.............................................................
Καλή χρονιά
EUROKINISSI/ΛΥΔΙΑ ΣΙΩΡΗ
Πέρσι τέτοια μέρα κάναμε πάλι
μπάνιο στη θάλασσα, λέει ο γιος μου, και μου δείχνει τη φωτογραφία.
Εκείνοι, οι νέοι και γενναίοι, όχι εγώ. Και πρόπερσι, συμπληρώνει ο
άλλος, και πριν από τρία χρόνια! Πόσα χρόνια κάνουμε μπάνιο την
Πρωτοχρονιά;
Ψάχνουν στο κινητό τις αναμνήσεις, αλλά είναι σίγουροι ότι το έχουν
καθιερώσει. Οπως το τραπέζι της παραμονής των Χριστουγέννων με το
ρεπερτόριο των τραγουδιών που ξεκινά από τις παρτιτούρες της γιαγιάς,
προπολεμικές εκδόσεις Γαϊτάνου, και φτάνει ώς τα τραγούδια που τους
συγκίνησαν τους τελευταίους μήνες και τα βρίσκουν κι αυτά στο κινητό με
νότες, και βάζουν στο πιάνο την ταμπλέτα και τα παίζουν επί τόπου.
Κάθε χρόνο ένα με δυο τραγούδια μπαίνουν στο σώμα των παλιών για να
συντονίζεται το παρόν με το παρελθόν. Το μεγάλο στερεοφωνικό που κάποτε
έπαιζε δίσκους την ώρα που μαγειρεύαμε έχει χαλάσει από καιρό, αλλά
βολευόμαστε με τα κομπιούτερ και τις κιθάρες.
Επανάληψη των τελετών, των φαγητών, των τραγουδιών, των συνηθειών,
που σημαδεύει τις γιορτές στο τέλος του Δεκέμβρη. Και κάλαντα,
ανελλιπώς, μας ξέρει η γειτονιά πια, βλέπουμε τα παιδιά να μεγαλώνουν,
κάθε χρόνο τους βάζω κορδελίτσα στο τριγωνάκι, να πάλλεται σωστά τους
εξηγώ, και την επόμενη φορά έρχονται πάλι χωρίς, γιατί όλα πρέπει να
ξαναγίνουν. Μια φορά φτιάξαμε μελομακάρονα δικά μας, αλλά κάθε χρόνο
αγοράζουμε από τους φούρνους και συγκρίνουμε, οπότε επανήλθαμε στην
παλιά συνήθεια.
Επαναλήψεις που σημαδεύουν το δύσκολο χειμερινό ηλιοστάσιο. Δεν είναι
μόνο ο θεός που γεννιέται μία από τις νύχτες που οι άνθρωποι
χρειάζονται παρηγοριά, είναι και το φως που ξανάρχεται αργά αργά, είναι η
κοινότητα που θυμάται την ύπαρξή της, που χωρίς αυτήν δεν υπάρχουμε,
δεν είμαστε άνθρωποι. Βαρετή ίσως, απαιτητική, κουραστική, άδικη και
κατώτερη των προσδοκιών, αλλά υπαρξιακά απαραίτητη.
Κι αυτό που γιορτάζει, σκέφτομαι καθώς ακόμα ψάχνουμε στο κινητό
ίδιες φωτογραφίες των περασμένων γιορτών, είναι η κυριαρχία μας πάνω
στον χρόνο, των ανθρώπων.
Γιορτάζουμε σαν να τον νικήσαμε, επειδή επαναλαμβάνουμε τα ίδια, κι
επειδή μετράμε και νομίζουμε πως προχωράμε. Γιορτάζουμε σαν να τον
κατέχουμε, ενώ ξέρουμε ότι δεν είναι έτσι, εκείνος μας κατέχει και είναι
πάντα ο τελικός νικητής. Γιορτάζουμε που έχουμε συνείδηση του χρόνου,
αυτό κερδίσαμε μόνο. Υπάρχουμε επειδή ξέρουμε να μετράμε και να βλέπουμε
τους κύκλους να κλείνουν. Δεν είναι και μικρό πράγμα.
Καλή χρονιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου