..........................................................
Τι τη θέλουμε τη μνήμη;
Με μόνο αποθηκευτικό μέσο τη
μνήμη τους. Χωρίς κινητό, χωρίς μπλοκάκι και στυλό για σημειώσεις, χωρίς
κρυφή μικροκάμερα, οι ευρωβουλευτές, οι Ευρωπαίοι υπουργοί μπορούν να
διαβάσουν τη Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου και Επενδύσεων στα άδυτα των
αδύτων της αμερικανικής πρεσβείας.
Δεν εξαιρούνται ούτε κορυφαίοι αξιωματούχοι, όπως ο Γερμανός
αντικαγκελάριος Γκάμπριελ. Προηγουμένως πρέπει να κλείσουν ραντεβού,
όπως κάνουμε με τον οδοντίατρο, αλλά και να υπογράψουν «ρήτρα
εμπιστευτικότητας», κάτι που δεν ζητήθηκε ούτε από τον Οδυσσέα όταν
κατέβηκε στον Κάτω Κόσμο.
Αυτά έλεγε πρόσφατα σε συνέντευξή του ο ευρωβουλευτής Νότης Μαριάς,
προσθέτοντας ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν ισχύει το ίδιο. Εκεί οι
γερουσιαστές, καθώς και οι βοηθοί τους, έχουν πλήρη πρόσβαση στα κείμενα
της ΤΤΙΡ, με δικαίωμα στο χαρτί και το μολύβι, όπως πρόσβαση έχουν,
αφού υπογράψουν τη ρήτρα εμπιστευτικότητας, και 700 εμπειρογνώμονες της
αμερικανικής κυβέρνησης.
Ισως εδώ χρειάζεται ένας ευρωβουλευτής Μr. Memory, που είναι ένας
χαρακτήρας-κλειδί για τη διαλεύκανση ενός μυστηρίου κατασκοπίας στην
ταινία του Χίτσκοκ «Τα 39 βήματα» (1935). Ο Μr. Memory ήταν μια ομιλούσα
Wikipedia, που εντυπωσίαζε το κοινό των μιούζικ χολ απαντώντας σε κάθε
είδους ερωτήσεις.
Ο κινηματογραφικός Μr. Memory, εμπνευσμένος από υπαρκτό πρόσωπο,
«φωτογράφιζε» ό,τι διάβαζε και όταν τον ρωτούσαν, πάντα απαντούσε
λέγοντας την αλήθεια. Ετσι, στο φινάλε της ταινίας, όταν τον ρωτούν «Τι
είναι τα 39 Βήματα;», εκείνος απαντά: «Είναι μια κατασκοπευτική οργάνωση
που συγκεντρώνει πληροφορίες για λογαριασμό του υπουργείου Εξωτερικών
της...». Τότε δέχεται μια σφαίρα όμως, και ενώ ψυχορραγεί, περιγράφει με
κάθε λεπτομέρεια το περίτεχνο κρατικό μυστικό που ενδιέφερε τους
κατασκόπους.
Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει με την εφτασφράγιστη ΤΤΙΡ, οι Ελληνες
βουλευτές είχαν πλήρη πρόσβαση στο πολυνομοσχέδιο των 7.500 σελίδων που
ψηφίστηκε την Κυριακή, είχαν μολύβι και χαρτί. Χρόνο να το διαβάσουν δεν
είχαν. Ισως κάποιοι να μην είχαν ούτε αντοχή ούτε διάθεση να το
διαβάσουν, αφού έτσι κι αλλιώς θα το ψήφιζαν. Στη ζωή δεν μπορεί να τα
έχει κανείς όλα. Ακόμα και αν ανάμεσα στους 300 υπήρχε ένας Μr. Memory ή
κάποιος με τη μνημειώδη μνήμη του καθηγητή Λάνγκτον στο «Κώδικας ντα
Βίντσι», σε τι θα ωφελούσε;
Τι είναι η ΤΤΙΡ; Τι λέει το πολυνομοσχέδιο που έγινε νόμος; Τι να τις
κάνουμε τις απαντήσεις όταν οι ερωτήσεις μοιάζουν μάταιες; Εχει ειπωθεί
ότι σήμερα δεν υπάρχουν πια μυστικά ή μάλλον ότι η τεχνολογία βοηθά στη
διαρροή των μυστικών (βλ. WikiLeaks, Σνόουντεν κ.ά.) και, επομένως, ο Μr. Memory είναι περιττός, ένας γραφικός αναχρονισμός.
H διαφορά από την εποχή της χιτσκοκικής ταινίας είναι ότι ακόμα και
αν ένας Mr. Memory φωτογράφιζε όλη την αλήθεια και μας την έλεγε με το
νι και με το σίγμα, εμείς δεν θα ξέραμε τι να την κάνουμε.
Αχρείαστη θα μας ήταν, καθώς γενικεύεται η αίσθηση ότι αφού δεν
μπορούμε να αλλάξουμε την αλήθεια τού χθες και την πραγματικότητα του
σήμερα, δεν μπορούμε να αλλάξουμε, να επηρεάσουμε την αλήθεια τού αύριο.
Εμείς, που θα λουστούμε και τα νέα μέτρα, δεν χρειαζόμαστε τη μνήμη:
μόνο αντοχή και γαϊδουρινή υπομονή. Επομένως, ας περιοριστεί ο καθένας
στο ατομικό του παράλληλο πρόγραμμα (επιβίωσης).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου