..............................................................
γράφει ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ
("Καθημερινή",
Ενα παράθυρο μάλλον μισόκλειστο παρά μισάνοιχτο
γράφει ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ
("Καθημερινή",
«Οταν ανοίξει ένα παράθυρο θάναι
παρηγορία» βεβαιώνει ο Κ. Π. Καβάφης στα μισά του ποιήματός του «Τα
παράθυρα», πριν υποχωρήσει στην οικεία του επιφυλακτική μελαγχολία και
στον φόβο για τα άγνωστα «καινούρια πράγματα» που πιθανόν «θα δείξει» το
φως. Σαν «παράθυρο ευκαιρίας» για την επίλυση ενός χρόνιου προβλήματος
που ταλανίζει την Ελλάδα και την ΠΓΔΜ προβάλλεται από την κυβέρνηση και
τμήμα της αντιπολίτευσης η διεθνής πολιτική συγκυρία: οι ΗΠΑ επείγονται,
για τους δικούς τους ως συνήθως λόγους, στη δε γειτονική χώρα η
κυβέρνηση απομακρύνεται από τον αλυτρωτισμό των εθνικιστών προκατόχων
της. Αλυτρωτισμός ο οποίος εκδηλώθηκε και με το τερατωδώς κακόγουστο
αρχαιόπληκτο κιτς που φόρτωσε ο Νίκολα Γκρούεφσκι στην πόλη των Σκοπίων.
Μολαταύτα, οι επιφυλάξεις είναι αναγκαίες. Τις καθιστούν υποχρεωτικές
όχι τόσο τα «καινούρια πράγματα» που ίσως φανούν με το άνοιγμα του
«παράθυρου ευκαιρίας» όσο τα παλιά, γνωστά και τετριμμένα που ορθώνονται
ήδη μπροστά μας.
Τίποτε πιο παλιό από τον πατριδοκαπηλικό τυχοδιωκτισμό. Οι
αυτοχειροτόνητοι εθνοφύλακες, που ανακαλύπτουν κατά ντουζίνες τις
«προδοσίες» και τις «ανθελληνικές συνωμοσίες», χρησιμοποιούν ξανά ένα
πατριωτόμετρο δικής τους κοπής για να μας χωρίσουν σε ελληνόψυχους (όσοι
προσυπογράφουν τα ανιστόρητα δόγματά τους) και σε μειοδότες (όσοι
διαφωνούν μαζί τους, θυμίζοντας λ.χ. πως η ελληνική Μακεδονία είναι το
51% της συνολικής Μακεδονίας, η σλαβομακεδονική το 39% και η βουλγαρική
το 10%). Οι κατά δήλωσή τους σφοδροί πολέμιοι του λαϊκισμού
ακροβολίζονται στο τουίτερ και εξαπολύουν βομβίδες δημοκοπικότατου
σoβινισμού. Τα κόμματα, που ομνύουν μονίμως στο όνομα του εθνικού
συμφέροντος, για την προάσπιση του οποίου δηλώνουν πρόθυμα να θυσιάσουν
το δικό τους όφελος, πολιτεύονται με γνώμονα το θυσιασμένο υποτίθεται
όφελός τους: άλλα ψευτοκερδίζουν χρόνο επιλέγοντας να μην ανακοινώσουν
εγκαίρως και ευθαρσώς την άποψή τους, άλλα εμφανίζονται υπάκουα σε δύο
κυρίους συγχρόνως, που όμως δεν συμφωνούν μεταξύ τους: και στον
Κωνσταντίνο Καραμανλή της σύσκεψης αρχηγών του 1992 (καμία χρήση του
όρου Μακεδονία ή παραγώγων του) και στον Κώστα Καραμανλή του
Βουκουρεστίου, το 2008 (σύνθετη ονομασία, που μπορεί να περιλαμβάνει τον
όρο Μακεδονία, με γεωγραφικό προσδιορισμό, για όλες τις χρήσεις).
Τίποτε πιο γνωστό και πιο παλιό από τη μικροκομματική υστεροβουλία
που φτιασιδώνεται για να υποκριθεί την εθνωφελή γενναιότητα. Γι’ αυτό
και το παράθυρο προς τον Βορρά θα μείνει και τώρα κλειστό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου