Κώστας ΑξΕλός: "...Άνοιγμα είναι να έκαναν μπάνιο, να χαίρονταν, να ζούσαν χωρίς αυτό το δες, δες..." (από το "Κ" της "Καθημερινής", 12/4/2009)

..................................................................................

‘’…ας θέσουμε πρώτα μια ερώτηση: πώς ξετυλίγεται ο κόσμος; Δεν θα έλεγα τι είναι ο κόσμος, γιατί τότε τον καθιστούμε στατικό. Οι μεν λένε προϊόν της ιδέας, οι άλλοι προϊόν της ύλης, άλλοι λένε δημιούργημα του Θεού, άλλοι λένε φαντασίωση του ανθρώπου. Όλα αυτά είναι νοήματα που δίνουμε σαν να βρισκόμαστε έξω από τον κόσμο, ενώ ο κόσμος ο ίδιος ξετυλίγεται χωρίς νόημα, χωρίς γιατί και επειδή, σαν παιχνίδι.

- Τι είναι ο χρόνος;

- Ένα κεντρικότατο θέμα στοχασμού, που κινητοποιεί και συντρίβει κάθε στοχασμό.

- Λέτε «να μοχθήσουμε να σώσουμε το όνειρο αφού δεν μπορούμε να το πραγματοποιήσουμε»…

- Όλοι κινούμεθα και από διάχυτα όνειρα. Τα όνειρα είναι τα ανοίγματα της ζωής μας. Έχουμε να μάθουμε περισσότερα πράγματα από τα όνειρά μας.

- Η μη πραγματοποίησή τους…

- Ίσως κλονιστεί και η έννοια της πραγματοποίησης. Ίσως κάποτε καταλάβουμε ότι το «πραγματοποιώ» σημαίνει συγχρόνως συντρίβομαι.

- Γιατί υποφέρει ο άνθρωπος;

- Διότι δεν είναι το όλον. Είναι ένα τμήμα του.

- Θα μπορούσε να είναι αλλιώς;

- Δεν θα μπορούσε, αλλά πνίγεται μέσα σ’ αυτόν τον περιορισμό. Ότι δεν μπορεί να είναι εδώ και εκεί συγχρόνως…

- Τι είναι ο έρωτας;

- Η αναζήτηση που έγκειται στη συνάντηση και τη μη συνάντηση με τον άλλον.

- Τι είναι για σας το θηλυκό;

- Το ήμισυ του κόσμου. Κάτι πολύ κυρίαρχο, όχι σε επίπεδο διάκρισης φύλων, άντρας-γυναίκα. Είναι σαν δύο δυνάμεις στον κόσμο. Η σχέση με το θηλυκό είναι ένα από τα σημεία συνάντησης, των ανθρώπων μεταξύ τους και με τον κόσμο, και μαζί απομάκρυνσης. Δεν μπορεί ποτέ να πραγματοποιηθεί η απόλυτη συνάντηση αρσενικού θηλυκού...

…- Ο θάνατος;

- Διατρέχει όλη τη ζωή, είναι το οριστικό τέλος της και διατηρεί τα ίχνη της ζωής του θανόντος που κι αυτά θα εξαφανιστούν κάποτε…

…- Ο θάνατος είναι ο καλύτερος φίλος και ο χειρότερος εχθρός, γιατί βάζει τέρμα στην περιπέτεια που λέγεται ζωή. Αλλά είναι αυτός που δίνει νόημα σε κάθε πράγμα.

- Οι περισσότεροι φοβούνται.

- Ο άνθρωπος φοβάται τη ζωή περισσότερο από το θάνατο. Τη ζωή που οδηγεί προς το τέλος φοβούνται οι άνθρωποι…

…- Ας πάρουμε μια παρέα στη παραλία. Οι μεν φωτογραφίζουν τους δε. Θέλουν να τους οικειοποιηθούν, να τους αρχειοθετήσουν. Οι άλλοι φωτογραφίζουν τη θάλασσα, θέλουν να την ακινητοποιήσουν. Οι άλλοι λένε, τι ωραία που είναι, δες, δες τι ωραία που χτυπάει το κύμα. Όλα αυτά είναι μορφές ακινητοποίησης του χρόνου, του χώρου και όχι άνοιγμα στο χωροχρόνο. Άνοιγμα είναι να έκαναν μπάνιο, να χαίρονταν, να ζούσαν χωρίς αυτό το δες, δες…

…- Το μεγαλύτερο όραμα;

- Το όραμα της συνάντησης της σκέψης και του κόσμου και η παραδοχή του φευγαλέου. Η παραδοχή της φανέρωσης και της ταυτόχρονης παραίτησης.

- Η εξάρτηση από τους άλλους είναι αδυναμία;

- Έχουμε αναγκαία εξάρτηση από τους άλλους ανθρώπους. Η εξάρτηση πάλι δημιουργεί τα κενά της. Εξάρτηση και μη εξάρτηση έχουν το αναγκαίο στοιχείο που είναι και θετικό και αρνητικό.

- Αυτοδυναμία;

- Δεν μπορεί να υπάρξει σε κανένα επίπεδο…’’

                                                          Κώστας Αξελός

                       (από συνέντευξή του στο «Κ», 12/4/2009) 

................................................................................

ΑΞΕΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

O KΩΣTAΣ AΞEΛOΣ γεννήθηκε στην Aθήνα το 1924 και πέθανε στις 4/2/2010. Φοίτησε στη Nομική Σχολή του Πανεπιστημίου Aθηνών. Kατά την Kατοχή πήρε μέρος στην Eθνική Aντίσταση και στη συνέχεια στον εμφύλιο ως οργανωτής, δημοσιογράφος και θεωρητικός του κομμουνιστικού κινήματος. Για τη δράση του καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο. Tο 1945 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόνη και δίδαξε ως υφηγητής (1962-1973). Θεωρείται ένας από τους μεγάλους σύγχρονους φιλοσόφους και το έργο του έχει μεταφραστεί σε δεκαέξι γλώσσες.

 

 το μικρο βιογραφικό το πήρα από εδώhttp://www.greekbooks.gr/axelos-kostas.person