Ικανός και υπεύθυνος πρωθυπουργός (αλλά και αρμόδιος υπουργός) αυθόρμητος απέναντι στα προβλήματα του κόσμου: "Τι λες ;!; "

Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΙ ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΣ ΣΕ ΠΡΟΒΑ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ

«Παίρνουμε λιγότερα κι από πιτσαδόρο»

Τα μέλη του νεανικού θιάσου «Χ-act» μίλησαν για τα προβλήματά τους. Βρήκαν στέγη στο Τάε Κβον Ντο Π. Φαλήρου μέσα από το πιλοτικό πρόγραμμα «Χώρος στην τέχνη»

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ

Την ώρα που ο νέος θίασος «Χ-act», με επικεφαλής τον Γιώργο Χαρατζά, έκανε χθες το πρωί ζέσταμα, πριν από την πρόβα του, στην αίθουσα «Ορέστης» του Γυάλινου Κλειστού Κτιρίου του Ολυμπιακού Πόλου Φαλήρου, δίπλα από το Τάε Κβον Ντο, δέχτηκε δύο αναπάντεχες «επίσημες» επισκέψεις.

Μια παράσταση για τη γυναικεία απελευθέρωση ετοιμάζει η ομάδα Χ-act και έδωσε 
μια μικρή γεύση σε πρωθυπουργό και υπουργό Πολιτισμού που την επισκέφθηκαν

Ο υπουργός Πολιτισμού Παύλος Γερουλάνος ήταν ο πρώτος μουσαφίρης. Αμέσως ξεκίνησε τη φιλική κουβέντα με τα παιδιά, που ετοιμάζουν μια παράσταση με θέμα «τη γυναίκα, την ανεξαρτησία της, την απελευθέρωσή της», η οποία αργότερα θα φιλοξενηθεί στο «Ιδρυμα Κακογιάννης». Βασίζεται σε κείμενα του Στρίντμπεργκ και των ηθοποιών της ομάδας.

Οι δωρεάν πρόβες τους στον χώρο, που αυτή την περίοδο μοιράζονται με μία ακόμη «άστεγη» ομάδα, τους «Ονειροπόρους», εντάσσονται στο εν εξελίξει πιλοτικό πρόγραμμα του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού «Χώρος στην τέχνη», που ξεκίνησε στις 4 Ιουνίου. Αφορά την παραχώρηση του ολυμπιακού ακινήτου σε ομάδες θεάτρου και χορού, που δεν έχουν πόρους και χώρο, με σειρά προτεραιότητας, βάσει των αιτήσεών τους. Μέχρι στιγμής έχουν «στεγαστεί» 13 ομάδες και έχουν πραγματοποιηθεί περί τις 1.800 ώρες πρόβας.

Η δεύτερη επίσκεψη «έκπληξη», αν και κατόπιν... ραντεβού, το ίδιο πρωινό, ήταν αυτή του πρωθυπουργού. Ο Γιώργος Παπανδρέου, μακριά από τους «πονοκεφάλους» των ανοιχτών εθνικών «μετώπων» και μπροστά στις κάμερες, φάνηκε να έχει τη διάθεση και τον χρόνο να ακούσει τα προβλήματα της ομάδας ως εκπροσώπων των νέων θεατρικών δυνάμεων της χώρας. Να ρωτήσει για τη θεατρική εκπαίδευση στην Ελλάδα, τα θεατρολογικά τμήματα των πανεπιστημίων, την τεχνική Ντέιβιντ Μάμετ. Και έμαθε πολλά.

Οπως το ότι οι ηθοποιοί πληρώνονται «λιγότερο και από έναν πιτσαδόρο». «Τι λες;», ήταν η αυθόρμητη αντίδρασή του. «Αρα είναι απόφαση ζωής αυτό που κάνετε», διαπίστωσε. «Τώρα μέσα στην κρίση που περνά η Ελλάδα, ποιο ρόλο βλέπετε να παίζει η τέχνη;», ρώτησε. Και οι καλλιτέχνες μίλησαν με ζέση για «την αναγκαιότητα του πολιτισμού σε καιρό κρίσης»*

Στο διά ταύτα. «Οι χώροι εδώ είναι χρήσιμοι για εσάς;», ρώτησε ο κ. Παπανδρέου. «Είμαστε μια ομάδα χωρίς χρήματα. Το πρόγραμμα μας δίνει τη δυνατότητα να κάνουμε πρόβες σε ένα χώρο αξιοπρεπή. Τα Ολυμπιακά Ακίνητα είναι ιδανικά», τόνισε ο Γ. Χαρατζάς...

   *: Η χρωματική υπογράμμιση δική μου. Σταματώ εδώ την ανάρτηση από την "Ελευθεροτυπία" της 11/2/2011 γιατί αισθάνομαι ότι διαβάζω έναν κακογραμμένο διάλογο σε ένα επίσης κακογραμμένο σενάριο που ο εμπνευστής του είτε μας εμπαίζει όπως οι προπάτορες του, είτε είναι ανίκανος να αντιληφθεί την πραγματικότητα. " Τ ι  λ ε ς ; " είχε  πει το ίδιο αυθόρμητα και ο πατήρ Αντρέας Παπανδρέου  σε εκπρόσωπο διαμαρτυρόμενων και πολλάκις δαρμένων συνταξιούχων που είχαν κατορθώσει να τον συναντήσουν στο Μαξίμου, όταν του είπαν ότι παίρνουν εξευτελιστικές συντάξεις του ιλιγγιώδους ποσού των 2.500 και 3000 δραχμών μηνιαίως. "Τ ι  λ ε ς, β ρ ε  παιδί μου! Δ ε ν  τ ο 'ξερα! Τσ,τσ, τσ...!", είχε "απορήσει" και είχε "θαυμάσει" το κουράγιο των γερόντων να ζουν.
   Σαν ένα παιχνίδι της μοίρας της Ελλάδας ένας ακόμη γόνος της οικογένειας Παπανδρέου παίζει, κι αυτός με τη σειρά του, στις μέρες μας έναν ρόλο ολέθριο. Ο παππούς έφερε το 1944 τους Άγγλους στην χώρα μας, όταν φαινόταν ότι μετά την Αντίσταση στην Κατοχή θα μπορούσε να πορευτεί στον μεταπολεμικό κόσμο με εθνική αξιοπρέπεια τουλάχιστον. Ο πατήρ το 1981 ερχόμενος στην εξουσία με αξιοζήλευτη εκλογική δύναμη και, το σπουδαιότερο, με τον γενικό (ακόμα κι αυτών που δεν τον ψήφισαν) πόθο για αλλαγή εκμαύλισε τον κόσμο με τις κλαδικές, την αναξιοκρατία και τη διασπορά της διαφθοράς ακόμη και στη μεσαία και κατώτερη τάξη, γκρεμίζοντας κάθε ελπίδα, όχι για αλλαγή και σοσιαλισμό, αλλά για τη συγκρότηση μιας κοινωνίας και των θεσμών της σε στοιχειωδώς εκσυγχρονισμένη εκδοχή. Και τώρα ο εγγονός που με ψέμματα πήρε την εξουσία ("λεφτά υπάρχουν", μας έλεγε) δεν διαψεύδει αυτό που όταν το διαβάζαμε στα γερμανικά έντυπα, λέγαμε "έλα μωρέ, πρόκειται για κακόγουστα ανθελληνικά δημοσιεύματα των απάνθρωπα κουρδισμένων γερμαναράδων, κάτι σαν μπλακ χιούμορ, ας πούμε". Κι όμως αυτή η μαύρη, κατάμαυρη προοπτική, αυτός ο εφιάλτης, να πουληθούν δημόσιοι οργανισμοί, δημόσια γη και περιουσία ("όχι, οι αρχαιότητες, όχι" μας είπε καθησυχαστικά η τρόικα) είναι επί θύραις...! Μήπως η άλλη κουβέντα του Γιωργάκη "θα μας πάρουν με τις πέτρες!" μένει κι αυτή να πραγματωθεί;