Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

"Δεν γίνεται σάτιρα στο ένα ποδάρι" του Μανταίου ("Ελευθεροτυπία", 9/3/2011)


   Διάβαζα χθες στα "Ανθρώπινα" για τα αντιπροχθεσινά καρναβαλικά. "Ανάσες και νότες ευθυμίας μεσούσης της οικονομικής κρίσης", όπως σχολίαζε ο Κιούσης. Καθώς, καθαροδευτεριάτικα, με τη σαρακοστιανή νηστεία στο ξεκίνημα, και την θερμοκρασία στην (άδεια) κατάψυξη, η έπαυλη (αν ήταν οίκος θα έλεγε κάτι πιο οικείο...) αξιολόγησης Moody's μας στρίμωχνε "στο σκαλί το τελευταίο" / και άντε να δούμε πότε θα πιάσουμε πλατύσκαλο, μπας και ανασάνουμε μια στάλα. Διότι μόνο στα γραφήματα η σκάλα είναι καθοδική, στην πραγματικότητα είναι ανοδική, περιστρεφόμενη, σε παλιά πολυκατοικία, χωρίς ασανσέρ. Μέχρι να την κάνουμε ταράτσα με δορυφορικό πιάτο και ηλιακό θερμοσιφωνάκι έχουμε μέλλον διαρκείας. 
   Έβλεπα λοιπόν τα καρναβαλικά από Πάτρα, με τους τρεις κολλητούς μας Τόμσεν-Ντερούζ-Μαζούχ θηριοδαμαστές επί του άρματος "Τσίρκο η τρόικα", μέχρι Ξάνθη του "δεν πληρώνομαι - δεν πληρώνω..." ή "του μαζί τα φάγαμε, χώρια πεινάμε", τον Κολοκοτρώνη στο Ναύπλιο (όχι στο Παλαμήδι...) να ανεμίζει δίκην σημαίας εσώβρακον με φωτογραφία του Πάγκαλου, και τους Έλληνες-πρόβατα, τον Παπανδρέου-τσοπάνη και τη Μέρκελ-χασάπη στην Άνω Σύρο. Παντού δε, προπαντός στην Πάτρα, "το κοινό παραληρούσε". Κι εκεί στο παραλήρημα, πήρα ανάποδες...
   Όχι για το παραλήρημα. Ίσα ίσα, και σάτιρα, την πιο καυστική  που επιτρέπουν τα (ά)χρηστά ήθη, χρειαζόμαστε, και διακωμώδηση πασών των εξουσιών, και εκτόνωση με γέλιο, ενθουσιασμό είτε παραλήρημα. Πήρα ανάποδες, γιατί πουθενά δεν είδα, εμείς, οι υποτιθέμενοι απόγονοι "ενός Αριστοφάνη..." (κάποιοι τον έχουν για ψωμοτύρι...), να καρναβαλίζουμε κάτι ελάχιστο από τους εαυτούς μας. Ο αρχαίος ημών πρόγονος (άλλοθι κάθε σαχλαμάρας απογόνων...) σατίριζε μεν από Σωκράτη μέχρι Κλέωνα και Ευριπιδάκο, αλλά τα "έχωνε χοντρά" και στους Αθηναίους. Το τι έσουρνε για δανεικά κι ααγύριστα, φοροδιαφυγή και μόστρα γκλαμουριά, χάνεις πάσα ιδέα! Σάτιρα που να στέκεται σε ένα ποδάρι και το άλλο να το καλοπιάνει, όπως ποδοσφαιρικοί παράγοντες τους "λαούς" των ομάδων τους, είναι καρμίρικη επινόηση των νεοελλήνων. 





Δεν υπάρχουν σχόλια: