..............................................................
Τα
παιδιά θα κοιμηθούν καταγής για ακόμα μία νύχτα απόψε στη Χίο και σε
άλλα ελληνικά νησιά, τουλάχιστον όμως είναι μαζί με την οικογένειά τους.
Άλλα παιδιά τριγυρνούν στους δρόμους της Χίου ασυνόδευτα, απροστάτευτα
και εκτεθειμένα σε κάθε είδους κίνδυνο. Τα παιδιά αποτελούν περίπου το
40% των προσφύγων και μεταναστών που φτάνουν στην Ελλάδα, σύμφωνα με
στοιχεία του ΟΗΕ. © Giorgos Moutafis 
Η
πλειοψηφία των ανθρώπων που βρίσκονται αποκλεισμένοι στα ελληνικά νησιά
είναι οικογένειες, συμπεριλαμβανομένων γυναικών που ταξιδεύουν μόνες με
τα παιδιά τους. Παρά τις άθλιες συνθήκες, πολύ συχνά η μεγαλύτερη
ανησυχία τους είναι η έλλειψη πληροφόρησης. Η διαδικασία εξέτασης των αιτήσεων ασύλου είναι επίπονα αργή και ταυτόχρονα οι φήμες πληθαίνουν,
πυροδοτώντας τον ήδη μεγάλο τους φόβο για το τί τους επιφυλάσσει το
μέλλον. © Giorgos Moutafis 
Ο
Hani από τη Συρία είναι 31 ετών και έφτασε στη Χίο στις 20 Μαρτίου, την
ημέρα που τέθηκε σε ισχύ η «συμφωνία» ΕΕ-Τουρκίας. Έκτοτε βρίσκεται
αποκλεισμένος εκεί και κοιμάται καταγής δίπλα σε άλλες οικογένειες στον
ανεπίσημο καταυλισμό ΔΗΠΕΘΕ. Η οικογένειά του βρίσκεται πίσω στη Συρία.
«Τους τηλεφωνώ κάθε μέρα για να βεβαιωθώ ότι είναι ζωντανοί» είπε.©
Giorgos Moutafis 
Ο
Hani σπούδασε οικονομικά στη Συρία και το όνειρό του είναι να
ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό τους στον τομέα Διαχείρισης Ανθρώπινων Πόρων
στην Ευρώπη. Είναι ευγνώμων για την αλληλεγγύη που επιδεικνύουν οι
Έλληνες, αλλά λέει ότι ο φόβος της αναγκαστικής επιστροφής στην Τουρκία
του «παγώνει την καρδιά». © Giorgos Moutafis 
Η
Αφγανή δημοσιογράφος “Shirin” (δεν είναι το πραγματικό της όνομα) λέει
ότι κάποτε την πυροβόλησαν οι Ταλιμπάν. Ωστόσο, παρότι διέφυγε από τη
χώρα προς αναζήτηση ασφάλειας, τώρα ζει με έναν συνεχή φόβο και υπό
άθλιες συνθήκες σε έναν προσφυγικό καταυλισμό στην Ελλάδα. «Δε νιώθω
ούτε εδώ ασφαλής. Φοβάμαι τόσο πολύ που δε φεύγω ποτέ από το δωμάτιό μου
το βράδυ», μας είπε, αναφερόμενη σε πολλές περιπτώσεις λεκτικής και
σεξουαλικής παρενόχλησης που έχουν υποστεί οι γυναίκες πρόσφυγες στα
ελληνικά νησιά. © Amnesty International 
Ο
Ahmad εργαζόταν ως μηχανικός στη Συρία. Εκείνος και ο πατέρας του ο
Mohamed διέφυγαν από τον πόλεμο και έφτασαν στην Ελλάδα μέσω της
Τουρκίας πριν μερικούς μήνες. Το άγχος τους έχει αυξηθεί δραματικά λόγω
της έλλειψης πληροφόρησης και εξαιτίας των πολύ αργών ρυθμών της
ολοκλήρωσης της διαδικασίας ασύλου. © Giorgos Moutafis 
Ο
Ahmad και η οικογένειά του σταματούν τη νηστεία κατά τη διάρκεια του
Ραμαζανιού στον καταυλισμό στη Σούδα. Μετά από πάνω από δύο μήνες
αποκλεισμένοι στη Χίο προσπαθούν να παραμείνουν αισιόδοξοι. Ο πόλεμος
στη Συρία κατέστρεψε το μέλλον τους και ο Ahmad ελπίζει τώρα ότι τα
παιδιά του θα έχουν τη δυνατότητα να συνεχίσουν με ασφάλεια τη μόρφωσή
τους στην Ευρώπη. Η σκέψη της επιστροφής τους στην Τουρκία τον κάνει να
τρέμει: η αδερφή του και η οικογένειά της αναγκάστηκαν από την αστυνομία
της Τουρκίας να επιστρέψουν στη Συρία τον Ιανουάριο αυτής της χρονιάς,
και τα παιδιά του δέχτηκαν επίθεση από κάποιους Τούρκους λόγω της
καταγωγής τους. © Amnesty International 
Ο
Mohamed είναι 78 ετών και ήταν δάσκαλος Αγγλικών στη Συρία. Εκείνος και
η σύζυγός του Siham ακολούθησαν την υπόλοιπη οικογένεια στην επικίνδυνη
διαδρομή προς την Ευρώπη και προσπαθούν να στηρίξουν την οικογένειά
τους με όποιον τρόπο μπορούν. © Giorgos Moutafis 
Σκηνές
σε μία παραλία κοντά στον καταυλισμό στη Σούδα στη Χίο. Οι πρόσφυγες
ζουν σε αυτές τις σκηνές για μήνες περιμένοντας τις αποφάσεις για τις
αιτήσεις ασύλου που έχουν υποβάλει. Στο μεταξύ, το ενδεχόμενο επιστροφής στην Τουρκία έχει προσλάβει μεγάλες διαστάσεις. 
Μία
σπάνια ευκαιρία για τον Ahmad και την οικογένεια του να χαλαρώσουν
δίπλα στη θάλασσα στη Χίο. Το άγχος και η αβε- βαιότητα για το μέλλον σε
συνδυασμό με τις κακές συνθήκες ζωής έχουν μετατρέψει την καθημερινότητά
τους σε συνεχή αγώνα. Ωστόσο το πρόσωπο του Ahmad ακόμα φωτίζεται όταν
μιλάει για τα παιδιά του, Razan, 8 ετών, Osama, 12 ετών και Yaman, 10. ©
Giorgos Moutafis 
Δύο
άντρες τρώνε το βραδινό τους δίπλα στον καταυλισμό προσφύγων στη Σούδα
στη Χίο. Οι τοπικοί εθελοντές αλλά και εθελοντές από όλον τον κόσμο τους
παρέχουν φαγητό, αλλά οι πόροι τους εξαντλούνται σταδιακά. Η αλληλεγγύη
αυτή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την προσπάθεια της ΕΕ να κλείσει την
πόρτα στους πρόσφυγες τη στιγμή που βρίσκονται στην πιο άμεση ανάγκη
προστασίας και στήριξης. © Giorgos Moutafis
Διεθνής Αμνηστία: Οι εγκλωβισμένοι πρόσφυγες της Χίου
Εκτενές
φωτορεπορτάζ του Γιώργου Μουτάφη για λογαριασμό της Διεθνούς Αμνηστίας
από τους καταυλισμούς προσφύγων στο ΔΗΠΕΘΕ και στη Σούδα
Η Διεθνής Αμνηστία ξεκίνησε καμπάνια
κατά της επιστροφής προσφύγων στην Τουρκία, μετά την έρευνά της που
κατέδειξε ότι κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών του 2015 και στην
αρχή του 2016, αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες που βρίσκονταν στην Τουρκία
στάλθηκαν πίσω σε ένοπλες συγκρούσεις στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη
Συρία, καθώς και ότι η προστασία που παρέχεται στους Σύριους στην
Τουρκία είναι ανεπαρκής και αρκετά υποδεέστερη των διεθνών προτύπων –
ακόμα δε χειρότερη είναι η κατάσταση για άλλες εθνικότητες.
Στην προσπάθειά της να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει την κοινή
γνώμη, ο γνωστός φωτογράφος Γιώργος Μουτάφης επισκέφθηκε στο νησί μας
όπου πάνω από 2500 πρόσφυγες, αιτούντες – άσυλο και μετανάστες έχουν
εγκλωβιστεί στη Χίο μετά της «συμφωνίας» ΕΕ-Τουρκίας τέθηκε σε ισχύ στις
20 Μαρτίου. Πολλοί εξ αυτών αισθάνονται φόβο απέναντι στον άμεσο
κίνδυνο επιστροφής τους στην Τουρκία, όπου πληθαίνουν οι ανησυχίες για
την ασφάλειά τους. Οι περισσότεροι αγωνίζονται να επιβιώσουν υπό άθλιες
συνθήκες εν μέσω μιας επίπονα αργής και αδιαφανούς διαδικασίας ασύλου.
Η παρακάτω συλλογή φωτογραφιών του Γιώργου Μουτάφη καταγράφει
ορισμένες μόνο από τις εκατοντάδες οικογένειες και τα άτομα που αυτή τη
στιγμή είναι παγιδευμένα στη Χίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου