....................................................................................
Αλλη μια πρωτιά ελληνική
Του ΝΙΚΟΥ ΚΙΑΟΥ από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 18/8/2011
Γιατί να λέγονται βίαια τα ορμητικά νερά του ποταμού και να μη λέγονται βίαιες οι όχθες που τα περιορίζουν;
Μπ. Μπρεχτ
| |
Η κρίση επεκτάθηκε μετά την Ελλάδα σε άλλες χώρες της Ευρώπης και επεκτείνεται και σε άλλες. Καλύτερα θα ήταν να λέγαμε, αντί επεκτάθηκε και επεκτείνεται, ότι φανερώθηκε και φανερώνεται, ξέσπασε και ξεσπά. Αποδείχθηκε με τον πιο παταγώδη τρόπο ότι δεν ήταν η Ελλάδα ο «μαύρος» εταίρος ή το «μαύρο πρόβατο» στην ευρωπαϊκή παρέα.
Το έλεγε η Αριστερά, καλύτερα η ανανεωτική και ριζοσπαστική Αριστερά, ότι δεν αποτελεί μοναδικότητα η Ελλάδα και ότι στο σώμα της πηγαίνουν ή σπεύδουν να ασελγήσουν οι «σωτήρες» έξωθεν, ότι η κυβέρνηση τους κουβάλησε, τους κάλεσε και τους παρέδωσε εξουσία κανονική. Σ' αυτούς του «σωτήρες», εκτός από τους εταίρους, την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, προστέθηκε, με πρόσκληση και συνδρομή συνδυασμένα της ελληνικής κυβέρνησης και της ευρωενωσιακής ηγεσίας, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αυτό το τελευταίο, με το που μπήκε, φαίνεται πως εγκαταστάθηκε κανονικά στον ευρωπαϊκό χώρο, προοδευτικά, καλύτερα κλιμακωτά, πρώτα στην Ελλάδα και για την Ελλάδα και ακολούθως στις άλλες χώρες.
Ηρθαν μετά τα μέτρα, το Μνημόνιο, το Μεσοπρόθεσμο, τα «επικυρωμένα» Μνημόνια και έπονται άλλα μέτρα και Μνημόνια.
| |
Πριν από τα μέτρα και τα Μνημόνια όμως στήθηκε το απαραίτητο σκηνικό για να μπορέσουν να επιβληθούν. Πρώτος από όλους, μέσα και έξω από την Ελλάδα, ο πρωθυπουργός μίλησε για το χείλος της χρεοκοπίας, για τον «Τιτανικό», για το ότι κυβερνά χώρα με διαφθορά και διεφθαρμένους. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο (πριν από το σημερινό) υπουργός Οικονομικών. Τα χτυπήματα έπεφταν αλύπητα και χωρίς να σταματούν όπως και δεν σταμάτησαν ακόμα. Ο στόχος, η επιδίωξη, ήταν (και παραμένει) να αισθανθεί ένοχος ο λαός και να δεχθεί έτσι, ως μοναδική σωτηρία, τα μέτρα να πληρώσει ο ίδιος και να συνεχίσει να πληρώνει.
Μετά τις διακηρύξεις του πρωθυπουργού (και του υπουργού του), μετά τις καταγγελίες και τις νέες επιδιώξεις να ενοχοποιηθούν οι πάντες εντός της επικράτειας, με αναφορές και δηλώσεις και από άλλα κυβερνητικά στελέχη στο διαμορφωμένο πλέον κλίμα και την ανάλογη ατμόσφαιρα, ήρθαν τα πυρά και τα φαρμακερά σχόλια από το εξωτερικό, από κυβερνητικούς, από εκδοτικούς και άλλους πολιτικούς παράγοντες. Μα, όταν ο πρωθυπουργός της χώρας μιλά απαξιωτικά για τους «υπηκόους» του, πώς θα συμπεριφερθούν οι καλοθελητές;
| |
Κι όμως ούτε ένας, ανάλογος ή ομόλογος με τον πρωθυπουργό, στις χώρες που πέρασαν ή περνούν ανάλογες καταστάσεις δεν βγήκε να δυσφημήσει το λαό και τη χώρα του. Πολύ περισσότερο δεν βγήκαν πολιτικοί (κυβερνητικοί) και δημοσιογράφοι να εκδηλώσουν ξενομανία στις χώρες αυτές, με απαξίωση και ειρωνεία των ημεδαπών και θαυμασμό έως λατρεία για τους ξένους, τους «Ευρωπαίους». Αλλά η διαφθορά και η διαπλοκή (από «μαύρο» χρήμα έως σκάνδαλα τύπου Ζίμενς κ.λπ.) ενδημούν και στις καλύτερες και πλέον προηγμένες χώρες, όπου και λιγότερο από τους Ελληνες δουλεύουν...
Την ίδια ώρα η επιχείρηση, που -δήθεν- έστησε η κυβέρνηση για τη διερεύνηση σκανδάλων, οδηγήθηκε σε φιάσκο και κοροϊδία. Η ίδια την οδήγησε και μένουν να χαμογελούν από τη Ζίμενς ώς τον Μπέο και τον Ψωμιάδη. Ακόμα κι ο αντιπερισπασμός, αν ήταν αντιπερισπασμός, δεν ευοδώθηκε. Ισως γιατί και σ' αυτές τις περιπτώσεις είναι μπλεγμένο το ίδιο το κόμμα που κυβερνά.
Και επιπλέον, νέα «φάμπρικα» φαίνεται να στήθηκε εσχάτως, με τους διορισμούς ορισμένων χαμηλόμισθων μέσω μη κυβερνητικών οργανώσεων αλλά υπό την εποπτεία κυβερνητικών παραγόντων. Νέα διαφάνεια κι αυτή προς δόξαν της πάταξης του πελατειακού κράτους!
| |
Οι διακηρύξεις των κορυφαίων κυβερνητικών παραγόντων, τόσο πριν επιβάλουν τα μέτρα όσο, κυρίως, μετά την επιβολή τους, έχουν μείνει στην ιστορία, με προεξάρχουσα πάντοτε τη διαβεβαίωση ότι δεν θα ληφθούν άλλα μέτρα. Ψεύδη, αυτά είναι ψεύδη, διότι πάντοτε λαμβάνονται μέτρα καινούργια. Και θα έρθουν κι άλλα. Είναι μεγαλύτερα από το ψεύδος ότι «λεφτά υπάρχουν».
Παρ' ότι αποδείχθηκε περίτρανα ότι τα μέτρα είναι αναποτελεσματικά και συνεχίζει να πληρώνει ο εργαζόμενος και ο συνταξιούχος, ότι είναι πλήρης η αποτυχία, συνεχίζει η κυβέρνηση με τους «σωτήρες» να κινείται στον ίδιο ρυθμό και να επαυξάνει τα μέτρα. Ωστόσο, ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει πει ότι αν αποτύχουμε θα μας πάρουν με τις πέτρες.
....................................................................................
Λιθοβολισμοί και διαπομπεύσεις
γράφει ο Κωστής Παπαγιώργης("Αθηνόραμα", τ.582, 7-13/7/2011)
Για να προφυλαχτεί το κέντρο της πόλης από τις άγριες φθορές που αφήνει πίσω της κάθε νεανική ορδή στο χώρο της Πλατείας Συντάγματος, προφανώς θα πρέπει η κυβέρνηση να λάβει ειδικά και έκτακτα μέτρα / λόγου χάρη, μερικά φορτηγά που θα κουβαλούσαν πέτρες για τους νεαρούς λιθοβολιστές θα έσωζαν - ο λογος το λέει - πολλά μάρμαρα, ζαρντινιέρες, πλάκες, τη "Μεγάλη Βρετανία" και τα λοιπά. Συνάμα κάποια νοσοκομειακά με πρόθυμους γιατρούς θα μπορούσαν να προστατεύσουν πολύ κόσμο από προβλήματα αναπνοής και να προσφέρουν πρώτες βοήθειες. Από τη στιγμή που ο μπαχαλακισμός απέβη ζωτικό δικαίωμα των διαμαρτυρομένων της πλατείας και αλλαχού, οι φθορές μοιάζουν με σκορ πολεμικού αγώνα. Τώρα, μάλιστα, που η πετροπολεμίτικη διαμαρτυρία κέρδισε τη συμπάθεια του πόπολου, η απενοχοποίηση έκανε τεράστια άλματα - μέχρι σημείου να μην έχει σημασία το "γιατί", αλλά το "πώς".
Η πρόγκα, η καταλαλιά, το ανάθεμα άρχισαν να πετάνε κλώνους που φτάνουν πλέον μέχρι ατιμωτικών επιθέσεων εις βάρος των βουλευτών. Το ζήτημα είναι λεπτό και πρέπει να το σκεφτούμε. Τι σημαίνει "επιτίθεμαι σε κάποιον βουλευτή"; Αν επρόκειτο μόνο για βρισιές και γιουχαΐσματα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ασκούν το "νόμιμο" δικαίωμα του αγανακτισμένου πολίτη που θέλει να ξηλώσει τα γαλόνια του λαϊκού αντιπροσώπου του. Πλην όμως το κύμα φούσκωσε και δεν το πήραμε χαμπάρι. Σήμερα μπορούμε να το διαπιστώσουμε χωρίς καμιά υπερβολή: κανένα πρόσωπο της Βουλής δεν νιώθει πλέον ασφαλές εν μέση οδώ - ακόμη κι αν επιβαίνει σε αυτοκίνητο.
Οι επιθέσεις - που φτάνουν μέχρι αίματος και τρίτης στοιβάδας - είναι γνωστές και καθημερινά προστίθενται καινούργιες.
Μία από αυτές είχε στόχο τον βουλευτή Αθανασιάδη, ο οποίος διαπομπεύτηκε από ορδή νεαρών που δεν του συγχώρεσε το γεγονός ότι ψήφισε εντέλει το μεσοπρόθεσμο, με άλλα λόγια ότι πρόδωσε τις υποσχέσεις του προς τη δημοκρατία του δρόμου και της πλατείας. Άρα; Σε άλλες ςποχές αυτή η μετανοημένη στάση θα επέφερε αποστασιοποίηση της πολιτικής του πελατείας - σήμερα οι αντιδράσεις ακολουθούν άλλον ντορό. Εκσφενδόνιση νερομπούκαλων, καφέδων, διαπόμπευση και ατίμωση για να ικανοποιηθεί το τραυματισμένο δημόσιο αίσθημα.
Τι να πούμε και για τον νεαρό που ακολουθούσε τους υπόλοιπους μυκτηριστές, αλλά τη στιγμή που θέλησε να λακτίσει τον Βορειοελλαδίτη βουλευτή φόρεσε την κουκούλα του (για να γίνει από ένας όλοι μαζί). Το γιαούρτωμα της Κανέλλη ακολούθησε την αντίθετη κίνηση. Ενώ ο κόσμος τη δέχτηκε φιλικά, ένας (στημένος;) άσκησε το δικαίωμα της κοινής χλεύης.
Το δικαίωμα του δρόμου που ήρξατο χειρών αδίκων εις βάρος των ίδιων του των αντιπροσώπων, όσο κι αν μοιάζει με ανεκδοτολογική εξαίρεση, μπορεί κάλλιστα να πάει μακριά - τόσο μακριά, ώστε να επιφέρει λαϊκή ομοψυχία και συνάμα μια Βουλή η οποία, όταν εμφανίζεται σε δημόσιους χώρους, αντί για χειροκροτήματα, να εισπράττει χαστούκια και κλοτσιές: πυξ λαξ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου