....................................................................................
Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011
...πέρα από τη σκιά του μπαμπά...
Πέρασαν ήσυχα οι φεγγαροβραδιές του Αυγούστου και η γιορτή της Παναγίας χωρίς να ανοίξει μύτη στα χωριά της Λακωνίας.
Γιατί κανείς βουλευτής, υπουργός, κανένας κοκορόφτερος δεν τόλμησε να παρουσιαστεί κορδωτός στις εκδηλώσεις που απόλαυσαν οι Αθηναίοι με τους πατριώτες τους στις παραλίες, στους περιβόλους των εκκλησιών και στις πλατείες. Η οργή όμως, ιδίως των νέων ανθρώπων, ξεχείλιζε ακούγοντας τα ξέφτια των ειδήσεων που έφθαναν από τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις και επαναλάμβαναν απειλητικά ότι έρχεται νέο χαράτσι τον Σεπτέμβρη, νέα μέτρα, η ανεργία σκαρφάλωσε στα επίπεδα του 1959, Μέρκελ και Σαρκοζί εξυφαίνουν νέο σενάριο προς δόξαν της γαλλογερμανικής κυριαρχίας. Ενιωθαν τώρα ακόμα πιο πολύ την ένταση του μαύρου να σκεπάζει κάθε αχτίδα φωτός.
ΕΤΣΙ, μεσημεράκι μετά το γιορτινό τραπέζι άναψε η κουβέντα για το πώς φθάσαμε ώς εδώ. Οι τριαντάρηδες της παρέας με δύο μωρά στην αγκαλιά ο καθένας, τα έβαλαν με τους πενηντάρηδες. Τους χρέωσαν τον δικομματισμό που κυριάρχησε μετά τη Μεταπολίτευση. Τους ανίκανους πολιτικούς που ψήφιζαν και έφερναν στην εξουσία. Τους κατηγόρησαν ότι εξέθρεψαν τη νοοτροπία του ατομικού ευδαιμονισμού, της μίζας και της ρεμούλας. Στόχος τους, να τρυπώσουν με δόντι στο Δημόσιο, να πάρουν φακελάκι, να αναρριχηθούν με κάθε μέσο, να δηλώσουν και τις ελιές του γείτονα για να πάρουν διπλάσια επιδότηση. Κι αν ακόμη δεν έκαναν τίποτε από τα παραπάνω, πάλι αυτοί ευθύνονται, γιατί τα έβλεπαν, τα γνώριζαν και δεν αντέδρασαν. Συνέχιζαν να δίνουν την εξουσία σε ανίκανους και λαμόγια.
ΟΙ νεότεροι φώναζαν τόσο πολύ που δεν πρόλαβαν οι πενηντάρηδες να σκεφθούν. Είχαν μπει στη γωνία, απολογούνταν και αναζητούσαν επιχειρήματα, ανακατεύοντας νευρικά τη σαλάτα τους. Χρειάστηκαν χρόνο για να ξεπεράσουν την αμηχανία και τις ενοχές τους και να προχωρήσουν στην αντεπίθεση.
«ΝΑΙ, καλέ μου Δημήτρη, αλλά εγώ ούτε έργα του Δημοσίου πήρα ποτέ, ούτε δοσοληψίες με κανένα δημόσιο οργανισμό είχα, ούτε επιδοτήσεις διεκδίκησα. Είμαι εκείνος που δεν έχει off shore, ούτε αδήλωτα έσοδα. Είμαι ο αφελής μισθωτός που υφίσταται όπως κι εσύ την κρίση», αντέτεινε ο πενηντάρης.
«Η γενιά σας όμως, με τη στάση της και την ανοχή της, υποθήκευσε τα όνειρά μας και το μέλλον των παιδιών μας», όρμησε πάλι οργισμένα ο πρώτος.
«Η γενιά μας προσπάθησε να εξασφαλίσει το δικό σας μέλλον. Είχατε τη δυνατότητα από τα δεκαοκτώ σας να παρεμβαίνετε με την ψήφο σας και να ακυρώνετε τις δικές μας επιλογές.
Τι κάνατε τότε; Τι κάνουν και σήμερα οι νέοι; Την ημέρα των εκλογών σφύζουν οι καφετέριες από "αγανακτισμένους" που δήθεν τιμωρούν το σύστημα με την αποχή τους. Και, δυστυχώς, δεν αντιλαμβάνονται ότι απέχοντας πολλαπλασιάζουν τη δύναμη της επιλογής ενός κομματικού στρατού που λυσσαλέα αγωνίζεται να διατηρήσει τα κεκτημένα ενός σάπιου συστήματος.
ΓΙ' αυτό, Δημήτρη μου, ήρθε η ώρα να δεις και εσύ τον κόσμο πέρα από τη σκιά του μπαμπά σου...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου