ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης, στις 28 Σεπτεμβρίου του 1945. Σπουδάζει σκηνοθεσία κινηματογράφου, στη Σχολή Σταυράκου, γράφει ποιήματα, σενάρια, τραγουδάει ερασιτεχνικά στις μπουάτ της Πλάκας, δουλεύει στην εφημερίδα της αριστεράς "Δημοκρατική Αλλαγή", παίρνει μέρος στους αγώνες του 114, περπατάει όλες τις πορείες ειρήνης. Στο Λονδίνο γράφει τα πρώτα του βιβλία και γίνεται συνεκδότης της εφημερίδας "Σοσιαλιστική Αλλαγή", στην οποία γράφει άρθρα και επιφυλλίδες, παίρνει μαθήματα πολιτικής οικονομίας και φιλοσοφίας. Τον Μάη του '68 παίρνει μέρος στη μεγάλη εξέγερση των φοιτητών στο Παρίσι και τραυματίζεται από τους SRS.
To '74, λίγο μετά το Πολυτεχνείο, κατεβαίνει στην Αθήνα, όπου συνεχίζει τον πολιτικό αγώνα και την καλλιτεχνική ποικίλη δραστηριότητα. Γράφει και εκδίδει το περιοδικό "Αυγό", γράφει τραγούδια, νουβέλες, διηγήματα. Ερωτεύεται, διαλογίζεται, αυτοπαρατηρείται, παλινδρομεί, ορμά, ωριμάζει, ανοίγεται, ρισκάρει, πληρώνει το τίμημα έως σήμερα.
( Το βιογραφικό που υπάρχει στο βιβλίο του "Ο μεγάλος αιρετικός Θεόφιλος Καΐρης" - εκδόσεις Ιανός 2008)
Τι να τα κάνεις τα λεφτά
άμα δεν έχεις φράγκο;
Τι να το κάνεις το όχημα
μετά από τέτοιο τράκο;
[...Ήθελε να φτιάξει βαλκανικό Κοινοβούλιο και σημαία κι έστειλε επιστολή στον Καραμανλή για να του επιτρέψει να πάει στα Σκόπια και να κάνει πολιτιστικό ιμπεριαλισμό.
Τον καλέσανε να μιλήσει για τον Μάη του '68 στην πλατεία Ταξίμ στην Κωνσταντινούπολη και δήλωσε στα τουρκικά κανάλια: «Εμείς οι περιφερειακοί λαοί, οι οποίοι αυτοκαταργούμεθα μέσα στην παγκοσμιοποίηση, τα τελευταία τριάντα χρόνια δεν έχουμε κάνει τίποτα το τουρκοκεντρικό ή ελληνοκεντρικό.
Δηλαδή όλα τα σάζι, τις ρακές και τις φέτες τα φτιάξανε προηγούμενες γενιές. Μόνο ένας τυπάκος στην Ελλάδα τελευταία είχε ένα πράμα και το βάραγε εκεί πέρα και το ταρακούναγε κι έφτιαξε το νες καφέ φραπέ. Αμα θέλετε να σας το δώσουμε, χάρισμά σας. Δεν μας μένει τίποτα άλλο από το να κάνουμε όλοι εμείς οι εκτός διευθυντηρίου Ευρώπης μια σύμπηξη».]
Από το κείμενο του Ανδρέα Ρουμελιώτη "ΟΚ, Μανώλη, σου 'ρχομαι" ("Ελευθεροτυπία", 15/3/2011)
ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης ~
Μουσική - Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυδάκης ~
Μες στο νόημα πάντα θα 'ναι
όποιος πάθει κι όμως μάθει
οι φοβέρες δε φτουράνε
και ο χάρος κάνει λάθη
Άιντε μη φοβάσαι που φοβάσαι
φίλος με τον πόνο να' σαι
πάντα έχει η ζωή
κάτι πιο βαθύ να πει
και ο φόβος και ο πόνος
είναι δυο σοφοί
Όλα είναι μια ιδέα
και τη ζεις στο φλας του κόσμου
πότε χάλια πότε ωραία
σώμα μου ψυχή και φως μου
Άιντε μη φοβάσαι που φοβάσαι
φίλος με τον πόνο να 'σαι
πάντα έχει η ζωή
κάτι πιο βαθύ να πει
και ο φόβος και ο πόνος
είναι δυο σοφοί
Δυο παιχνίδια σε ζορίζουν
είναι ο θάνατος κι η αγάπη
παίξ' τα και τα δυο κι ας χάσεις
θα βγει η ήττα σου απάτη
Άιντε μη φοβάσαι που φοβάσαι
φίλος με τον πόνο να' σαι
πάντα έχει η ζωή
κάτι πιο βαθύ να πει
και ο φόβος και ο πόνος
είναι δυο σοφοί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου