Μια νέα Μοίρα;
Αφού ακόμα κι ο Θεός, ή τέλος πάντων
κάποιος που τον υποδύεται, απέκτησε λογαριασμό στο τουίτερ και γράφει
εκεί μέρα παρά μέρα –τι άλλο– τις σοφίες του, εμείς οι θνητοί δεν
μπορούμε παρά να αναφωνήσουμε ζήτω το τουίτερ, το φέισμπουκ, το
ίνσταγκραμ και ό,τι άλλο μού διαφεύγει, όχι ονομαστικώς αλλά
πρακτικοθεωρητικώς. Ζήτω το ίντερνετ γενικά. Που, αν το δούμε κάπως
επιπόλαια, έχει αρκετά από τα γνωρίσματα που αποδίδουν ανέκαθεν οι
άνθρωποι στις θεότητές τους: Είναι άπειρο, άναρχο και ατελεύτητο,
παντοδύναμο, τα πάνθ’ ορά, καταγράφει και αποθηκεύει· είναι το Καλό,
αλλά ταυτόχρονα δεν απαγορεύει την ύπαρξη του Κακού, που του είναι
αναγκαία· σέβεται την ελεύθερη βούλησή μας, αλλά όχι απολύτως. Επιπλέον,
όπως οι θεοί, δίνει στους πάντες ελπίδα, όποια έχει ανάγκη ο καθένας.
Την ελπίδα της γνωριμίας που θα σου προσφέρει τον επί γης παράδεισο. Την
ελπίδα ότι θα βρεις, επιτέλους, μια φρασούλα ή πληροφορία που την
ψάχνεις χρόνια. Μπορεί κι έναν μακρινό συγγενή ή ξεχασμένο φίλο.
Οπότε; Ολα καλά; Να γιορτάσουμε όλοι τα δεκάχρονα του φέισμπουκ μαζί με τους ευτυχισμένους εφευρέτες του; Να τα γιορτάσουμε. Αλλά, αν είναι δυνατόν, να χειροκροτήσουμε το μέγα θαύμα με το ένα χέρι μόνο. Και με το άλλο να κρατάμε το ποντίκι σε θέση εκτόξευσης, περίπου όπως αθλούνται κατ’ έτος οι Φινλανδοί πετώντας τα παλιά μοντέλα των κινητών τους, μάλλον πριν προλάβουν να χρονίσουν. Γιατί δεν χρειάζεται να είσαι τεχνοφοβικός, όπως καταγγέλλονται από ορισμένους όσοι ψελλίζουν ένα «μήπως», για να δεις ότι και το «ουδέν καλόν αμιγές κακού» ισχύει και δεν είναι επίδειξη αναίτιου σκεπτικισμού.
Η νέα μορφή ιδιωτικότητας έχει προαπαιτούμενο την εκούσια έκθεση· την εκούσια παροχή σε αγνώστους στοιχείων της απόρρητης ταυτότητάς σου. Δεύτερο προαπαιτούμενο, η δίχως πολλές αντιρρήσεις αναγνώριση του δικαιώματος των Ανέλεγκτων Αφανών να διαχειρίζονται κατά βούληση, με σκοπό την ισχύ ή το κέρδος, τις πληροφορίες που αναρτάς καθημερινά. Και αυτό επί της ουσίας σημαίνει προσκύνημα μιας νέας Ειμαρμένης. Δεν είναι δηλαδή ό,τι επαναστατικότερο. Αν επανάσταση είναι, απλοϊκά μιλώντας, η ενίσχυση και διεύρυνση των δικαιωμάτων κάθε ανθρώπου και ο περιορισμός, αν όχι η πλήρης εξάλειψη, των παραγόντων που μειώνουν την ελευθερία του.
Οπότε; Ολα καλά; Να γιορτάσουμε όλοι τα δεκάχρονα του φέισμπουκ μαζί με τους ευτυχισμένους εφευρέτες του; Να τα γιορτάσουμε. Αλλά, αν είναι δυνατόν, να χειροκροτήσουμε το μέγα θαύμα με το ένα χέρι μόνο. Και με το άλλο να κρατάμε το ποντίκι σε θέση εκτόξευσης, περίπου όπως αθλούνται κατ’ έτος οι Φινλανδοί πετώντας τα παλιά μοντέλα των κινητών τους, μάλλον πριν προλάβουν να χρονίσουν. Γιατί δεν χρειάζεται να είσαι τεχνοφοβικός, όπως καταγγέλλονται από ορισμένους όσοι ψελλίζουν ένα «μήπως», για να δεις ότι και το «ουδέν καλόν αμιγές κακού» ισχύει και δεν είναι επίδειξη αναίτιου σκεπτικισμού.
Η νέα μορφή ιδιωτικότητας έχει προαπαιτούμενο την εκούσια έκθεση· την εκούσια παροχή σε αγνώστους στοιχείων της απόρρητης ταυτότητάς σου. Δεύτερο προαπαιτούμενο, η δίχως πολλές αντιρρήσεις αναγνώριση του δικαιώματος των Ανέλεγκτων Αφανών να διαχειρίζονται κατά βούληση, με σκοπό την ισχύ ή το κέρδος, τις πληροφορίες που αναρτάς καθημερινά. Και αυτό επί της ουσίας σημαίνει προσκύνημα μιας νέας Ειμαρμένης. Δεν είναι δηλαδή ό,τι επαναστατικότερο. Αν επανάσταση είναι, απλοϊκά μιλώντας, η ενίσχυση και διεύρυνση των δικαιωμάτων κάθε ανθρώπου και ο περιορισμός, αν όχι η πλήρης εξάλειψη, των παραγόντων που μειώνουν την ελευθερία του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου