητείας πίεσαν όσο πρέπει καμιά κυβέρνηση να αλλάξει τους νόμους, να τους εκσυγχρονίσει, να τους κάνει έτσι ώστε να βοηθάνε τους φοιτητές, αντί να τους γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια.

ΑΝ, έστω, έκαναν καμιά απεργία για τον αναχρονιστικό νόμο του 1939, που μέχρι σήμερα, 72 χρόνια μετά, στερεί από τα Πανεπιστήμια πολύτιμους πόρους, και από τους φοιτητές πολύτιμες υπηρεσίες.

ΓΙΑΤΙ το 2011 ηχεί γελοίο να επικαλείται κανείς τη νομολογία του Μεταξά για να δικαιολογήσει τη δική του απραξία στην υπεράσπιση των πόρων του ιδρύματος που προΐσταται. Που είναι υπεύθυνος. Που θέλει να είναι διαχειριστής των οικονομικών. Αυτός, ένας ακαδημαϊκός δάσκαλος, σε καθήκοντα manager, μακριά από την έδρα και τους μαθητές, χάριν των οποίων υποτίθεται ότι βρίσκεται εκεί που είναι.

ΑΠΑΙΤΩΝΤΑΣ εκατομμύρια των φορολογουμένων, κάθε χρόνο, με κινητοποιήσεις και υπόγειες πιέσεις, συχνά βάζοντας για προκάλυμμα τους ίδιους τους φοιτητές, σ' ένα διαρκές παιχνίδι πάρε - δώσε με τις κυβερνήσεις.

ΑΝ είναι ένα πρόβλημα που έχει η Ελλάδα, σε όλα τα επίπεδα και όχι μόνο σ' αυτό με τα Πανεπιστήμια, είναι η εγκληματική αδιαφορία και απαξία, με την οποία οι παράγοντες της δημόσιας ζωής αντιλαμβάνονται και συμπεριφέρονται στο δημόσιο χρήμα. Δηλαδή στον ιδρώτα του λαού.

ΑΝ ήταν ένας νόμος, που θα 'πρεπε να εφαρμόζεται, είναι η κακουργηματική αντιμετώπιση της αδιαφορίας προς το δημόσιο χρήμα. Οχι μόνο της διασπάθισής του.

ΑΛΛΑ τότε δεν θα τολμούσαν και οι πρυτάνεις να εμφανιστούν έτσι ενώπιον της Βουλής. Γιατί και οι παράγοντες της Βουλής δεν θα ήταν τέτοιοι.*

Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ - ΤΕΤΡΑΔΗΣ

   Σχολιάζω : Κατ' αρχήν να εξηγηθώ για τις λέξεις που είναι έντονα γραμμένες. Έτσι είναι γραμμένες στην έντυπη μορφή του άρθρου κι έτσι κατ' αναλογίαν τις αντέγραψα. Αυτά για την δεοντολογία της αντιγραφής.

   Όμως αναρωτιέμαι αν το άρθρο του εξαίρετου κ. Παπαδόπουλου-Τετράδη, αφορά μόνο τις πρυτανικές αρχές, τους φοιτητές και τις κυβερνήσεις αυτού έρμου τόπου. Αλήθεια, μη μου πείτε ότι πέφτετε από τα σύννεφα μ' αυτήν τη δύναμη της αδράνειας, θέλετε να την πείτε, επανάπαυση και εφησυχασμό, αδιαφορία και ωχαδερφισμό θέλετε, καιροσκοπισμό και κομφορμισμό, που θίγει με ψύχραιμο, είναι αλήθεια, ύφος το άρθρο...

   Μη μου πείτε ότι δεν αγανακτήσατε με τη σιωπή των συναδέλφων σας (και τη δική σας/μας) απέναντι στην παγιωμένη  στρεβλή λειτουργία της υπηρεσίας που εργάζεστε, στην ανικανότητα ή στον χαμαιλεοντισμό των προϊσταμένων σας, στην αναποτελεσματικότητα του συνδικαλισμού όπως ασκήθηκε τα τελευταία 40 χρόνια, στη διαπλοκή των πολιτικών με τα επιχειρηματικά συμφέροντα, με τόσα και άλλα τόσα που μας οδήγησαν στα σημερινά χάλια. 

   Αυτά τα χάλια όμως  ε μ ε ί ς  τα πληρώνουμε. Από το πεζοδρόμιο που καβαλάει η τζιπούρα του επιδειξία Έλληνα και δεν μπορούμε να περάσουμε το γέρο μας ή το μωρό μας με τα καρότσια τους, από το πάρκο που γίνεται Mall ή γκαράζ, από την παπαγαλία που εθίζουν τα παιδιά μας στα σχολεία μέχρι τα φακελάκια στους γιατρούς του δημοσίου, τις μίζες στις πολεοδομίες και τα σκάνδαλα με τη γη, τον αέρα και το νερό της πατρίδας μας ε μ ε ί ς τα πληρώνουμε. Και δεν φτάνει να μας φέρει η τύχη (ή ατυχία) μπροστά στον "βρώμικο" πολιτικό για να τον αποδοκιμάσουμε (όπως έγινε αρκετές φορές εδώ και ενάμιση χρόνο, πολύ αργά κατά τη γνώμη μου) ή δεν φτάνει να τους στήσουμε καρτέρι στις εκλογικές αναμετρήσεις για να τους καταψηφίσουμε (δεν έχουν πρόβλημα και ανδρείκελα πολιτών να κυβερνούν, φτάνει να κυβερνούν και να τους τα "παίρνουν"). 

   Αν έχουμε τη συνείδησή μας ενεργή, πρώτα απ' όλα, στο φόβο και στον ατομικισμό μας πρέπει ν' αντιδράσουμε. Έτσι και τέτοιοι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να είμαστε. Όλοι μαζί θα χαθούμε. Ή όλοι μαζί θα ευτυχήσουμε. Αμήν!