Η λάμψη θα μας συναντήσει όπως χορεύεις την κραυγή (V), (http://n-tomaras.blogspot.gr, 22/4/2014)

............................................................

   

Νίκος Ερηνάκης
(γ. 1988)

 

 

 

 

 

 

Η λάμψη θα μας συναντήσει όπως χορεύεις την κραυγή (V)

 

Μας έκλεισαν στα καλύτερά τους σπίτια
Να μην είμαστε κίνδυνος για κανέναν.

Ήρεμοι πια που δεν είμαστε εκεί έξω
Ξέρουν πως εδώ πονάμε μόνοι
Και πως είμαστε δυνατοί
Μόνο όταν δεν είμαστε μόνοι

Μας σκόρπισαν σε μέρη απόμακρα
Μας έκλεψαν τις λέξεις μας
Μας φόρεσαν τις μάσκες τους
Υποδύθηκαν τους έρωτές μας
Χόρεψαν τα τραγούδια μας
Μέχρι που η μουσική τους
Δεν μας θύμιζε τίποτα πια

Πού να ξέραν όμως

Πως οι μύθοι θα νικάνε πάντα τους αριθμούς
Πώς το μέλλον θα μας βιώσει
Η καύτρα μας θα καίει για πάντα
Σαν τις ιερές λίμνες
Είμαστε ο καπνός του κρύου στο ζεστό
Και κανείς δεν είναι ευτυχισμένος μακριά μας
Είναι ωραία η βόλτα
Αιών και πυρ
Το μάτι των καιρών

Κι ας έλεγαν πως θα πέσουν κεραυνοί
Δεν έπεσε κανένας
Ίσως και να τους γοητεύσαμε
Πετώντας κέρματα στους υπονόμους
Κάθε που κάνουμε ευχές
Και ίσως ναι
Το σύμπαν τελικά να έχει λίγο από τη γεύση μας

Πού να ξέραν λοιπόν

Πως εμείς κοιτάζουμε τα βράδια μέσα από καθρέφτες και τα λέμε
Γεννάμε λέξεις
Χορεύουμε ξανά αρχαίες μουσικές
Κάνουμε βουτιές
Έχουμε τους τρόπους μας να ερωτευόμαστε
Οπλιζόμαστε
Και τους περιμένουμε
Αναζητώντας την πραγματικότητα που θα εκφράσει το όνειρο
Περιμένουμε να μας ανοίξουν τις πόρτες
Νομίζοντας πως μας έχουν ημερέψει.

Ποίημα από τη συλλογή Ανάμεσα σε όσα πέφτει η σκιά, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2013