........................................................
John Cage (1912-1992)
John Cage (1912-1992)
O Τζων Κέιτζ (5 Σεπτεμβρίου 1912 - 12 Αυγούστου 1992) ήταν πειραματιστής συνθέτης και θεωρητικός της μουσικής, φιλόσοφος, ποιητής, εικαστικός καλλιτέχνης, χαράκτης,[1] [2] καθώς και ερασιτέχνης μελετητής και συλλέκτης μανιταριών. Ήταν πρωτεργάτης του αλεατορισμού (μουσική του τυχαίου), της ηλεκτρονικής μουσικής και της αντισυμβατικής χρήσης μουσικών οργάνων. Ήταν μια από τις ηγετικές φυσιογνωμίες της μεταπολεμικής αβάν-γκαρντ. Οι κριτικοί τον έχουν αναγορεύσει ως έναν από τους σημαντικότερους Αμερικανούς συνθέτες του 20ου αιώνα.[3][4] Επίσης είχε ουσιώδη συμβολή στην ανάπτυξη του μοντέρνου χορού, κυρίως μέσω της συνεργασίας του με το χορογράφο Μέρς Κάνιγχαμ, ο οποίος υπήρξε σύντροφος του Κέιτζ για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους.[5][6]
Ο Κέιτζ είναι ίσως περισσότερο γνωστός για την σύνθεση του "4'33" το
1952, το οποίο εκτελείται χωρίς να παιχτεί ούτε μια νότα. Το περιεχόμενο
της σύνθεσης αυτής σκοπεύει να εκληφθεί ως οι ήχοι του περιβάλλοντος
που ακούν οι ακροατές καθώς αυτό παίζεται, παρά ως 4 λεπτά και 33
δευτερόλεπτα σιωπής. Το κομμάτι αυτό υπήρξε μια από τις πιο
αμφιλεγόμενες συνθέσεις του 20ου αιώνα. Μια άλλη διάσημη δημιουργία του
Κέιτζ είναι το "prepared piano" (προετοιμασμένο πιάνο -ένα πιάνο
του οποίου ο ήχος μεταβάλεται τοποθετώντας χρηστικά αντικείμενα στις
χορδές του), για το οποίο έγραψε έναν αριθμό χορευτικών έργων και
μερικές συνθέσεις, με πιο γνωστή από αυτές τα "Sonatas and Interludes"
(1946–48).
Στους δασκάλους του περιλαμβάνονται ο Χένρυ Κάουελ (1933) και ο Άρνολντ Σένμπεργκ
(1933–35), και οι δύο γνωστοί για τις καινοτομίες τους στην μουσική,
αλλά σημαντική επιρροή του Κέιτζ υπήρξαν διάφορες Ανατολικές Κουλτούρες.
Μέσω των σπουδών του πάνω στην Ινδική φιλοσοφία και τον Βουδισμό στο
τέλος της δεκαετίας του 1940, ο Κέιτζ συλλαμβάνει την ιδέα της
αλεατορικής μουσικής (Aleatoric music), μουσικής που ελέγχεται από την
τύχη, που αρχίζει να συνθέτει το 1951. Το Ι Τσινγκ,
η αρχαία κινέζικη τεχνική σχετικά με την αλλαγή γεγονότων, έγινε το
σταθερό εργαλείο σύνθεσης του Κέιτζ για το υπόλοιπο της ζωής του. Σε μια
διάλεξη το 1957, με θέμα την Πειραματική Μουσική, περιέγραψε την
μουσική ως ένα “άσκοπο παιχνίδι” το οποίο αποτελεί μια “επιβεβαίωση της
ζωής – όχι μια προσπάθεια για να φέρει τάξη στο χάος, ούτε να προτείνει
διορθώσεις στη δημιουργία, αλλά απλά ένας τρόπος να ξυπνήσεις σε ακριβώς
αυτήν την ζωή που ζούμε.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου