...ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Σου φέρνω χαρούμενα νέα, Δήμαρχε. Είδα τα παιδιά.
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Τι;
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Τα είδα στην Κοιλάδα των Αηδονιών.
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Πού είναι αυτή η κοιλάδα; Να πάμε να τα δούμε.
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Δε χρειάζεται. Παίζουν και τραγουδάνε όλη μέρα και το βράδι πάλι παίζουν και τραγουδάνε, γιατί στην Κοιλάδα των Αηδονιών δε φτάνει ποτέ η νύχτα. Τα λουλούδια μοσκοβολάνε, τα πουλιά κελαηδούν, το ποτάμι κελαρύζει. Δε βρέχει, δε χιονίζει, δε διψάει η γη. Και τα παιδιά μας δε γερνάνε, μένουν για πάντα έτσι, όπως τα ξέραμε...
(από τον "ΑΥΛΗΤΗ ΤΟΥ ΧΑΜΕΛΙΝ", το γνωστό παραμύθι σε θεατρική διασκευή της Γεωργίας Δεληγιαννοπούλου)
...κι ένα τραγούδι του Λου Ριντ
πικρότατου ποιητικού ρεαλισμού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου