Στέλιος Ράμφος : "Αυτό το κράτος σε υποχρεώνει να διαφθαρείς" - Μέρος Β'

                                                           Η "ΑΝΥΠΑΚΟΗ"

"Μικροεκδικητική συμπεριφορά σε ένα άνομο κράτος"

Η εξέγερση, η αντίσταση, η ανυπακοή - χρησιμοποιώ τις λέξεις που διαβάζουμε στις αφίσες - δεν είναι μια λύση;

Όταν ο Ρωμιός αφήνει την ταπείνωσή του και ζητάει δικαιώματα, αλλά δεν έχει τρόπους να εκφράσει και με όρους υποχρεώσεων αυτό που ζητάει, τότε μπορεί να γυρίσει σε μηδενισμό. Οι Πυρήνες της Φωτιάς δεν είναι 17 Νοέμβρη, έχουν στοιχεία από τη "νετσαγιεφική" Ρωσία...

Από τον μηδενισμό.

Ναι. Κι αυτό φαίνεται από τον Δεκέμβρη του 2008. Τότε αναδείχτηκε ότι πίσω από τα προβλήματα υπάρχουν άλυτοι κόμποι πολιτισμικοί, μπλοκαρισμένα συναισθήματα.

Εσείς ποια προσωπική στάση προκρίνετε δηλαδή;

Να υπογραμμίσουμε τα θετικά της ζωής και των πράξεών μας, δηλαδή να εμμείνουμε στη θετικότητά μας και να σκεφτούμε πολύ τι σημαίνει σηκώνω την μπάρα και δεν πληρώνω.

Όσοι σηκώνουν βέβαια τις μπάρες πιστεύουν ότι αντιστέκονται στο σύστημα.

Αυτά είναι μικροεκδικητικές συμπεριφορές απέναντι σε ένα άνομο κράτος που δεν τολμάει να επιβληθεί επειδή κατά βάθος νιώθει ένοχο.

Ναι, αλλά ξέρετε τι θα σας πουν; Ότι φτιάξε θεσμούς πρώτα να μη μου κλέβουν τα λεφτά και μετά θα σε πληρώσω.

Και εγώ θα τους πω "η αναπαραγωγή του προβλήματος δε ενδιαφέρει ή η διόρθωσή του;" Ο άνθρωπος που έχει αυτοπεποίθηση ψάχνει τα δικά του λάθη. Όλοι έχουμε συν και πλην. Να επιμείνουμε πολύ στο συν μας, δηλαδή στην ευθύνη μας. Περάσαμε 35 χρόνια με διαδηλώσεις έξω από την αμερικανική πρεσβεία. Αυτό το "άλλοι φταίνε" ήταν ολέθριο και πρέπει να τελειώνει. Και όλα αυτά γιατί έχουμε αφάνταστα μειωμένη αυτοπεποίθηση. Και δεν έχω αυτοπεποίθηση γιατί ζω σε μια κουλτούρα που με ήθελε πάντα παιδί, πιασμένο από το χέρι του μπαμπά μου. Να περνούμε συνεχώς τελετές εντάξεως και να μην αποκτούμε ποτέ εαυτό. Αυτό είναι το κρίσιμο πρόβλημα.

Και εμείς ως παιδιά επιλέγουμε το "εγώ" από το "εμείς".

Η πραγματική φροντίδα όμως για το "εγώ" είναι φροντίδα για το "εμείς". Όταν το "εγώ" είναι στραμμένο στον φόβο, γίνεται ένα εγωκεντρικό "εγώ" αυτοκαταστροφικό. Γι' αυτό δεν κάνουμε κράτος, γιατί το κράτος είναι μια δομή νεωτερική, που αφορά τη συνοχή μιας κοινωνίας εν πολλοίς αγνώστων. Εδώ είπαμε, το αίμα μετράει και ο τόπος, είμαστε από τα Χανιά ξαδέλφια, κουμπάροι, τελείωσε, αυτό είναι! Και το κράτος το χρησιμοποιούμε για μίζες.


από τη συνέντευξή του στον Σταύρο Θεοδωράκη στα "ΝΕΑ" (5-6/2/2011)