"Kουβέρτες μνήμης" ποίημα της ποιήτριας και φίλης στο fb Αναστασίας Θεοδωρούδη (facebook, 17/6/2016)

.........................................................

Αναστασία Θεοδωρούδη (γ.1975)













Kουβέρτες μνήμης

Ξεκουραστείτε μας λέγαν
τα πουλιά με βραχνή φωνή όλη τη μέρα που φώναζαν
τ 'αδύνατα με τ όνομα τους
σα να 'ταν δυνατά να γίνουν.
Δίνοντας μας κατευθύνσεις
μες στο πυκνό το δάσος.
Για το δρόμο μας.
Απο δω .
Ελατε.
Από κει.
Απλωνουμε κι εμείς αργά
τη νύχτα σε ξέφωτο
άμα βρούμε ,
μια κουβέρτα που σφιγγουμε στη μασχάλη
κάθε που θυμόμαστε το κρύο
και κοιμομαστε.
Αλλος ,
που η κουβέρτα του
εχει πια διαλυθεί κι απόμειναν απο αυτήν
μόνο ξεφτιδια μνημες
ανάβει για να ζεσταθει
πιο κει ένα τραγούδι .