Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

Ιωάννου Χ 2 Μαγιάτικα "κερασάκια"

.............................................................

η ασφάλεια της αισιοδοξίας

Μάι31

…εγώ ρατσιστής ;;;

Μάι30

Νάνος Βαλαωρίτης: Δυο - τρεις κουβέντες κι ένα ποίημα ("Κ" της "Καθημερινής & "ΑΥΓΗ" κάποτε μέσα στο 2008)

...............................................................

Νάνος Βαλαωρίτης: Δυο - τρεις κουβέντες κι ένα ποίημα

- Η ελληνικότητα είναι αίσθημα ή συνείδηση;

- Πιστεύω ότι είναι η συνείδηση ενός αισθήματος και τo αίσθημα μιας συνείδησης. Είναι ιδεολόγημα όπως η βρετανικότητα, η βραζιλιανικότητα, η γαλλοφωνία, η ιταλικότητα κ.ο.κ. Τίποτα δεν είναι ποτέ καθαρά ελληνικό ή οτιδήποτε άλλο... Η καθαρότητα είναι ύποπτη. Όλοι οι ποιητές μας είναι υβρίδια και μάλιστα οι καλύτεροι: Κορνάρος, Χορτάτζης, Σολωμός και Κάλβος (ελληνοϊταλικοί), Καβάφης, Σεφέρης (αγγλογαλλο-ελληνικοί), Εμπειρίκος, Ελύτης, Εγγονόπουλος (κυρίως ελληνογαλλικοί), Ροΐδης (ελληνοϊταλογαλλικός)...κ.ο.κ. Αυτό δεν τους εμποδίζει να είναι ελληνικοί σε αίσθημα και συνείδηση. Το ίδιο ισχύει για τους εικαστικούς. Και τους πεζογράφους. Δεν υπάρχει τίποτα καθαρά ελληνικό ούτε στους αρχαίους, που είχαν επιρροές από την ανατολική αιγυπτιακή τέχνη, σκέψη και ποίηση... από την Μυκηναϊκή εποχή. Το ίδιο και για τις θρησκείες. Οι Λατίνοι ελληνίζουν κ.ο.κ. Αυτό δεν εμποδίζει να υπάρχουν τοπικισμοί που ισχύουν για όλες τις εθνότητες...

...- Παράγει πολιτισμό ο Έλληνας της νέας εποχής ή μένει προσκολλημένος σε μια ρητορική ελληνικότητα;

- Ο λαϊκός μας πολιτισμός, για μένα, σταμάτησε να παράγεται με τα τελευταία δημοτικά τραγούδια, την ξυλογλυπτική, τα υφαντά – με τους αυτοδίδακτους Μακρυγιάννη, Ζωγράφο, Θεόφιλο και άλλους.

- Με ποια ταυτότητα οι Έλληνες περιέρχονται στον σύγχρονο κόσμο;

- Με την ταυτότητα του Ψευδοευρωπαίου...

- Το ελληνικό μου «γιατί» κι ένα «πρέπει» που πέταξα.

- Τα γιατί – πρέπει είναι φασιστικά... Απορρίπτονται αδίστακτα.

Νάνος Βαλαωρίτης

(από το «Κ», 31/8/2008)

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ

Πρέπει να σας ομολογήσω

ότι δεν με ενθουσιάζει

η ριπή του ανέμου

που σχίζει κόκαλα

και τα πετάει στο πεζοδρόμιο

Πάντως ό,τι και να γίνει

δεν θα παρασταθώ ευχαρίστως

στην κηδεία μου – γι’ αυτό

θα προφασισθώ ένα συνάχι

ότι κάνει κρύο ή ότι βρέχει

κι ότι μπορεί και να κρυολογήσω

Θα προφασισθώ πονοκέφαλο

ή πονόδοντο – ή πως έχω

ένα σημαντικό ραντεβού

με τον γιατρό μου αύριο

ή ότι είμαι «εκτός πόλεως»

Δεν είμαι απ’ αυτούς

που τους θάβουν εύκολα

έστω ακόμα κι εν ζωή όπου

πολλοί άθαφτοι κυκλοφορούν

στους δρόμους και τα σπίτια

Από αυτό το άκρον άωτον

του ποιητικού μας λόγου εξέχει

από μνήμα πρόσφατο ρηχό

ένα χέρι που κρατάει ένα μολύβι

κι από νεκρούς και ζωντανούς

εξίσου το μισθό του διεκδικεί

Νάνος Βαλαωρίτης

("ΑΥΓΗ", 2/11/2008)

Σαμαράς - Βαλαωρίτης: Τι ξέχασε ο «ποιητής». Της Αντας Ψαρρά (31 Μάιος 2013 | tvxsteam tvxs.gr)

................................................................

Σαμαράς - Βαλαωρίτης: Τι ξέχασε ο «ποιητής».

Της Αντας Ψαρρά

12:45, 31 Μάιος 2013 | tvxsteam tvxs.gr/node/130362

Φωτογραφία: Παναγιώτης Τζάμαρος/ FosPhotos

Απέφυγε να αναφερθεί στην ταμπακιέρα ο πρωθυπουργός στην επιστολή του με παραλήπτη τον ποιητή Νάνο Βαλαωρίτη. Ξιφουλκεί απενατίας με αριστερούς ακτιβιστές για το θέμα της Κικής Δημουλά.

Τι απαντά ο Σαμαράς για τη Χρυσή Αυγή

Απάντησε λοιπόν πολύ ευγενικά ο κ. Σαμαράς στο γράμμα του Νάνου Βαλαωρίτη με πέντε σημεία. Τον εγκαλεί για το ότι του διαφεύγει η τόσο απόλυτη «στηλίτευση από τον ίδιο και το κόμμα του της παρουσίας και των θέσεων της Χ.Α. με τον πιο απερίφραστο τρόπο κι όσο δεν το έχει κάνει κανείς». Συνεχίζει με αναφορές στην αυτοδέσμευσή του για νομοθετικά μέτρα (που πρόσφατα αθέτησε με το πάγωμα του αντιρατσιστικού) αναφερόμενος στο υπάρχον νομικό οπλοστάσιο κατά του ναζισμού ήδη από το 1979.

Ισχυρίζεται ότι αυτό το επαναλαμβάνει ο ίδιος παντού και συνεχώς, ακριβώς για να μην απομονωθεί η χώρα. Επικαλείται τη χθεσινή ανακοίνωση της Ν.Δ. για μία και μοναδική πρόταση που υπεβλήθη για να «βελτιώσει και να επικαιροποιήσει (;) το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο» σε ό,τι αφορά τον ναζισμό και το Ολοκαύτωμα. Προσθέτει μάλιστα την «αγωνία» του για να μην προκληθεί διχασμός με αφορμή τον κίνδυνο των νεοναζί. Τέλος, μπαίνει στην «ουσία», δηλαδή στο πρόβλημα της «λαθρομετανάστευσης», που μέχρι τώρα «δεν αντιμετωπίστηκε με αποτέλεσμα να εμφανιστεί ο εφιάλτης των νεοναζί». (Ξανά)υπενθυμίζει ότι ακτιβιστές της Αριστεράς μέσω της «ιδεολογικής τρομοκρατίας» έφτασαν να αποδοκιμάσουν έναν άλλον άνθρωπο του πνεύματος, την Κική Δημουλά. Τελειώνοντας, δηλώνει ότι ο ίδιος θα ενώσει τον ελληνικό λαό για μια Ελλάδα χωρίς νεοναζί.

Για τους παροικούντες όμως την Ιερουσαλήμ υπάρχουν πολλές «ανακρίβειες» στην επιστολή του πρωθυπουργού: Η στηλίτευση είναι κούφια λόγια, όταν περισσεύουν οι πολιτικές πρακτικές των μαζικών εκκαθαρίσεων του κέντρου, των μαζικών εγκλεισμών σε κρατητήρια ακόμα και ανήλικων ασυνόδευτων παιδιών, τα ρατσιστικά εγκλήματα που ποτέ δεν καταγράφονται, σχεδόν ποτέ δεν κρίνονται σαν τέτοια, η ανύπαρκτη νομικά προστασία των θυμάτων, μέχρι του σημείου να απελαύνονται, και η απόλυτη ατιμωρησία των δραστών στη βάση του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας.

Η ποινική αντιμετώπιση του ναζισμού, του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας είναι ζητούμενα και αυτός είναι ένας από τους λόγους που σύντομα θα βρεθεί ξανά η χώρα υπόλογη στην Ε.Ε. Αν υπήρχε, δεν θα αθωωνόταν για παράδειγμα από το ανώτατο δικαστήριο ο Κ. Πλεύρης για το βιβλίο του κατά των «υπανθρώπων» Εβραίων. Η μισαλλοδοξία όμως έχει κι άλλες όψεις, όπως η συνεχής άρνηση να υπάρχουν χώροι λατρείας για τους μουσουλμάνους ή το να μη γίνονται αξιωματικοί όσοι δεν έχουν ελληνικό αίμα ή να αρνούνται στα παιδιά δεύτερης γενιάς την υπηκοότητα. Οσο για την πρόταση που κατατέθηκε και αφορά αποκλειστικά τα ζητήματα αντισημιτισμού και Ολοκαυτώματος, ας όψεται η επίσκεψη του ΥΠΕΞ στο Ισραήλ και τα αυστηρά μηνύματα από εκεί.

Διαφεύγει ακόμα στον κ. Σαμαρά ότι το ναζιστικό μόρφωμα υπήρχε πολύ νωρίτερα από το κύμα μεταναστών, απλά τότε δεν του έκαναν «like» οι ψηφοφόροι, που χρόνια τώρα βομβαρδίζονται για την εγκληματικότητα των μεταναστών, τους εθνικιστικούς παροξυσμούς των συλλαλητηρίων και όλα τα άλλα συναφή για τα οποία γράφει σχεδόν καθημερινά και επί χρόνια το σύνολο των επιτελικών πρωθυπουργικών συμβούλων.

Τέλος, εκεί που ακόμα και ο κάτοικος των ΗΠΑ διαρρηγνύει τα ιμάτιά του, είναι η αποστροφή του κ. Σαμαρά για την αποφυγή του διχασμού. Μα η προσφιλής του θεωρία, των δύο άκρων, δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά την εδραίωση ενός σύγχρονου διχασμού που μάλιστα είναι ετεροβαρής, την ώρα που στηλιτεύοντας τη Χ.Α. γράφει για ακτιβιστές αριστερούς, για ιδεολογική τρομοκρατία και για την Κική Δημουλά και όχι φυσικά για τη Μαρία Ρεπούση που έγινε ο απόλυτος στόχος των ρατσιστών, των μισαλλόδοξων και των σεξιστών σε όλο το φάσμα του συντηρητικού κόσμου.

Εφημερίδα των Συντακτών

Ανοιχτή μεταμεσονύκτια επιστολή στον Μάνο Χατζιδάκι (απόσπασμα) από τον Bosko (www.lifo.gr,31/5/2013)

.............................................................

Ανοιχτή μεταμεσονύκτια επιστολή στον Μάνο Χατζιδάκι

Αφού συνηθίσαμε στη θέα του τέρατος

από τον Bosko www.lifo.gr, 1/6/2013

...τον φασίστα καλά το χες πει Μάνο μου τον γνωρίζει ο καθένας σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής, από τον παπά μέχρι τον ελεγκτή του εισιτηρίου στα λεωφορεία. Και πόσο δίκιο όταν κατακεραύνωνες ένα σύστημα κρατικής παιδείας μιαρό σαν παρατημένος τάφος.

Πήρες χαμπάρι τι έγινε χθες, σε σνημέρωσε κανείς; Χαρακτήρισαν τον "Κεμάλ" σου αντεθνικό τραγούδι οι οπαδοί του τσάμικου και της απλυσιάς όπως τους έλεγες.

Και δεν είμαστε στα 1980 Μάνο μου, να έπαιρνες τηλεφωνο τον Υπουργό και να του έλεγες "είσαι βλαξ", όπως τότε που χαρακτήρισαν "κομμουνιστική" τη "Λιλιπούπολη".

Και ξέρεις γιατί; Γιατί ζούμε στα 2013 και δεν υπάρχει ούτε ο ζαχαρένιος ψευδοσοσιαλιστικός κόσμος της "Λιλιπούπολης", ούτε φυσικά κανένας υπουργός που θα καταδεχόσουν εσύ να συνομιλήσεις μαζί του. Και γιατί Μάνο μου γνωρίζοντας πόσο σοβαρή θεωρούσες την πολιτική, πρώτος εσύ θα ανατρίχιαζες με το επίπεδο της κακιάς υποστάθμης των πολιτικών μας...

...Αυτός ο κόσμος δε θ' αλλάξει ποτέ...

Κατάλαβες, με είχε κουράσει κάπου και μένα όλη αυτή η λαϊκή επιδοκιμασία που την εχθρεύτηκες σ' όλη σου τη ζωή κι εσύ. Πώς τόλμησα εγώ ο ασήμαντος ν' αναζητήσω την κοινοτοπία σε στίχο του Γκάτσου; Θα πέσει φωτιά να μας κάψει.

Τελικά πράγματι αυτός ο κόσμος δε θ' αλλάξει ποτέ.

Και οι άνθρωποι αντί να διδάσκονται από την ιστορία πάντα θα φροντίζουν να επαναλαμβάνουν τα μελανότερα σημεία της.

Καλό ξημέρωμα Μάνο μου.

Κολληθείη η γλώττα μου τω λαρυγγί μου

εάν μη σου μνησθώ

και νεκρωθήτωσαν αι συνάψεις των νευρώνων μου

αν σ' απολησμονήσω

Κολληθείη η γλώττα τω λαρυγγί μου εάν μη σου μνησθώ και νεκρωθήτωσαν αι συνάψεις των νευρώνων μου αν σ' απολησμονήσω Πηγή: www.lifo.gr

Δες εδώ όλο το άρθρο του BosKo
http://www.lifo.gr/team/prosklitirio_nekron/38704

Βαλαωρίτης: Ο πρωθυπουργός δεν αποκηρύσσει τη Χρυσή Αυγή (31 Μάιος 2013 | tvxsteam tvxs.gr)

................................................................

Βαλαωρίτης: Ο πρωθυπουργός δεν αποκηρύσσει τη Χρυσή Αυγή

12:50, 31 Μάιος 2013 | tvxsteam tvxs.gr/node/130363

Την ικανοποίησή του για την απάντηση του Πρωθυπουργού στην επιστολή του για τη Χρυσή Αυγή, η οποία είχε δημοσιευθεί στο Tvxs εξέφρασε σε ραδιοφωνικές του δηλώσεις ο Νάνος Βαλαωρίτης. Η απάντηση του ποιητή στο ερώτημα αν πρέπει να τεθεί εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή.

«Βρίσκω ευχάριστο να κάνει τέτοιες δηλώσεις. Με ευχαριστεί, διότι ξεκαθαρίζει τη θέση του. Αλλά μιλά κυρίως για την αντίδραση που δείχνει μέσα στη Βουλή η Χρυσή Αυγή. Δεν την έχει αποκηρύξει ως κόμμα και δεν τη χαρακτηρίζει μόρφωμα, αλλά αναγκαστικά, έχοντας αναγνωρίσει τη Χρυσή Αυγή ως κόμμα, την πολεμάει από τη Βουλή μέρα τη μέρα. Είναι αρκετά διαφορετικό» ανέφερε σε δηλώσεις του στον ρ/σ Βήμα FM.

Όσο για το αν θα έπρεπε η Χρυσή Αυγή να είναι εκτός νόμου, απαντά: «Δεν ξέρω ..., αλλά θα έπρεπε τουλάχιστον να υπάρχουν διατάξεις που να θεωρούν ότι η βία δεν αρμόζει σε ένα κόμμα που βρίσκεται στο Κοινοβούλιο. Δεν αρμόζουν οι πράξεις της σε ένα κόμμα που βρίσκεται στο Κοινοβούλιο. Είναι αντιδημοκρατική η στάση της».

Σε προηγούμενη συνέντευξή του στο tvxs.gr και την Κρυσταλία Πατούλη, ο ποιητής Νάνος Βαλαωρίτης, είχε επισημάνει:

[...] πρέπει να πολεμήσουμε το φασισμό σε όλες του τις πλευρές και απ’ την αρχή και συνεχώς και με μετωπική σύγκρουση! Όχι με υπεκφυγές. Όχι να πηγαίνουν στας ελληνικάς καλένδας οι αντιρατσιστικοί νόμοι [...] Μπορούμε να θέσουμε τη Χρυσή Αυγή εκτός νόμου και μάλιστα έμμεσα, με το νόμο εναντίον του ρατσισμού [...] Εάν δεν το περάσουν το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, κακό του κεφαλιού τους και ολονών μας! [...]

Διαβάστε επίσης:

Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

220 χρόνια από το θάνατο του Κάρλο Γκολντόνι - μια αριστουργηματική σκηνή από τους "Αγροίκους" του.

.............................................................

Kάρλο Γκολντόνι (1707 - 1793)

Σκηνή Πέμπτη απο τη Δεύτερη Πράξη
του έργου "Οι Αγροίκοι" (μτφ.Τζούλια Τσιακίρη)

Λουνάρντο και Σιμόν

ΣΙΜΟΝ: Παντρέψου μου 'λεγαν και θα βρεις τη χαρά.

ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ: Θυμάσαι την πρώτη μου γυναίκα; Εκείνη ήταν ένα αγαθό πλάσμα / τούτη εδώ είναι στραβόξυλο.

ΣΙΜΟΝ: Κι εγώ ο τρελός ο βλάκας που δεν μπορούσα να υποφέρω τις γυναίκες κι όμως πήγα και δέθηκα χειροπόδαρα μ' αυτόν τον ξαμολημένο σατανά.

ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ: Τη σήμερον ημέρα δεν μπορείς πια να παντρευτείς.
ΣΙΜΟΝ: Αν θέλεις να κρατάς τη γυναίκα πιστή στο καθήκον, σε λένε αγριάνθρωπο / αν την αφήνεις ελεύθερη σε λένε μπούφο.
ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ: Αν δεν ήτανε το κορίτσι μου στη μέση, στην τιμή μου σου λέω, για να μιλήσουμε επί της ουσίας δηλαδή, δε θα 'χα μπλέξει εγώ μ' άλλη γυναίκα.
ΣΙΜΟΝ: Μου είπαν ότι την παντρεύετε / είναι αλήθεια;
ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ: Ποιος σου το 'πε; (με αγανάκτηση)
ΣΙΜΟΝ: Η γυναίκα μου
ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ, με αγανάκτηση: Εκείνη πού το έμαθε;
ΣΙΜΟΝ: Θαρρώ ότι της το 'χε πει ο ανιψιός της.
ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ: Ο Φελιπέτο;
ΣΙΜΟΝ: Ο Φελιπέτο, ναι.
ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ: Αχ, το βρωμόπαιδο! Ο φαφλατάς! Η μαϊμού! Του το ξεμυστηρεύτηκε ο πατέρας του και κείνος αμέσως πήγε να το διαλαλήσει; Τώρα βλέπω ότι δεν είναι το παλικάρι που νόμιζα εγώ. Σχεδόν έχω μετανιώσει που την αρραβώνιασα και έτσι μου 'ρχεται, για να μιλήσουμε επί της ουσίας δηλαδή, να το σκίσω το συμβόλαιο.
ΣΙΜΟΝ: Σου κακοφάνηκε γιατί το είπε στη θεία του;
ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ: Μάλιστα. Όποιος δεν ξέρει να σωπαίνει δεν έχει μυαλό, κι όποιος δεν έχει μυαλό δεν κάνει για παντρειά.
ΣΙΜΟΝ: Δίκιο έχεις, παλιέ μου φίλε / αλλά τη σήμερον ημέρα δε βρίσκεις πια νέους όπως στο δικό μας τον καιρό. Θυμάσαι; Εμείς κάναμε μόνο ό,τι ζητούσε ο κύρης μας / ούτε λιγότερα, ούτε περισσότερα.
ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ: Εγώ είχα δυο αδερφές παντρεμένες. Είναι ζήτημα αν τις είχα ιδεί πάνω από δέκα φορές στη ζωή μου.
ΣΙΜΟΝ: Εγώ σχεδόν δε μίλαγα ούτε με τη μάνα μου.
ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ: Εγώ σήμερα εδώ που βρισκόμαστε, δεν ξέρω τι είναι μια όπερα, τι είναι κωμωδία.
ΣΙΜΟΝ: Εμένα με πήρανε ένα βράδυ με το στανιό στην όπερα και όλη την ώρα κοιμόμουνα.
ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ: Ο πατέρας μου, όταν ήμουνα παιδί, μου έλεγε: θέλεις να σε πάω να κοιτάξεις λίγο στο Πανόραμα; Ή θέλεις να σου δώσω τις δυο πεντάρες; Εγώ διάλεγα τις δυο πεντάρες.
ΣΙΜΟΝ: Αμ' εγώ; Με τα δωράκια και με κάτι πενταρούλες που του τσιμπούσα, μάζεψα εκατό δουκάτα και τόκισα με τέσσερα τα εκατό βγάζοντας τέσσερα δουκάτα εισόδημα. Σήμερα όταν κουδουνίζουνε στ' αυτιά μου παίρνω μιαχαρά τόσο μεγάλη που δεν μπορώ να σου την παραστήσω. Όχι δα από φιλαργυρία για τα τέσσερα δουκάτα, αλλά γιατί χαίρομαι που μπορώ να λέω: ορίστε αυτά εδώ τα κέρδισα από μικρό παιδί.
ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ: Βρες μου σήμερα έναν που να στοχάζεται έτσι. Τα πετάνε, για να μιλήσουμε επί της ουσίας δηλαδή, με τη σέσουλα.
ΣΙΜΟΝ: Και τα λεφτά καλά, ας τα πετάνε. Έχουνε πάρει όμως τον κατήφορο με χίλιους τρόπους.
ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ: Και η αιτία για όλα είναι η ελευθερία.
ΣΙΜΟΝ: Μάλιστα. Ακόμα δε μάθανε να ξεχωρίζουνε τα μπατζάκια τους κι αρχίσανε τις συναναστροφές.
ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ: Και ξέρεις ποιος τους δασκαλεύει, ε; Οι μανάδες.
ΣΙΜΟΝ: Μη μου λες άλλα. Έχω ακούσει πράματα να σου σηκωθεί η τρίχα.
ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ: Μάλιστα. Κοίτα τι τους λένε: "Καημένο παιδάκι! Να διασκεδάσει λίγο, το καημενάκι. Θέλετε να μου πεθάνει από μελαγχολία;" Μόλις έρχεται κόσμος τα φωνάζουν: "Έλα δω, γιόκα μου. Δέστε κυρία Λουκρητία το χρυσό μου, δεν είναι χάρμα; Εάν ξέρατε τι έξυπνο που είναι! Τραγούδα μας το τραγουδάκι εκείνο/ απάγγειλέ μας εκείνη την ωραία σκηνή του Τρουφαλντίνου. Όχι να το παινευτώ, αλλά τα ξέρει όλα: χορεύει, παίζει χαρτιά, ταιριάζει σονέτα / έχει και φιλεναδούλα, ξέρετε, λέει πως θέλει να την παντρευτεί. Είναι λίγο άταχτος, αλλά τι να γίνει, υπομονή, παιδάκι είναι ακόμα, Θα βάλει μυαλό. Χρυαουλάκι μου! Έλα δω, ζωή μου, δώσε ένα φιλάκι στην κυρά Λουκρητία..." Αίσχος, αίσχος, ντροπή τους! Γυναίκες άμυαλες.
ΣΙΜΟΝ: Και τι δε θα 'δινα να 'τανε εδώ και να σ' ακούγανε δυο τρεις γυναίκες που γνωρίζω.
ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ: Που να μην έσωναν! Θα μου βγάζανε τα μάτια.
ΣΙΜΟΝ: Πολύ το φοβάμαι. Λοιπόν για πές μου, το 'καμες το συμβόλαιο με τον κυρ-Μαουρίτσιο;
ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ: Έλα στο γραφείο μου και θα σ' τα διηγηθώ όλα.
ΣΙΜΟΝ: Η γυναίκα μου θα είναι μέσα μαζί με τη δικιά σου.
ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ: Σε πειράζει;
ΣΙΜΟΝ: Δεν φαντάζομαι να είναι και κανένας άλλος.
ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ: Στο σπίτι το δικό μου κανείς δεν έρχεται χωρίς να το ξέρω εγώ.
ΣΙΜΟΝ: Πού να'ξερες Στο σπίτι μου σήμερα το πρωί... αρκεί ας μη συνεχίσω.
ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ: Όχι πες μου... τι συνέβηκε;
ΣΙΜΟΝ: Πάμε πάμε. Θα σου πω. Γυναίκες , γυναίκες και πάλι γυναίκες.
ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ: Γυναίκα, για να μιλήσουμε επί της ουσίας δηλαδή, ίσον καταδίκη.
ΣΙΜΟΝ, γελάει και αγκαλιάζει το Λουνάρντο: Εύγε άρχοντά μου!
ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ: Ωστόσο η αλήθεια να λέγεται, όχι ότι δεν μ' αρέσουνε.
ΣΙΜΟΝ: Αληθινά, κι εγώ δε θα 'λεγα...
ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ: Αλλά μέσα στο σπίτι.
ΣΙΜΟΝ: Και μονάχοι μας.
ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ: Και με τις πόρτες κλειδαμπαρωμένες.
ΣΙΜΟΝ: Και με τα μπαλκόνια καρφωμένα.
ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ: Και με σκυμμένο το κεφάλι.
ΣΙΜΟΝ: Και να κάνουν το δικό μας.
ΛΟΥΝΑΡΝΤΟ: Και όποιοι είναι άντρες, έτσι χρειάζεται να κάνουν. (Βγαίνει)
ΣΙΜΟΝ: Και όποιοι δεν κάνουν έτσι, δεν είναι άντρες (Βγαίνει)

*: Μικρό αφιέρωμα στον μεγάλο ιταλό συγγραφέα και στον Λευτέρη Βογιατζή που σκηνοθέτησε τους "Αγροίκους" έξοχα το 1983 στη "Νέα Σκηνή" της Οδού Κυκλάδων και έπαιξε το ρόλο του Λουνάρντο αλησμόνητα, όπως κι ο Γιώργος Κέντρος τον Σιμόν.