....................................................
Κοντά στο νου κι η γνώση
- Γράφτηκε από τον/την Χ. Γεωργούλας
* Η συμμετοχή των μελών στην επιλογή των υποψηφίων περιφερειαρχών
Επί μία εβδομάδα το “ζήτημα Καρυπίδη” ταλαιπωρούσε τον ΣΥΡΙΖΑ. Και πριν αυτό λήξει κακήν-κακώς, προέκυψε το διαφορετικό στην ουσία του μεν, εξίσου ταλαιπωρητικό δε για τον ΣΥΡΙΖΑ “ζήτημα Βουδούρη”.
Θα μπορούσε να είχε αποφύγει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτές -και άλλες- κακοτοπιές; Όσοι συνέταξαν και υπερψήφισαν τη σχετική διάταξη στο καταστατικό του κόμματος, θα έχουν μάλλον ήδη αντιληφθεί ότι ναι μεν μπορεί η Κεντρική Επιτροπή να έχει καταστατικά την ευθύνη να αποφασίζει για τους υποψήφιους περιφερειάρχες, αλλά δεν μπορεί να το κάνει ως αυτοαναφορικό όργανο, χωρίς να επικοινωνεί αμφίδρομα και ουσιαστικά με τις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί μια επιτροπή της ή η γραμματεία να εισηγείται τους υποψήφιους περιφερειάρχες στην ΚΕ, αλλά δεν μπορεί να το κάνει χωρίς να παίρνει υπόψη της τις προτάσεις των ίδιων των οργανώσεων. Και χωρίς, εν τέλει, να έχουν οι αποφάσεις της την, άτυπη έστω, συναίνεση του κόσμου που θα κληθεί να δουλέψει για την εκλογική επικράτηση των υποψηφίων περιφερειαρχών.
Και να πει κανείς ότι δεν είχε ο ΣΥΡΙΖΑ στην προϊστορία του προηγούμενα που του έδειχναν το σωστό δρόμο...Είχε και παραείχε: την ανανεωτική κομμουνιστική παράδοση, που ορίζει την κομματική οργάνωση ως κόμμα στο χώρο της, και την πιο πρόσφατη πρακτική του Συνασπισμού, που προέβλεπε ψηφοφορία εντός του κόμματος για την ανάδειξη υποψηφίων για αιρετές θέσεις στους δημοκρατικούς θεσμούς.
Παρεμβλήθηκε, βέβαια, η περίοδος του «ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών», κατά την οποία τα ψηφοδέλτια συγκροτούνταν με βάση την αρχή της εκπροσώπησης όλων, που ήταν χρήσιμη για την περίοδο εκείνη. Ωστόσο, δεν γίνεται ένα κόμμα που διεκδικεί την κυβέρνηση υποσχόμενο πως θα την φέρει όσο γίνεται πιο κοντά στις λαϊκές τάξεις και τον έλεγχό τους, ότι θα την κάνει δική τους υπόθεση, να μη συμπεριφέρεται και από σήμερα με τον ίδιο τρόπο απέναντι στο δικό του λαό.
Για όλους αυτούς τους λόγους, δεν θα ήταν «ντροπή», αντίθετα έπαινος θα ήταν, για τη γραμματεία και την ΚΕ, αν αποφάσιζαν να επανεξετάσουν τις υποψηφιότητες που συναντούν ουσιώδεις, λογικές και τεκμηριωμένες πολιτικά αντιδράσεις στις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ τις οποίες κατά κύριο λόγο αφορούν. Η καθοδηγητική αντίληψη σύμφωνα με την οποία η «γραμμή» πρέπει να περνάει αποκλειστικά από «πάνω» προς τα «κάτω» και όχι αμφίδρομα, θα έπρεπε να έχει εγκαταλειφθεί από καιρό στο χρονοντούλαπο της προϊστορίας της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Επί μία εβδομάδα το “ζήτημα Καρυπίδη” ταλαιπωρούσε τον ΣΥΡΙΖΑ. Και πριν αυτό λήξει κακήν-κακώς, προέκυψε το διαφορετικό στην ουσία του μεν, εξίσου ταλαιπωρητικό δε για τον ΣΥΡΙΖΑ “ζήτημα Βουδούρη”.
Θα μπορούσε να είχε αποφύγει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτές -και άλλες- κακοτοπιές; Όσοι συνέταξαν και υπερψήφισαν τη σχετική διάταξη στο καταστατικό του κόμματος, θα έχουν μάλλον ήδη αντιληφθεί ότι ναι μεν μπορεί η Κεντρική Επιτροπή να έχει καταστατικά την ευθύνη να αποφασίζει για τους υποψήφιους περιφερειάρχες, αλλά δεν μπορεί να το κάνει ως αυτοαναφορικό όργανο, χωρίς να επικοινωνεί αμφίδρομα και ουσιαστικά με τις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί μια επιτροπή της ή η γραμματεία να εισηγείται τους υποψήφιους περιφερειάρχες στην ΚΕ, αλλά δεν μπορεί να το κάνει χωρίς να παίρνει υπόψη της τις προτάσεις των ίδιων των οργανώσεων. Και χωρίς, εν τέλει, να έχουν οι αποφάσεις της την, άτυπη έστω, συναίνεση του κόσμου που θα κληθεί να δουλέψει για την εκλογική επικράτηση των υποψηφίων περιφερειαρχών.
Και να πει κανείς ότι δεν είχε ο ΣΥΡΙΖΑ στην προϊστορία του προηγούμενα που του έδειχναν το σωστό δρόμο...Είχε και παραείχε: την ανανεωτική κομμουνιστική παράδοση, που ορίζει την κομματική οργάνωση ως κόμμα στο χώρο της, και την πιο πρόσφατη πρακτική του Συνασπισμού, που προέβλεπε ψηφοφορία εντός του κόμματος για την ανάδειξη υποψηφίων για αιρετές θέσεις στους δημοκρατικούς θεσμούς.
Παρεμβλήθηκε, βέβαια, η περίοδος του «ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών», κατά την οποία τα ψηφοδέλτια συγκροτούνταν με βάση την αρχή της εκπροσώπησης όλων, που ήταν χρήσιμη για την περίοδο εκείνη. Ωστόσο, δεν γίνεται ένα κόμμα που διεκδικεί την κυβέρνηση υποσχόμενο πως θα την φέρει όσο γίνεται πιο κοντά στις λαϊκές τάξεις και τον έλεγχό τους, ότι θα την κάνει δική τους υπόθεση, να μη συμπεριφέρεται και από σήμερα με τον ίδιο τρόπο απέναντι στο δικό του λαό.
Για όλους αυτούς τους λόγους, δεν θα ήταν «ντροπή», αντίθετα έπαινος θα ήταν, για τη γραμματεία και την ΚΕ, αν αποφάσιζαν να επανεξετάσουν τις υποψηφιότητες που συναντούν ουσιώδεις, λογικές και τεκμηριωμένες πολιτικά αντιδράσεις στις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ τις οποίες κατά κύριο λόγο αφορούν. Η καθοδηγητική αντίληψη σύμφωνα με την οποία η «γραμμή» πρέπει να περνάει αποκλειστικά από «πάνω» προς τα «κάτω» και όχι αμφίδρομα, θα έπρεπε να έχει εγκαταλειφθεί από καιρό στο χρονοντούλαπο της προϊστορίας της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Χ. Γεωργούλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου