....................................................................................
«Η Ελλάδα - Μια ειδική περίπτωση»
Του Νικου Κωνστανταρα
Ενα από τα πικρά μαθήματα της ζωής είναι ότι δεν πρέπει να διαβάζουμε την αλληλογραφία άλλων – δεν είναι μόνο αγενές, αλλά εγείρει και τον κίνδυνο να μάθουμε κάτι που θα μας στενοχωρήσει. Επιβεβαίωση του κανόνα είναι τηλεγράφημα του προξενείου των ΗΠΑ στη Φρανκφούρτη, προς την Ουάσιγκτον, στις 23 Δεκεμβρίου του 2009, το οποίο δόθηκε στη δημοσιότητα από τον οργανισμό WikiLeaks. Εκεί διαπιστώνουμε ότι από τότε Αμερικανοί και ανώτατα στελέχη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας έβλεπαν την Ελλάδα απομονωμένη και μάλλον ανίκανη να υιοθετήσει τις μεταρρυθμίσεις που θα την έβγαζαν από την κρίση.
Σε αναφορά για την ευρωπαϊκή οικονομία, κάτω από τον υπότιτλο «Η Ελλάδα - Μια ειδική περίπτωση», ο συντάκτης σημειώνει ότι στελέχη της ΕΚΤ θεωρούσαν την Ελλάδα «περιθωριακή» περίπτωση στην Ευρωζώνη. Ο Γιούργκεν Σταρκ, μέλος του Δ.Σ. της ΕΚΤ, έλεγε ότι η οικονομική και δημοσιονομική θέση της Ελλάδας «είναι καταστροφή εδώ και χρόνια». Η χώρα, προσέθεσε, «στερείται τους ισχυρούς θεσμούς και την πολιτική ηγεσία που απαιτούνται για την τήρηση του δημοσιονομικού ελέγχου», σημειώνοντας τον διπλασιασμό των μισθών στον δημόσιο τομέα, τα αναξιόπιστα στατιστικά στοιχεία και την εκρηκτική άνοδο του ελλείμματος από 4% του ΑΕΠ σε 12% μέσα σε λίγους μόνο μήνες. Ενώ η αντίδραση της Ιρλανδίας ήταν παραδειγματική και την είχε βοηθήσει να επανακτήσει την εμπιστοσύνη των αγορών, η Ελλάδα «δεν είχε κάνει τίποτα έως τώρα». Το τηλεγράφημα μετέφερε επίσης την άποψη ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε άλλη επιλογή από το να πάρει μέτρα. «Πέρασαν καλά, τώρα το πάρτι τελείωσε», φέρεται να είπε ο Σταρκ. Ο Γιενς Νταλμέιερ, οικονομολόγος της Deutsche Bank, προσέθεσε: «Δεν θυμάμαι χώρα να είναι τόσο απομονωμένη από τους εταίρους της όσο είναι η Ελλάδα σήμερα στο σύστημα του ευρώ».
Στην Αθήνα, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου προσπαθούσε ακόμη να εξισορροπήσει ανάμεσα σε μεταρρυθμίσεις και την τήρηση του προεκλογικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ (βάσει του «χρήματα υπάρχουν»). Τότε πιστεύαμε ότι οι εταίροι μας θα μας στήριζαν είτε από φόβο μήπως η χρεοκοπία της Ελλάδας παρασύρει κι άλλες οικονομίες, είτε από αίσθηση αλληλεγγύης. Δεν γνωρίζαμε ότι στη Φρανκφούρτη, πέντε μήνες πριν υπογραφεί το Μνημόνιο με τους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ, δεν είχαν τέτοιες ψευδαισθήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου