ΓΙΑ πέμπτη συνεχή μέρα ο λαός -ένας συγκεκριμένος λαός- συγκεντρώνεται μπροστά στη Βουλή, εκεί που στις 3 Σεπτεμβρίου του 1843 ο επαναστατημένος λαός του Μακρυγιάννη υπό τον Δημήτρη Καλλέργη απαίτησε από τον Οθωνα και πήρε Σύνταγμα.
ΤΟ 1843 δεν είναι 2011 και η Ελλάδα δεν γεννάει πια Μακρυγιάννηδες. Γεννάει, όμως, λαό. Ο λαός αυτός που συγκεντρώνεται στις πλατείες δεν είναι προνομιούχος. Είναι αυτός που υφίσταται τον ζυγό μιας αλαζονικής εξουσίας, η οποία φροντίζει μόνο τους πελάτες της. Πελάτες της είναι κοντά τα δύο δέκατα του ελληνικού πληθυσμού, που ζουν και τρέφονται παρασιτώντας πάνω στον κορμό του λαού, διαφθείροντας με τη σειρά τους και άλλο ένα κομμάτι του, που αδικοπραγεί για να επιζήσει.
ΑΥΤΗ η Καμόρα, που δηλητηριάζει όλο το σώμα του λαού εδώ και χρόνια, βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με αυτό ακριβώς το σώμα του λαού που γεμίζει τις πλατείες.
ΕΝΑ σώμα που σιχάθηκε εδώ και καιρό τα ρουσφέτια, τα γλειψίματα, τις παπαρολογίες των πολιτικών και των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών, την αρπαχτή των κατ' ευφημισμόν επαγγελματιών σε βάρος του, την αγένεια, την έλλειψη σεβασμού, τον αυταρχισμό τού κάθε τίποτε, που φοράει μια στολή ή κάθεται σε μια καρέκλα, το ροκάνισμα εκατομμυρίων κονδυλίων, που δικαιούνται όλοι, την κουτοπονηριά σαν κυρίαρχη νοοτροπία συναλλαγής.
ΕΝΑ σώμα, που βαρέθηκε να το διοικεί η βλακεία και η ανειλικρίνεια, η κοροϊδία και η αμορφωσιά. Ναι, η αμορφωσιά.
ΕΝΑ σώμα, που διεκδικεί τον Πολιτισμό, που πιστεύει ότι του αξίζει.
ΑΥΤΟ το σώμα του λαού, που γεμίζει την πλατεία για πέμπτη μέρα, δεν έχει καμιά σχέση με το άρρωστο, κουρασμένο, διεφθαρμένο, ραγιάδικο, τριτοκοσμικής νοοτροπίας ελληνικό κατεστημένο, που έχει καταντήσει τη χώρα νότια Αλβανία.
ΑΥΤΟ το σώμα δεν παραμυθιάζεται από τις ηλιθιότητες των ρητόρων στα «παράθυρα», στα έδρανα και στα βήματα του δήθεν λόγου. Ούτε περιμένει να ζήσει από τα ταξίματα των βου-λεφτάδων.
ΑΥΤΟ το σώμα του λαού είναι το αύριο. Το σάπιο πολιτικό σύστημα πεθαίνει και λείπει μόνο μια μικρή σπρωξιά για να πάψει να ζει.
ΑΥΤΟ το σώμα λοιδορείται ότι έχει μιαν άρνηση, αλλά όχι μια λύση. Αυτοί που το λοιδορούν θα 'πρεπε να παρακαλούν να έχει μια λύση. Κι ακόμα σημαντικότερο: Θα 'πρεπε να ξέρουν ότι αυτό το σώμα, όπως όλα τα σώματα στην ιστορία, αυτή τη στιγμή είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχει η χώρα: Είναι το χώμα, έτοιμο να υποδεχτεί το σπόρο τού αύριο. Ο σπόρος συχνά αργεί. Αλλά έρχεται και φυτρώνει όταν υπάρχουν το έδαφος και το κλίμα.
ΑΥΤΟ το σώμα, σ' αυτή την καμπή τής, όχι μόνο ελληνικής, ιστορίας είναι το ώριμο χώμα σε ένα πρόσφορο κλίμα.
Η ΕΛΛΑΔΑ, ο Τρίτος Κόσμος της Ευρώπης, έτσι όπως την κατάντησαν αυτοί που διαπαιδαγωγούν τον λαό εδώ και πολλές δεκαετίες, αντικρίζει στη γεμάτη πλατεία το μέλλον της.
ΕΝΑ μέλλον, που ονειρεύεται να ζήσει αξιοσέβαστο, δημοκρατικό, αξιοκρατικό, με κοινωνική συνείδηση και όχι φιλοτομαρικό, με διεκδίκηση του δίκιου του στην καθημερινότητα και όχι με ραγιαδισμό.
ΑΥΤΟ το σώμα, που γεμίζει τις πλατείες, είναι ένα καλύτερο αύριο. Και πολλοί από τον σάπιο κόσμο θα προσπαθήσουν να το υποτάξουν, να το εκμεταλλευτούν και να το λερώσουν.
ΑΚΟΜΑ πιο επικίνδυνο: Κάποιοι μέσα σ' αυτό το σώμα θα θελήσουν να το εκμεταλλευτούν για να αρχηγέψουν.
ΑΥΤΟ το σώμα, όμως, ενός πολιτισμένου, φιλειρηνικού και δημοκρατικού ξεσηκωμού είναι το αύριο. Είτε βρίσκεται στις πλατείες είτε στο σπίτι του.
ΚΑΙ μακάρι να κυριαρχήσει.
Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ - ΤΕΤΡΑΔΗΣ
