"Τρεις μέρες του Απρίλη"* γράφει ο Νίκος Δήμου (www.protagon.gr, 23/4/2014)

.......................................................

Τρεις μέρες του Απρίλη*

 

γράφει ο Νίκος Δήμου

• 

  photo: Νίκος Δήμου

Στην αρχή ενοχλήθηκα. Μετά μπερδεύτηκα. Κατόπιν πήρα απόσταση και άρχισα να παρακολουθώ τις εξελίξεις σαν να μην αφορούσαν εμένα. (Κι από ένα σημείο, πια δεν με αφορούσαν).
Τώρα που πέρασε η θύελλα, ίσως είναι χρήσιμο να διατυπώσω μερικά ψύχραιμα συμπεράσματα.

1. Ο διάλογος είναι αδύνατος. Η εμπάθεια κυριαρχεί. Οι αντίθετοι ξεχνάνε το θέμα και επικεντρώνονται στο πρόσωπο. Τα επιχειρήματα αντικαθίστανται από ύβρεις, ειρωνείες και λάσπη.
2. Η πολιτική μολύνει τα πάντα. Τον Απρίλιο του 2009 (πάλι Μεγάλη Εβδομάδα) είχα γράψει στην Lifo άρθρο με τίτλο: «Το Άγιον Σκότος». Ολόκληρο άρθρο – όχι μία φράση. (Υπάρχει στο ndimou.gr). Εκτός από τα τοπικά σχόλια που προκάλεσε – πέρασε απαρατήρητο. Η διαφορά από το 2009: τότε δεν είχα πολιτική ένταξη. Τώρα χτύπαγαν το σαμάρι.
3. Μου πρότειναν να μηνύσω τον Αμβρόσιο. Μα υπάρχει μεγαλύτερη αυτοακύρωση από αυτή που πέτυχε μόνος του, εκφέροντας λόγους μίσους μέσα στην γιορτή της Αγάπης; Μου ζήτησαν να σχολιάσω την Λιάνα Κανέλλη: τι να πω γι αυτή την αυτοαναιρούμενη ύπαρξη; Υπάρχει αλλού στον κόσμο κομμουνίστρια-θεούσα που να υπερασπίζεται φανατικά το «όπιο του λαού»; Θα τρίζουν τα κόκαλα του Μαρξ.
4. Εξακολουθώ να στηρίζω το Ποτάμι ως την καλύτερη πολιτική επιλογή. Θεωρώ όμως ότι ως ελεύθερος διανοούμενος είμαι πιο χρήσιμος έξω, από ότι μέσα.
5. Πέρα από την θεολογική συζήτηση για την φύση του «Αγίου Φωτός», νομίζω πως τα κόμματα που έχουν ταχθεί υπέρ του χωρισμού εκκλησίας - κράτους, δεν μπορούν να δέχονται ότι είναι δουλειά του κράτους να το φέρνει, να το υποδέχεται και να το μοιράζει, στέλνοντας τον λογαριασμό στον Έλληνα φορολογούμενο.
6. Άσχετες παρατηρήσεις: «ήταν άκαιρο». Μα πότε να το γράψω; τον Δεκαπενταύγουστο; «Επιζήτησε τα 15 λεπτά δημοσιότητας του Warhol». Ουδέν σχόλιον. 
7. Το θετικό: τα εκατοντάδες (δεν υπερβάλλω!) υποστηρικτικά μηνύματα που πήρα, τα πολλά ωραία άρθρα και tweets που γράφτηκαν, η ανακοίνωση της Εταιρίας Συγγραφέων και οι παρεμβάσεις της Φωτεινής Πιπιλή και του Ανδρέα Παπαδόπουλου. Θερμά ευχαριστώ.

Αυτά. Ένιωσα την ανάγκη να κλείσω το θέμα από την πλευρά μου. Συνεχίζω, με άλλα.
 
*Σχολιάζω: Εξαιρετικά δυσάρεστη εντύπωση μου κάνει η αιδήμων σιωπή από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ. Αδυνατώ να εξηγήσω τους λόγους. Ή μάλλον υποψιάζομαι μόνον έναν: την ψηφοθηρία. Μπας και βουτήξουμε καμιά ψήφο από κανέναν θρησκόληπτο, από όποιο κομματικό μαντρί κι αν προέρχεται. Αλλά τα στερνά που θάρθουν, όταν θα είναι στην κυβέρνηση, θα τιμήσουν τα πρώτα που είναι τώρα. Και τότε να δούμε αν θα αναγνωρίζεται σαν Αριστερά ή σαν αυτό που θέλει να αναγνωρίζεται, τέλος πάντων. Τώρα κύριε Δήμου μας, το  ίδιο ισχύει και θα ισχύει και για το "Ποτάμι" που ευγενικά επιμένετε να στηρίζετε. Τι σόι εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις θα κάνει ένα κόμμα που δεν μπορεί να καλύψει ένα ιδρυτικό του μέλος που έχει απλώς εκσυγχρονιστικές ιδέες και τίποτε παραπάνω;
 Α, και κάτι άλλο θα μπορούσε να είχε κι έναν άλλον τίτλο το άρθρο σας κ. Δήμου. "Ο σκληρός Απρίλης του 2014" ή "του '14", Δε θάταν κι άσχημος...