"Αταξίδευτη" ποίημα της φίλης Λιάνας Ανδρεοπούλη ("Πρωινό Απόι", εκδ. "Εύμαρος", 2016)

.............................................................

Λιάνα Ανδρεοπούλη

 από την ποιητική της συλλογή

             "Πρωινό Απόι"
 (εκδόσεις "Εύμαρος", 2016)









Αταξίδευτη

Πώς τόλεγαν εκείνο το καράβι
κανείς τους δε θυμάται πια
κι ας τον χαζευανε ώρες πολλές
κατάφωτο μ' ορθάνοιχτη τη μπουκαπόρτα
ένα τεράστιο καράβι
μόνο γι' αυτούς ετοιμασμένο
άγκυρες βαρειές
κι η θάλασσα σκοτεινή
να γλέιφει τρυφερά τα μάγουλά του στη 
χειμωνιάτική βραδιά
δυο ποτήρια σ' ένα γυμνό πατάρι
η σερβιτόρα διακριτική σαν ανύπαρκτη
να τους σερβίρει ξανά και ξανά
σίγουρο φάνταζε το ταξίδι
με τόση λαχτάρα που πλανιότανε
πάνω του οι φλογισμένες τους ματιές

η θάλασσα αταξίδευτη έμεινε
και το καράβι απορημένο
το άδειο τραπέζι να κοιτά
πώς να λεγότανε κείνο το καράβι
κανεις τους δε θυμάται πια