Ελευθεροτυπία, Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011
ΠΗΓΑΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΣΤΟ ΤΑΕ ΚΒΟΝ ΝΤΟ
Πώς την «Πατί»σαμε!**
«Κι ύστερα λένε πως φταίει ο φονιάς». Ο ταξιτζής ανεβάζει τη ραδιοφωνική ένταση της φωνής του Στράτου Διονυσίου. Μετά, ψιθυρίζει κάτι για την τύχη του.
Η Λάουρα Εσκιβέλ (συνονόματη της Μεξικάνας συγγραφέως) ως «Πάτι» επί το έργον
«Ούτε οι "Rolling Stones" να ήταν», παρατηρεί κολλημένος στο τρομαχτικό κυριακάτικο μποτιλιάρισμα, που φτάνει μέχρι το Τάε Κβον Ντο. Βγάζει το κεφάλι του από το παράθυρο για να βρίσει τον μπροστινό, ο οποίος δεν εκμεταλλεύεται άμεσα το ενάμισι μέτρο προπόρευσης που του αναλογεί. Με συγκαλυμμένη επιθετικότητα ρωτά τη μητέρα, που λουφάζει στο πίσω κάθισμα μαζί με το κοριτσάκι της: «Πόσο κάνει το εισιτήριο γι' αυτή την Πάτι;». Τελικά, χωρίς να περιμένει απάντηση, προτείνει: «Δεν κατεβαίνετε εδώ; Πιο γρήγορα θα πάτε με τα πόδια».
Παρά την κρίση
Η ίδια μητέρα, ένα 15λεπτο και ένα χιλιόμετρο ποδαρόδρομου αργότερα, πλησιάζοντας στο «Λας Βέγκας» πανηγυράκι που έχει στηθεί έξω από την είσοδο του αθλητικού κέντρου, λογαριάζει πόσα στοίχισε στο μέσο Αθηναίο γονιό η συναυλία της Πάτι: 20 ευρώ τα φθηνότερα εισιτήρια, που εξαντλήθηκαν εν ριπή οφθαλμού, 35 ευρώ τα μέτρια και 50 ευρώ τα VIP.
Και, βέβαια, είναι αδύνατον να αποφύγεις την αγορά ενός «αναμνηστικού» από τον καταιγισμό κιτς αντικειμένων, με τον οποίο το εμπορικό δαιμόνιο αξιοποιεί την έφηβη τηλεοπτική ηρωίδα «Πάτι», της αργεντίνικης σειράς που προβάλλει φέτος καθημερινά (σε ώρα που τα παιδιά διαβάζουν για το σχολείο) το Mega.
Οι πάγκοι διαθέτουν: ασημένιο καπέλο (8 ευρώ), μπλούζες με τους ήρωες της σειράς (15-12 ευρώ), πακέτο-έκπληξη (20 ευρώ), φλιτζάνια ή μπλουζάκια με τη φωτογραφία του παιδιού σου αγκαλιά με το χάρτινο ομοίωμα της Πάτι (15 ευρώ), σοκολάτα, μπισκότα και γκοφρέτες «Πάττι» (3-5 ευρώ) και το, καλύτερο, πασχαλινό αβγό «Πάτι» (10 ευρώ)!
Κι επειδή όλα αυτά απευθύνονται κυρίως σε κοριτσάκια 3-15 ετών, για τα αγοράκια που ενδέχεται να αντισταθούν στη γοητεία της ηρωίδας, υπάρχει και ο Gummy-Bear, κάποιος δυστυχής, δηλαδή, που φοράει τη στολή του διαφημιστικού καρτούν-ήρωα, τραγουδάει «θα 'μαι καλό παιδί...» και φωτογραφίζεται έναντι μικρού ποσού.
Μέσα, το στάδιο είναι κατάμεστο: πλήρεις οι κερκίδες, πλήρεις και οι καρέκλες που έχουν τοποθετηθεί στο χώρο άθλησης. Ενα τεράστιο πανί καλύπτει τη σκηνή και πάνω του προβάλλονται εικόνες από συναυλίες της Πάτι σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Ευτυχώς, δεν έχουμε την αποκλειστικότητα του φαινομένου: η 16χρονη Λάουρα Εσκιβέλ από την Αργεντινή πρωταγωνίστησε στα 13 της στην τηλεοπτική σειρά «Πάτι», που πραγματεύεται με αφέλεια και τηλεοπτική κακογουστιά μια εκσυγχρονισμένη εφηβική εκδοχή του «Ασχημόπαπου» και της «Σταχτοπούτας».
Η ηρωίδα, ένα άσχημο κοριτσάκι με γυαλιά, σιδεράκια και παιδικό ντύσιμο, έχει καλή καρδιά, όμορφους συμπρωταγωνιστές και τρελή επιτυχία στα παιδιά όσων χωρών προβάλλεται η σειρά. Εχει επίσης μερικά πανομοιότυπα ποπ-λάτιν σουξεδάκια, που ταξιδεύουν ανά τον κόσμο μαζί με την έφηβη Εσκιβέλ σε υποτυπώδεις συναυλίες, που δίνουν τη δυνατότητα στην ΕΜΙ να πουλήσει cd. Και σε όσους έχουν τα δικαιώματα των συναυλιών και των «αναμνηστικών», να θησαυρίσουν.
Οι 7 sold-out αθηναϊκές συναυλίες της Πάτι (μια την περασμένη Παρασκευή και από τρεις το Σαββατοκύριακο συγκέντρωσαν 30.000 κόσμο), όπως και οι υπόλοιπες της ευρωπαϊκής περιοδείας της Εσκιβέλ, αντιστρέφουν τους κανόνες: αν συνήθως ένας τραγουδιστής ή μια μπάντα εξασφάλιζαν διασημότητα λόγω του καλλιτεχνικού τους αποτελέσματος και μετά υπέκειντο στους νόμους της αγοράς, εδώ προηγήθηκε η αγορά και το εμπορικό-τηλεοπτικό προϊόν, που εκ των υστέρων υποδύεται την καλλιτεχνική δημιουργία. Χρησιμοποιεί μάλιστα συναυλιακούς «κώδικες»: μια τεράστια βιντεο-οθόνη προβάλλει στη σκηνή αποσπάσματα από σκηνές της σειράς, ή στίχους των τραγουδιών. Μικρότερες βιντεο-οθόνες σε σχήμα λουλουδιού αναπαράγουν τις ίδιες εικόνες εκατέρωθεν της σκηνής. Μπαλόνια και χρυσόσκονες πέφτουν στα κεφάλια των θεατών. Κι όταν η αντίστροφη μέτρηση καταλήγει στο «Ο», οι έφηβοι ουρλιάζουν, όπως ούρλιαζαν κάποτε οι πρόγονοί τους για τους Beatles.
Και happy end
Η νεαρή Εσκιβέλ πλαισιώνεται από Ελληνες χορευτές και τραγουδιστές, που επελέγησαν κατόπιν «οντισιόν» μεταξύ των «ταλέντων» που αναδεικνύει η Fame Studio σχολή του ΑΝΤ1. Επί σκηνής οι διάλογοι ακούγονται στα ελληνικά κι ύστερα όλοι μαζί, ή μόνη η «Πάτι», ερμηνεύουν play-back τα τραγούδια. Τα χορευτικά είναι α λα Eurovision. Η συναυλία ακολουθεί τη δομή και τα συμβάντα του σίριαλ, με happy end στο οποίο η «Πάτι», όμορφη πια, φιλάει τον ωραίο «Ματίας» (Λούι Γεωργίου) και καλεί κοντά της το θίασο και «όσους συνεργάστηκαν για τη συναυλία μου» (στη σκηνή ανεβαίνουν οι Μαργαρίτα Μάτσα, Φρόσω Ράλλη, Στέφανο Σαρτίνι* κ.ά.) για ένα ξέφρενο χορευτικό, αφού πρώτα συμφιλιώνεται με την κακιά «Αντονέλα». «Σε συγχόριο, Αντονέλα», λέει στα ελληνικά η Λάουρα Εσκιβέλ, όσο πολλοί γονείς δεν συγχωρούν την ώρα και τη στιγμή...
*Σχολιάζω: Κατ' αρχήν μια εξήγηση για τον αστερίσκο στα υπογραμμισμένα χρωματικώς ονόματα των "συνεργατών", και, κατά την γνώμη μου, ηθικών αυτουργών του αισθητικού εκμαυλισμού των παιδιών που ζουν σήμερα σ' αυτήν την γωνιά της γης. Να ξέρουμε λοιπόν ότι υπάρχουν συγκεκριμένοι άνθρωποι που ζουν, και ζουν καλά, υπηρετώντας όλο αυτό το σκουπιδομάνι που μπαίνει καθημερινώς στα σπίτια μας. Άνθρωποι με ονοματεπώνυμο. Τους φαντάζομαι να δικαιολογούνται και ν' απολογούνται με το γνωστό επιχείρημα "αφού αυτά θέλει ο κόσμος..." Την απάντηση την έχει δώσει επιγραμματικά προ καιρού ο Δημήτρης Γκιώνης: "Αυτά θέλουν να θέλει ο κόσμος" και νομίζω ότι κλείνει μ' αυτόν τον λακωνικό και περιεκτικό τρόπο την κουβέντα που μεταθέτει τις ευθύνες στον κόσμο, στην παιδεία, στην ανεξαρτησία ή όχι της χώρας μας, δηλαδή στο "τρέχα γύρευε". Εδώ θέλω να πω για έναν εφιαλτικό φαύλο κύκλο ανθρώπων, μεμονωμένων και οργανωμένων σε επαγγελματικούς φορείς και οργανισμούς (παραγωγούς και διαμεσολαβητές), κύκλο που συμπεριλαμβάνει τον αδιάφορο και τον παραιτημένο (με αντίληψη, ωστόσο) δάσκαλο, το κανάλι που παραγγέλνει και παίζει αυτές τις αηδίες, τους μεταφραστές και τους μεταγλωττιστές, τους ηθοποιούς που ντουμπλάρουν άθλια τους εξίσου άθλιους ξένους συναδέλφους τους, το πρόγραμμα του σχολείου που κάνει τα παιδιά να πλήττουν θανάσιμα, την Αριστερά σε όλες τις μορφές της που πρόσφερε και συνεχίζει ακόμα να προσφέρει πολιτισμό απολιθωμένο στη δεκαετία του '60. Απολιθωμένη αγωνιστικότητα, απολιθωμένος νταλκάς, απολιθωμένη λύπη, απολιθωμένη χαρά...! Οπότε οι νεοέλληνες και τα βλαστάρια τους στρέφονται στο χαζοχαρούμενο για να διασκεδάσουν και να ξεφύγουν από τη μιζέρια της ζωής τους. Και δεν είναι βέβαια με την Πάτι που για πρώτη φορά τα Ελληνόπουλα αλαφιάζονται σε στιλ ροκ 'ν ρολ των sixties. Έχει προηγηθεί η Παπαρίζου και ο Ρουβάς, η Καλομοίρα και η Βίσση που προηγουμένως ενδύθηκαν και ρόλους εθνικού στρατηλάτη για τους "εθνικούς" στόχους, τα βραβεία της Eurovision. Το ίδιο "εθνικοί" στόχοι ήταν και το Euro και οι Ολυμπιακοί του 2004. Και μ' αυτούς εκστασιαστήκαμε, και μ' αυτούς πανηγυρίσαμε κι ας ήταν μέσα στη ντόπα οι λεβέντες μας. Αλήθεια αυτό το καράβι "Αίολος Κεντέρης" ακόμα αρμενίζει μ' αυτό το όνομα τις ελληνικές θάλασσες;
"Μπορεί να παίρνουμε κανένα Β στην Ιστορία, αλλά ξέρουμε τέλεια όλες τις χορογραφίες που μ α ς μ α θ α ί ν ο υ ν σ τ ο σ χ ο λ ε ί ο για την Πάτι" λέει η μαμά της μικρής Ρένιας στην προηγούμενη ανάρτηση. Και μετά οι ίδιες, μαμά και κόρη, είναι που θα φωνάξουν για την "αντεθνική" Ιστορία της Ρεπούση ή για το επίσης "αντεθνικό" σίριαλ για το 1821 του Σκάι, πολύ περισσότερο δεν θ' αφήσουν κανέναν Τσενάι ή άλλον αλλοδαπό αριστούχο συμμαθητή μας να κρατήσει τη σημαία που, αλλού, στην σκληρή πραγματικότητα, ξεφτιλίζεται σήμερα από τους δανειστές μας. Χαίρε, λοιπόν, έθνος ανάδελφον και πορεύου προς νέους θριάμβους εις τας διεθνείς εμποροπανηγύρεις του μέλλοντος! Ο Θεός της Ελλάδος μετά Σού!
"Μπορεί να παίρνουμε κανένα Β στην Ιστορία, αλλά ξέρουμε τέλεια όλες τις χορογραφίες που μ α ς μ α θ α ί ν ο υ ν σ τ ο σ χ ο λ ε ί ο για την Πάτι" λέει η μαμά της μικρής Ρένιας στην προηγούμενη ανάρτηση. Και μετά οι ίδιες, μαμά και κόρη, είναι που θα φωνάξουν για την "αντεθνική" Ιστορία της Ρεπούση ή για το επίσης "αντεθνικό" σίριαλ για το 1821 του Σκάι, πολύ περισσότερο δεν θ' αφήσουν κανέναν Τσενάι ή άλλον αλλοδαπό αριστούχο συμμαθητή μας να κρατήσει τη σημαία που, αλλού, στην σκληρή πραγματικότητα, ξεφτιλίζεται σήμερα από τους δανειστές μας. Χαίρε, λοιπόν, έθνος ανάδελφον και πορεύου προς νέους θριάμβους εις τας διεθνείς εμποροπανηγύρεις του μέλλοντος! Ο Θεός της Ελλάδος μετά Σού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου