......................................................
γράφει ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ
Έντυπη
Οι Μεγάλες Αγορές και η Μεγάλη Εβδομάδα
γράφει ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ
Αν η περασμένη εβδομάδα χαρακτηρίστηκε
από την έξοδο της χώρας στις Αγορές, η Μεγάλη που διανύουμε
χαρακτηρίζεται από την εθιμική έξοδο των κατοίκων της χώρας, νηστευόντων
(εκ πίστεως ή εξ ανάγκης) και μη, στις προεόρτιες αγορές. Πολλές και
σοβαρές οι διαφορές ανάμεσα στις δύο εξόδους. Οι ίδιες που χωρίζουν τις
φαντασμαγορικά ηγεμονικές Αγορές των Μητροπόλεων από την ταπεινή αγορά
της γειτονιάς μας.
Ενώ τώρα η κίνηση προς τις λαϊκές και τα κρεοπωλεία γίνεται σιωπηρά ή με κοφτά δισύλλαβα γκρίνιας, μία εβδομάδα πριν, ο θόρυβος υπήρξε πολύς και πανηγυρικός. Περίπου στον τόνο τού «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται» ή του «εν τυμπάνω και χορώ, εν χορδαίς και οργάνω» των Ψαλμών. Με αποκορύφωμα τη σωτηριώδη έλευση της κ. Μέρκελ, προς τιμήν της οποίας διαλύθηκε η πρωτεύουσα. Για τον φόβο των Ιουδαίων, διαδηλωτών και λοιπών; Παραδόξως, ναι. Το «παραδόξως» τίθεται εδώ επειδή, σύμφωνα με τα κυβερνητικά λεγόμενα, η Γερμανίδα καγκελάριος ερχόταν σαν (αρχ)Αγκελα καλών ειδήσεων. Για να δώσει τούτη τη φορά, και όχι για να λάβει. Οπότε η φυσική, αυθόρμητη υποδοχή προβλεπόταν πάνδημη, μετά βαΐων και άνευ κλάδων κακώς εννοουμένων. Και ήρθε η καγκελάριος. Και πράγματι έδωσε: ευχές και λεκτική συμπόνια. Και όντως δεν έλαβε τίποτα – μόνο διαβεβαιώσεις για τη σεβαστική τήρηση ενός προγράμματος που αυτή το εννοεί και το επιβάλλει ως πρόγραμμα λιτότητας (και δη τιμωρητικής), εμείς δε το μεταφράζουμε «πρόγραμμα εξυγίανσης», για να γλυκάνουμε τουλάχιστον την ακοή μας.
«Αγιες μέρες που είναι», πολλοί θα βρουν δανεικά για να βγουν στα σούπερ μάρκετ, αλλά χρόνο μονάχα ο ψιλικατζής σου σού δανείζει, σαν γνώριμος· ο χρόνος αυτός όμως έχει όριο. Διά των Μνημονίων δανειστήκαμε χρήμα (διογκώνοντας το εθνικό χρέος), ώστε (πρώτον) να ξαναγίνουμε περίπου αξιόπιστοι και να ξαναδανειστούμε από τις Αγορές· ώστε (δεύτερον) να καλύψουμε κάποιες τρέχουσες ανάγκες· ώστε (τρίτον), εκτός που «θα ξαναγίνουμε μια κανονική χώρα», όπως ωραία το είπε ο κ. Βενιζέλος, με τα ούτως ειπείν εξοικονομούμενα χρήματα να καταφέρουμε να ανταποκριθούμε σε τμήμα των αρχικών δανειακών μας υποχρεώσεων κ.ο.κ. (ως αρχικές νοούνται εδώ οι των Μνημονίων και όχι οι των Δανείων της Ανεξαρτησίας, που κατά κάποιον τρόπο ακόμα τα πληρώνουμε). Εδώ ο χρόνος δεν έχει όριο. Και φαίνεται «ευκολώτερος» ο πολλαπλασιασμός των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων παρά να ξεχρεώσουμε με τον τρόπο του δανείζεσθαι και ξαναμαναδανείζεσθαι πριν περάσουν τρεις αιώνες από την Επανάσταση.
Αν, συμβατικά, ονομάσουμε μακροοικονομικά τα Αγοραία (με τα οποία συνήθως ασχολούνται νηφάλια όσοι έχουν λυμένα τα οικονομικά τους), ταξινομήσουμε στη μικροοικονομία το άνευ «δώρου» πλέον βαλάντιο με το οποίο βγαίνει κανείς μεγαλοβδομαδιάτικα στην αγορά και συγκρίνουμε τα δύο, μάλλον δεν θα προκύψουν ενθουσιώδη συμπεράσματα. Γιατί, ακόμα κι αν «δεν χρειάζεται τρίτο Μνημόνιο», όπως διαβεβαιώνει ο πρωθυπουργός, τα δύο υπάρχοντα, με τους 400 εφαρμοστικούς νόμους τους, είναι εδώ. Στέφανος εξ ακανθών στην κεφαλή μας.
Ενώ τώρα η κίνηση προς τις λαϊκές και τα κρεοπωλεία γίνεται σιωπηρά ή με κοφτά δισύλλαβα γκρίνιας, μία εβδομάδα πριν, ο θόρυβος υπήρξε πολύς και πανηγυρικός. Περίπου στον τόνο τού «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται» ή του «εν τυμπάνω και χορώ, εν χορδαίς και οργάνω» των Ψαλμών. Με αποκορύφωμα τη σωτηριώδη έλευση της κ. Μέρκελ, προς τιμήν της οποίας διαλύθηκε η πρωτεύουσα. Για τον φόβο των Ιουδαίων, διαδηλωτών και λοιπών; Παραδόξως, ναι. Το «παραδόξως» τίθεται εδώ επειδή, σύμφωνα με τα κυβερνητικά λεγόμενα, η Γερμανίδα καγκελάριος ερχόταν σαν (αρχ)Αγκελα καλών ειδήσεων. Για να δώσει τούτη τη φορά, και όχι για να λάβει. Οπότε η φυσική, αυθόρμητη υποδοχή προβλεπόταν πάνδημη, μετά βαΐων και άνευ κλάδων κακώς εννοουμένων. Και ήρθε η καγκελάριος. Και πράγματι έδωσε: ευχές και λεκτική συμπόνια. Και όντως δεν έλαβε τίποτα – μόνο διαβεβαιώσεις για τη σεβαστική τήρηση ενός προγράμματος που αυτή το εννοεί και το επιβάλλει ως πρόγραμμα λιτότητας (και δη τιμωρητικής), εμείς δε το μεταφράζουμε «πρόγραμμα εξυγίανσης», για να γλυκάνουμε τουλάχιστον την ακοή μας.
«Αγιες μέρες που είναι», πολλοί θα βρουν δανεικά για να βγουν στα σούπερ μάρκετ, αλλά χρόνο μονάχα ο ψιλικατζής σου σού δανείζει, σαν γνώριμος· ο χρόνος αυτός όμως έχει όριο. Διά των Μνημονίων δανειστήκαμε χρήμα (διογκώνοντας το εθνικό χρέος), ώστε (πρώτον) να ξαναγίνουμε περίπου αξιόπιστοι και να ξαναδανειστούμε από τις Αγορές· ώστε (δεύτερον) να καλύψουμε κάποιες τρέχουσες ανάγκες· ώστε (τρίτον), εκτός που «θα ξαναγίνουμε μια κανονική χώρα», όπως ωραία το είπε ο κ. Βενιζέλος, με τα ούτως ειπείν εξοικονομούμενα χρήματα να καταφέρουμε να ανταποκριθούμε σε τμήμα των αρχικών δανειακών μας υποχρεώσεων κ.ο.κ. (ως αρχικές νοούνται εδώ οι των Μνημονίων και όχι οι των Δανείων της Ανεξαρτησίας, που κατά κάποιον τρόπο ακόμα τα πληρώνουμε). Εδώ ο χρόνος δεν έχει όριο. Και φαίνεται «ευκολώτερος» ο πολλαπλασιασμός των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων παρά να ξεχρεώσουμε με τον τρόπο του δανείζεσθαι και ξαναμαναδανείζεσθαι πριν περάσουν τρεις αιώνες από την Επανάσταση.
Αν, συμβατικά, ονομάσουμε μακροοικονομικά τα Αγοραία (με τα οποία συνήθως ασχολούνται νηφάλια όσοι έχουν λυμένα τα οικονομικά τους), ταξινομήσουμε στη μικροοικονομία το άνευ «δώρου» πλέον βαλάντιο με το οποίο βγαίνει κανείς μεγαλοβδομαδιάτικα στην αγορά και συγκρίνουμε τα δύο, μάλλον δεν θα προκύψουν ενθουσιώδη συμπεράσματα. Γιατί, ακόμα κι αν «δεν χρειάζεται τρίτο Μνημόνιο», όπως διαβεβαιώνει ο πρωθυπουργός, τα δύο υπάρχοντα, με τους 400 εφαρμοστικούς νόμους τους, είναι εδώ. Στέφανος εξ ακανθών στην κεφαλή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου