"Μια μικρή οικογενειακή ιστορία στην Αθήνα, γύρω στα 1969..." γράφει ο Μεθόδιος Αργουμέντης

...........................................................

 Μια μικρή οικογενειακή ιστορία στην Αθήνα, γύρω στα 1969...

   Ήταν όνειρό του να γίνει ο γιος του σαν κι αυτόν. Πρώτος μαθητής. Να περνάει τις εξετάσεις, να τον καμαρώνουν όλοι που έχει ένα γιο αριστούχο. Αυτός δηλαδή πώς τα κατάφερε; Που ήταν ορφανός κι απ' τους δυο γονείς κι έβγαλε τα 12 χρόνια του σχολείου στο ορφανοτροφείο και με κηδεμόνες; Μέσα σε κατοχές και εμφυλίους... Πώς τα κατάφερε, παρ' όλα αυτά, και πέρασε και στην Ανωτάτη Εμπορική; "Σκατά στον τάφο του Παπάγου", του ξέφευγε καμιά φορά, που με την διακοπή όλων των αναβολών λόγω σπουδών του στέρησε το πτυχίο. Ήθελε να τελειώνει με τον εμφύλιο ο καρα-φασίστας. Τον πήρανε φαντάρο κι όταν γύρισε στα 1949 στη σχολή, τον κόβανε συνέχεια στις πτυχιακές, έπρεπε να δουλέψει, είχε και τη γυναίκα του που περίμενε ν' ανοίξουν σπιτικό, πέταξε το πτυχίο...

   Έτσι ο γιος του έπρεπε να ακολουθήσει το δικό του δρόμο. Μέχρι το δημοτικό, καλά τα είχε καταφέρει. Πρώτος μαθητής, όλες τις τάξεις με 10 τις περνούσε, σημαιοφόρος ήτανε και τον καμάρωνε. Δεν έπρεπε όμως να μείνει στα σχολεία της γειτονιάς, όχι. Το γυμνάσιο έπρεπε να το κάνει στο Βαρβάκειο. Να έχουν να λένε στη γειτονιά ότι ο γιος του πήγε σε πρότυπο γυμνάσιο. Τον έβαλε να δώσει εξετάσεις. Στα μαθηματικά τα σκάτωσε ο βλάκας, ένα 13 πήρε, εμ, πώς να περάσεις με 13; Έχασε το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Να διαψεύσει έτσι ο ηλίθιος τις ελπίδες του, το όνειρό του; Όταν πήραν τα αποτελέσματα των εισαγωγικών, κατέρρευσε. Τον έπιασαν τα κλάματα. Τον έβλεπε ο γιος του να κλαίει και σπάραζε κι εκείνος. "Συγγνώμη μωρέ μπαμπά που δεν τα κατάφερα, συγγνώμη. Ήταν δύσκολα τα θέματα, ήταν πολύ δύσκολα. Δεν είχαμε κάνει τόσο δύσκολα με τον κ. Μίχο...". Ο κ. Μίχος ήταν ο δάσκαλος στην έκτη. "Α, μωρέ δεν το περίμενα αυτό από σένα...", του 'χε πει αυτός. Κι όσο να κλαίει ο γιος του, εκείνος να μουρμουράει "να μού το κάνεις εμένα αυτό, που τόσο καιρό σε ετοίμαζα για το καλύτερο γυμνάσιο της Αθήνας. Να το ξέρεις, σε γυμνάσιο της γειτονιάς δεν πρόκειται να πας. Σε άλλο, καλύτερο, θα σε στείλω...". 

   Το 'πε και το 'κανε. Τον έγραψε σε γυμνάσιο άλλης γειτονιάς, που είχε φήμη πως κάνανε καλή δουλειά, αν και δημόσιο. Και από την τρίτη γυμνασίου κι ύστερα, τον έγραψε σε νέο πρότυπο γυμνάσιο, απ' αυτά που ίδρυσε η χούντα, να έχει να λέει πώς ο γιος του ξεχώριζε, δεν πήγαινε σε σχολείο "ό,τι κι ό,τι"...