– Φοβάστε και ελπίζετε; – Αναρωτήθηκα μήπως φέτος έπρεπε απλώς να σταματήσω. «Ποιος νοιάζεται για οποιονδήποτε πειραματισμό αυτή τη στιγμή. Who gives a shit...», σκέφτηκα. Κάτι άλλο που με προβληματίζει είναι αυτή η αναγκαστική αναθεώρηση του υλισμού. Αν μπορεί η δυσκολία να κάνει το καλό, να μας αφαιρέσει, δηλαδή, τη ματαιότητα της υλιστικής αντιμετώπισης της ζωής. Οπως είπε ο Ράμφος, το να αντικαθιστάς το είναι με το έχω είναι αποτέλεσμα μιας υλιστικά προσανατολισμένης ζωής. Αποφάσισα να παραμείνω σε μια δράση. Να κάνω τη δουλειά μου, δηλαδή. Αν το σκεφτώ λίγο παραπάνω, μπορεί και να παραλύσω... (...) – Θα μπορούσατε να εγκατασταθείτε και να δουλέψετε στο εξωτερικό; – Οχι στ’ αλήθεια. Εχω τη δυνατότητα να πάω και να ζήσω σε μιαν άλλη πόλη και να αρχίσω από την αρχή. Δεν μιλάτε με κάποιον που του ανοίγεται μια διεθνής καριέρα και επιλέγει να είναι στην Αθήνα. Μπορώ όμως να μαζέψω τα πράγματά μου και να πάω να ζήσω σε μιαν άλλη πόλη για ένα χρονικό διάστημα. – Εχετε το κουράγιο; – Δεν ξέρω. Εκανα ένα «δειγματισμό» με τη Ν. Υόρκη, θα κάνω και με άλλες πόλεις και θα δούμε. Ολα είναι ανοιχτά. Το μόνο που πανικοβάλλει είναι να σκεφτούμε ότι δεν υπάρχει άλλη προοπτική εκτός από αυτήν που ζούμε. Το αγώνισμα της ζωής είναι δύσκολο. Καμιά φορά τρέχεις επί τόπου.
Ήμουν ευπρόσδεκτος σε ένα πάρτι που δεν πήγα
– Επιδιώξατε χρήματα και κοινωνικό στάτους; – Επιασα τον εαυτό μου να κολακεύεται που έρχεται το χρήμα και η καταξίωση. Να χαίρεται που ένας ιδεατός γονιός θα αισθανόταν περήφανος για τον γιο του. Να χαίρεται που και με τα πιο main stream στάνταρντ θα μπορούσε να πει κανείς ότι τα κατάφερα. Επιασα τον εαυτό μου να κολυμπάει λίγο σε αυτήν τη λάσπη… – Και μετά τι κάνατε; – Εκανα τα καλλιτεχνικά βήματα που μ’ ενδιαφέρει να κάνω χωρίς καμία επιρροή από πουθενά. Επίσης, ο κύκλος ο κοινωνικός και των φίλων μου έμεινε στις διαστάσεις που εμένα μ’ ενδιαφέρει. Η μόνη αντίδρασή μου είναι ότι κρύφτηκα κοινωνικά. Απέφυγα τις κοινωνικές συναναστροφές - στάτους. Ημουν ευπρόσδεκτος σε ένα πάρτι που δεν πήγα... (...) ...– 2004 - 2011. Πολλά πράγματα πήγαν λάθος. Μεγάλη δαπάνη, μεγάλη σπατάλη. Δεν άντεχε, δεν άντεξε αυτή η χώρα τα ποσά που ξοδεύτηκαν για τους Ολυμπιακούς. Η τελετή έναρξης είναι μέρος της σπατάλης; – Σαφέστατα. Η τελετή έναρξης ήταν μια πολύ ακριβή τελετή, αλλά εξυπηρετούσε την εικόνα μιας ολόκληρης χώρας που ανέλαβε μια τόσο ακριβή διοργάνωση. Επρεπε να είναι αντίστοιχη. Ηταν ανάλογη της υπέρογκης οικονομικής φιλοδοξίας που είχε αυτό το εγχείρημα, ως όφειλε. Κοιτώντας πίσω μπορούμε να πούμε «τι τα θέλαμε όλα αυτά;». Τότε λέγαμε «τι ωραία ανάσα αισιοδοξίας!». Λειτούργησε στο θυμικό μας, ως μεγάλη τόνωση της αυτοπεποίθησής μας. Και αυτό είναι ένα κεφάλαιο. Και τα δύο, το τότε και το τώρα, είναι αλήθεια. – Κεφαλαιοποιήθηκε η επιτυχία των Ολυμπιακών; – Κάθετα, όχι. Το κακό after management είναι εμφανές παντού.
(...)
Oι σταθμοί του
1964 Γεννιέται στην Αθήνα.
1981 Εισάγεται στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.
1986 Ιδρύει την Ομάδα Εδάφους με την Αγγελική Στελλάτου. Μέσα σε 16 χρόνια παρουσίασε 17 έργα.
1987 Πρώτη παραγωγή, το «Βουνό».
1990 Αποσπά το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό εικονογράφησης που προκήρυξε η RTM (Εταιρεία Συγκοινωνιών της Μασσαλίας) στην 4η Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών της Ευρώπης και της Μεσογείου για το comic «Ενα καλοσχεδιασμένο πλάνο».
1993 Παρουσιάζεται για πρώτη φορά η «Μήδεια». Βραβείο Καλύτερης Χορογραφίας στα Κρατικά Βραβεία Χορού.
1999 «Ανθρώπινη δίψα»: βραβείο «καλύτερης παραγωγής» στα κρατικά βραβεία χορού.
2001 «Για πάντα»: βραβείο «καλύτερης παραγωγής» στα κρατικά βραβεία χορού.
2004 Τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Του απονέμεται ο Χρυσός Σταυρός του Τάγματος της Τιμής από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, για εξαιρετικό καλλιτεχνικό επίτευγμα.
2006 «Δύο» στο Παλλάς. Μεγάλη εισπρακτική επιτυχία (πάνω από 100.000 εισιτήρια).
| 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου