.............................................................
Αναστασία Θεοδωρούδη (γ. 1975)
...τώρα μου γνεφουν
απ τα βάθη...
Αναστασία Θεοδωρούδη (γ. 1975)
...τώρα μου γνεφουν
απ τα βάθη...
Πήρε πάλι να ξημερώνει
ως κάτω,
ως περα ,
ο γκρεμός μου.
Σκαλωνει το φως μου
στην πέτρα και τη βάφει .
Αυτά που ξεστρατισαν
με γέλια τέτοια ,
που ξέρουν μόνο όσα παραδίνονται
ολόκληρα στην απελπισία
και πέσαν με λυγμο παίρνοντας ανάσα βαθιά έτοιμα που είναι για κάθε αφανισμό ,
τώρα μου γνεφουν
απ τα βάθη.
Έλα πεσε μου λένε .
Δες μας .
Έτσι θα φεξεις
κι εσύ κάποτε
την πέτρα
από αγάπη.
ως κάτω,
ως περα ,
ο γκρεμός μου.
Σκαλωνει το φως μου
στην πέτρα και τη βάφει .
Αυτά που ξεστρατισαν
με γέλια τέτοια ,
που ξέρουν μόνο όσα παραδίνονται
ολόκληρα στην απελπισία
και πέσαν με λυγμο παίρνοντας ανάσα βαθιά έτοιμα που είναι για κάθε αφανισμό ,
τώρα μου γνεφουν
απ τα βάθη.
Έλα πεσε μου λένε .
Δες μας .
Έτσι θα φεξεις
κι εσύ κάποτε
την πέτρα
από αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου