.............................................................
...τα Μουσεία είναι ταξίδια...
από τη φίλη στο fb Sofia Lampiki (facebook, 4/1/2018)
...τα Μουσεία είναι ταξίδια...
από τη φίλη στο fb Sofia Lampiki (facebook, 4/1/2018)
Το
1980 πήγα στη Μαδρίτη, σκοπός μου ήταν να δω την Ισπανία και να
συννενοηθώ για μια υποτροφία, μεταπτυχιακό στη Φλαμανδική Τέχνη,όταν
τέλειωνα τη Σχολή.
(η Φλάντρα ήταν κομμάτι της Ισπανικής Αυτοκρατορίας των Αψβούργων και εγώ έκανα μάθημα στην Ιστορία της Τέχνης τους Φλαμανδούς ζωγράφους.)
Στο Πράδο, μεταξύ άλλων, βρίσκονται και τα έργα των κυριότερων Φλαμανδών ζωγράφων.
Ήμουν μέρες στη Μαδρίτη και δεν είχα ακόμα επισκεφτεί το Πράδο,σε αντίθεση με τους τουρίστες ένιωθα μια περίσκεψη για το υπέροχο κτήριο και τους θησαυρούς του, τί να πρωτοδείς; τί να νιώσεις για όλα τα έργα θησαυροί που βρίσκονται εκεί μέσα;
Στο τέλος ανησύχησαν οι Ισπανοί φίλοι μου και μου έφεραν δώρο έναν οδηγό του Μουσείου.
Δεν τον άνοιξα καν, τον άφησα στην άκρη για μετά.
Και ένα πρωί, σηκώθηκα, ήπια τον ισπανικό καφέ μου σε ένα ορθάδικο καφενείο, και μπήκα στο ναό της Τέχνης.
Χωρίς να ξέρω πού πάω.
Περιφερόμουν δώθε κείθε για ώρες,κάποιοι λένε ότι δεν αρκούν 12 ώρες για να επισκεφτείς όλους τους χώρους του Πράδο, δεν ξέρω, δεν το επισκέφτηκα όλο, ουτε ήξερα πού πήγαινα, αργά διάβαζα κάτω απ τους πίνακες τις ετικέτες για ώρες, και μετά ρώτησα έναν υπάλληλο που βρίσκεται η αίθουσα της Φλάνδρας, και με πήγε, ευγενέστατος και βρέθηκα απέναντι, αξάφνου απ το τεράστιο τρίπτυχο του Μπος "ο κήπος των ηδονών" και ξέχασα ποια ήμουν, από πού είχα έρθει και γιατί, γιατί το τρίπτυχο το χα δει σε βιβλία, σε ωραίες ιλλουστρέ φωτό αλλά ποτέ το τρίπτυχο δεν είχε κοιτάξει εμένα από ψηλά στα μάτια.
Έκατσα σε ένα παγκάκι απέναντι.
Το κοιτούσα για ώρες.
Έφυγα μετά.
Ούτε διάβασα ποτέ τον Οδηγό του Μουσείου, τα Μουσεία είναι ταξίδια, όποιος μπορεί ταξιδεύει, όποιος δε μπορεί αγοράζει αναμνηστικά.
υγ και άσε να λέει ο Ζουράρις ότι τα Μουσεία είναι μάθημα, τα Μουσεία είναι ταξίδια
(η Φλάντρα ήταν κομμάτι της Ισπανικής Αυτοκρατορίας των Αψβούργων και εγώ έκανα μάθημα στην Ιστορία της Τέχνης τους Φλαμανδούς ζωγράφους.)
Στο Πράδο, μεταξύ άλλων, βρίσκονται και τα έργα των κυριότερων Φλαμανδών ζωγράφων.
Ήμουν μέρες στη Μαδρίτη και δεν είχα ακόμα επισκεφτεί το Πράδο,σε αντίθεση με τους τουρίστες ένιωθα μια περίσκεψη για το υπέροχο κτήριο και τους θησαυρούς του, τί να πρωτοδείς; τί να νιώσεις για όλα τα έργα θησαυροί που βρίσκονται εκεί μέσα;
Στο τέλος ανησύχησαν οι Ισπανοί φίλοι μου και μου έφεραν δώρο έναν οδηγό του Μουσείου.
Δεν τον άνοιξα καν, τον άφησα στην άκρη για μετά.
Και ένα πρωί, σηκώθηκα, ήπια τον ισπανικό καφέ μου σε ένα ορθάδικο καφενείο, και μπήκα στο ναό της Τέχνης.
Χωρίς να ξέρω πού πάω.
Περιφερόμουν δώθε κείθε για ώρες,κάποιοι λένε ότι δεν αρκούν 12 ώρες για να επισκεφτείς όλους τους χώρους του Πράδο, δεν ξέρω, δεν το επισκέφτηκα όλο, ουτε ήξερα πού πήγαινα, αργά διάβαζα κάτω απ τους πίνακες τις ετικέτες για ώρες, και μετά ρώτησα έναν υπάλληλο που βρίσκεται η αίθουσα της Φλάνδρας, και με πήγε, ευγενέστατος και βρέθηκα απέναντι, αξάφνου απ το τεράστιο τρίπτυχο του Μπος "ο κήπος των ηδονών" και ξέχασα ποια ήμουν, από πού είχα έρθει και γιατί, γιατί το τρίπτυχο το χα δει σε βιβλία, σε ωραίες ιλλουστρέ φωτό αλλά ποτέ το τρίπτυχο δεν είχε κοιτάξει εμένα από ψηλά στα μάτια.
Έκατσα σε ένα παγκάκι απέναντι.
Το κοιτούσα για ώρες.
Έφυγα μετά.
Ούτε διάβασα ποτέ τον Οδηγό του Μουσείου, τα Μουσεία είναι ταξίδια, όποιος μπορεί ταξιδεύει, όποιος δε μπορεί αγοράζει αναμνηστικά.
υγ και άσε να λέει ο Ζουράρις ότι τα Μουσεία είναι μάθημα, τα Μουσεία είναι ταξίδια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου