Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

"Κορίτσια και κλαριά" της 'Αννας Δαμιανίδη ("ΤΑ ΝΕΑ", 28/2/2011)


  Κορίτσια και κλαριά

ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΔΑΜΙΑΝΙΔΗ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα "ΝΕΑ" 28 Φεβρουαρίου 2011

   Στην καινουργιοστρωµένη αλέα του πάρκου κάνουν βόλτα δυο οικογένειες µουσουλµανικές. Οι γυναίκες φοράνε µαντίλα, τα κορίτσια που έχουν µπει στην εφηβεία επίσης. Εφηβεία µεν, αλλά είναι ακόµα τόσο µικρά, ασχηµάτιστα κορµάκια και γελαστά προσωπάκια που υπονοµεύουν τη σεµνότητα της µαντίλας. Παίζουν µπάλα, µαντιλοφορούσες µικρές και µη, ένα σµάρι αγόρια και κορίτσια. Κάποια στιγµή την κλωτσάει ένα πιτσιρίκι ψηλά, µπλέκεται η µπάλα στα γυµνά κλαριά της ακακίας και µένει εκεί. Μια πλαστική παλιόµπαλα είναι, τα παιδιά όµως τη θέλουν διακαώς, να συνεχίσουν το παιχνίδι. Προσπαθούν να κουνήσουν τον κορµό, τίποτε. Ενα από τα µαντιλοφορεµένα κορίτσια σκαρφαλώνει στο δέντρο. Φοράει τζιν, τα καταφέρνει, µε δυο κινήσειςβρίσκεται ανάµεσα στα κλαριά. 

   Της φωνάζουν από κάτω, οι γονείς ανησυχούν, η µπάλα είναι µακριά, στα ακριανά κλωνάρια, δεν τη φτάνει. Στέκονται µερικοί περαστικοί και σχολιάζουν, θα σκοτωθεί παρατηρεί κάποιος. Αλλά η µικρή δεν σκοτώνεται, τινάζει τα κλαριά, φτάνει η κίνηση στην µπάλα και την ελευθερώνει. Χειροκροτήµατα, ζητωκραυγές. Το κορίτσι γελάει θριαµβευτικά, της λένε όλοι µπράβο, αρχίζει να κατεβαίνει. Σε κάθε κίνηση κάποιο αδέσποτο κλαρί τής πιάνει τη µαντίλα, την επαναφέρει στη θέση της, την ξανατραβάει το κλαρί. Πηδάει κάτω από αρκετά ψηλά, χειροκροτούµε όλοι, εκείνη γελάει τρισευτυχισµένη, ταχτοποιεί λίγο τα τσουλούφια που ξέφυγαν, το δέσιµο της µαντίλας που διαλύθηκε, τρέχει πίσω από τα πιτσιρίκια που κυνηγάνε την µπάλα. Συνεχίζω τον περίπατο προς το Κέντρο, που είναι έρηµο, Κυριακή πρωί γαρ. Οι συµπολίτες δραπετεύουν σε µέρη θεραπευτικά που θα βοηθήσουν να αντέξουν το µαρτύριο της αθηναϊκής εβδοµάδας. 

   Ανεβαίνω τη Σκουφά, κατεβαίνω τη Δηµοκρίτου, πέφτουν τα µάτια µου σε ένα µπαλκόνι γεµάτο γλάστρες όπου στέκεται ένα άγαλµα κοριτσιού, µια αρχαϊκή κόρη, αντίγραφο ενός πολύ γνωστού γλυπτού, κοιτάζοντας τον δρόµο. Είναι σαν να βλέπω την ίδια σκηνή ξανά, το µικρό κατόρθωµα του κοριτσιού έγινε κιόλας έργο τέχνης, σύνθεση µε τίτλο «Κορίτσι σε κλαριά». Δυο τουρίστες πίσω µου παρακολουθούν το βλέµµα µου, βγάζουν τη φωτογραφική τους µηχανή και απαθανατίζουν το αντίγραφο

Δεν υπάρχουν σχόλια: