"Σώθηκαν τα 4 στρέμματα στις Natura! Ωωωπα, ωωωπα,ωωωπα...!" Μια γελοιογραφία του Γιάννη ΚαλαΪτζή ("Ελευθεροτυπία", 11/3/2011) και μια μουσική αφιέρωση στην κ. Μπιρμπίλη και στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που "υπερασπίστηκαν" τη μικρή ιδιοκτησία... Προσκυνώ τη χάρη σου, λαέ μου!

Σαν το δασάκι

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Νίκος Ξυδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Σοφία Διαμαντή

Καίγομαι, καίγομαι
σαν το δασάκι καίγομαι
κι' έχεις την ευθύνη
στο δικό μας χωρισμό
μ' απ' αυτό τον εμπρησμό
στάχτη θα σου μείνει
στάχτη θα σου μείνει
Βάλε φωτιά λοιπόν
κάψε το παρελθόν
αυτό ποτέ σου
δε θα το μπορέσεις
Γίνεται η ψυχή
μια δυνατή βροχή
Σα σβήσουν όλα
εσύ μόνο θα πονέσεις

Καίγομαι, καίγομαι
σαν το δασάκι καίγομαι
κι' εσύ έχεις φύγει
πίσω απ' τον πυκνό καπνό
μα και σένα τον καημό
φλόγα σε τυλίγει
φλόγα σε τυλίγει

Βάλε φωτιά λοιπόν
κάψε το παρελθόν
αυτό ποτέ σου
δε θα το μπορέσεις
Γίνεται η ψυχή
μια δυνατή βροχή
Σα σβήσουν όλα
εσύ μόνο θα πονέσεις.

Πρόσθετο σχόλιο: Αλήθεια, πώς ταιριάζουν οι στίχοι του τραγουδιού με την καταστροφή του μέλλοντος στην οποία έχουμε επιδοθεί εμείς οι Έλληνες στα τελευταία 60 χρόνια. Η προφητεία για την καταστροφή από την πυρκαγιά που άναψε ο άσπλαχνος εραστής (ή η άσπλαχνη ερωμένη) ακούγεται σαν την προφητεία για την καταστροφή που είναι κοντά μετά την άσπλαχνη στάση μας απέναντι στη φύση. Και νάμασταν μόνο εμείς οι Έλληνες... 

Α. και κάτι άλλο: το τραγούδι δεν είναι από τα "Δήθεν" που το εξώφυλλό τους εικονίζεται στο βίντεο από το You Tube, αλλά είναι από την "Εκδίκηση της Γυφτιάς" που πριν, το 1978, τάραξε τα νερά της δισκογραφίας, εκφράζοντας τους ανθρώπους εκείνους που πρότασσαν το προσωπικό πάνω από το συλλογικό, εναρμονισμένοι με το σύνθημα της εποχής "εκτός από τον ιμπεριαλισμό, υπάρχει και η μοναξιά". Μετά βέβαια επικράτησε η "ειρηνική επανάσταση" των μικροαστών...