Χαβαλεδιάρικο
Ρούλα Γεωργακοπούλου
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα "ΝΕΑ", Σάββατο 19 Μαρτίου 2011
Τη µέρα που πέθανε ο Ρασούλης πετάχτηκαν στην οθόνη του υπολογιστή µου κάτι τύποι αµίλητοι που λίγο ακόµη και θα τους είχα διαγράψει από το facebook αν η συγκεκριµένη είδηση δεν τους είχε βγάλει από τη σιωπή τους. Και τι δεν µου τραγούδησαν και τι δεν µε ανάγκασαν να θυµηθώ, ακόµη και πράγµατα που είχα προσπαθήσει πολύ για να ξεχάσω. Την «Τρελή κι αδέσποτη» που τα αγόρια της γενιάς µου το είχαν κάνει θούριο και καντάδα της πιο ευσυγκίνητης τεστοστερόνης. Το συγχυτικό «Πότε Βούδας πότε Κούδας» που σαν το σκυλάκι δάγκωνε την ουρίτσα του σε εποχές ασύστολου χαβαλέ και ανεµπόδιστης ιδεολογικής αναζήτησης. Τo «Μη µ' αποκαλείς τεµπέλη και µου σπας το ηθικό» που για έναν περίεργο λόγο είχε συνδεθεί µε τις εξεταστικές και τις µέρες ατελείωτου σαπίσµατος σε καναπέδες, κρεβάτια, ντιβανοκασέλες. Του «Απότσου το µπαράκι» που έδινε στυλ και υπόληψη σε όλα τα παραπάνω.
Όλα τα αγάπησα και όλα τα µίσησα µε τη δύναµη που έχει ο καθένας να απωθεί ή να ανακαλεί ό,τι τον έκανε άνθρωπο. Μα πιο πολύ πενθώ για τον οριστικά χαµένο οίστρο µας. Να ζήσουµε να τον θυµόµαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου