Οταν η Τέχνη δεν είναι αρκετή
Tου Δημητρη Ρηγοπουλου
H αρχή έγινε τις τελευταίες εβδομάδες. Ο Δήμος Αθηναίων και ιδιωτικοί φορείς που παράγουν πολιτισμό επιχείρησαν να «ζωντανέψουν» πλατείες και γειτονιές της πρωτεύουσας, μεταφέροντας σε κοινόχρηστους χώρους σειρά εκδηλώσεων με έμφαση στη μουσική και στον κινηματογράφο. Για το φθινόπωρο και τον χειμώνα αναμένεται να δούμε ακόμα μεγαλύτερη κινητικότητα στη ίδια κατεύθυνση, αυτή τη φορά με την ενεργό συμμετοχή των μεγάλων κρατικών πολιτιστικών οργανισμών, που φυσικά εδρεύουν στο κέντρο. Μιλάμε για την Εθνική Λυρική Σκηνή, το Εθνικό Θέατρο, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Οι «Νύχτες πρεμιέρας» επεξεργάζονται ένα αντίστοιχο ετήσιο πρόγραμμα παραγωγών μικρής κλίμακας, που θα παρουσιάζονται και πάλι έξω στους δρόμους. Η στόχευση είναι σωστή: να γεμίσει με ζωή το απονεκρωμένο τμήμα του κέντρου, που αυτό το καλοκαίρι δείχνει ανησυχητικά επεκτατικές διαστάσεις. Και, φυσικά, κανείς δεν έχει αυταπάτες. Αν λύναμε το πρόβλημα με μια συναυλία της Φιλαρμονικής του Δήμου στον κήπο του Αρχαιολογικού Μουσείου θα ήμασταν πραγματικά ευτυχισμένοι. Ολες αυτές οι πρωτοβουλίες θα μείνουν μετέωρες αν δεν συνοδεύονται από άμεσες δράσεις στο (πολύ πιο δύσκολο) μέτωπο της (σμπαραλιασμένης) τοπικής οικονομίας. Εχουμε ακούσεις δεκάδες προτάσεις όλον αυτόν τον καιρό, που παρακολουθούμε (με ανοιχτό το στόμα) την κατάρρευση του κέντρου. Πόσο δύσκολο είναι να έχουμε άμεσα τη λεγόμενη «υπηρεσία μιας στάσης» (one stop shop) για να διευκολυνθούν (αντί να τιμωρούνται) οι ελάχιστοι που επιθυμούν στις υπάρχουσες οικονομικές συνθήκες να ανακαινίσουν ένα διατηρητέο κτίριο και να εκδοθεί η σχετική άδεια μέσα σε έξι, το πολύ, μήνες; Πόσο δύσκολο είναι να αποφασίσουμε σήμερα την καθολική φορολογική απαλλαγή για την ανακατασκευή και αξιοποίηση διατηρητέων κτιρίων; Πόσους μήνες ακόμα θα συζητάμε τη θεσμοθέτηση φορολογικών και άλλων κινήτρων για την ενίσχυση της κατοικίας και την εγκατάσταση νέων δημιουργικών επιχειρήσεων στην καρδιά του αποδεκατισμένου κέντρου; Το σινεμά, οι μουσικές, ο χορός, μια έκθεση είναι καλοδεχούμενες εκπλήξεις. Πολύ περισσότερο στη φοβισμένη Αθήνα του 2011. Αλλά, αν δεν φτιάξουμε τη «μέρα», κανένα μακιγιάζ της νύχτας δεν θα είναι αρκετό.
 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου