Η Αθήνα είναι µια πόλη που θα µπορούσε να βελτιωθεί κοµµάτι κοµµάτι, όπως κοµµάτι κοµµάτι καταστράφηκε. Αυτήν την πολύ ωραία κουβέντα µού είχε πει κάποτε ένας δηµοτικός σύµβουλος (της µειοψηφίας) για ένα κοµµάτι το οποίο τελικά δεν είχε σωθεί. Βλέπετε, υπάρχει η καλή διάθεση, η αγάπη για το πράσινο, οι αποφάσεις του ∆ηµοτικού Συµβουλίου, ο καηµός των ανθρώπων µέσα στα διαµερίσµατα, η στέρηση των παιδιών τους. Αλλά από την άλλη υπάρχει η σκληρή πραγµατικότητα, που δεν χορταίνει µε τίποτε. Έτσι η ωραία ιδέα για σωτηρία κοµµάτι κοµµάτι της πόλης, µένει µένει µια ωραία ιδέα πολύ κοµµατιασµένη.
Ας πούµε το κοµµάτι που είναι στην Ανω Κυψέλη γύρω από την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, πέντε στρέµµατα παράδεισος, δίπλα σε σχολεία, αναγκαίο για όλους τους γείτονες, ανάσα και πνεύµονας κι όλα αυτά τα επικολυρικά, µπορεί να µην είναι τελικά ένα από τα κοµµάτια που θα σώσουν την Αθήνα. Ο ιδιοκτήτης του, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, που το απέκτησε από κληροδότηµα, ονειρεύτηκε άλλου τύπου παράδεισο για τα πέντε στρέµµατα: ένα πολυώροφο εµπορικό κέντρο.Είναι τροµερό το πώς οι εκκλησιαστικοί ξεχνάνε το παλιοκαιρίσιο στυλ τους µερικές φορές και διολισθαίνουν στην πιο µελετηµένη εκµετάλλευση χώρων. Λίγα πεύκα, ελιές, κυπαρίσσια, ένα παλιό εκκλησάκι, ένα κοµµάτι φύσης όπου οι περαστικοί θα σηκώνουν ψηλά τα µάτια, στον ουρανό, µε ευγνωµοσύνη, δεν αρκεί στο Πατριαρχείο. Άλλη ευλάβεια σχεδιάζει, και τρέχει µε την κατασκευάστρια εταιρεία στα δικαστήρια,να ελευθερωθεί ο χώρος, να χτίσει γρήγορα. Συµβούλιο της Επικρατείας, διοικητικό εφετείο, εφέσεις, άδειες, κι άντε ξανά από την αρχή. Θα µου πείτε, είναι δίκαιο οι γείτονες που τσιµέντωσαν τα πάντα γύρω γύρω και δενµπορούν να πάρουν ανάσα, να θέλουν να στερήσουν το Πατριαρχείο από τα τσιµέντα της δικής του αντιπαροχής;
Οχι, δεν είναι δίκαιο, άδικο είναι. Χρειάζεται και λίγη γενναιοδωρία για να συµβεί εκείνη η σωτηρία κοµµάτι κοµµάτι που λέγαµε. Αλλά αν δεν περιµένεις από Πατριαρχείο τη γενναιοδωρία, τότε από ποιον;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου