..............................................................
Κι από γυναίκες, ρε
γαμώτο;...
από τον Γιάννη Η. Χάρη (http://yannisharis.blogspot.gr, 8/2/2014)
«Δέκα μέρες τώρα μας έχουνε τρελάνει, μετά το
ναυάγιο στο Φαρμακονήσι, κλείνουν την Αθήνα, περιφέρουν Αφγανούς, Πακιστανούς,
Μπανγκλαντεσιανούς...» Ποιοι; Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Συριζαίοι. Που «όλη μέρα ασχολούνται
με τους πρόσφυγες, σε εισαγωγικά, που τελικά είναι άοπλοι εισβολείς, όπλο στα
χέρια της Τουρκίας…» Εδώ ο αντισυριζαϊσμός και βεβαίως ο ρατσισμός γίνεται και συνωμοσιολογία,
μόνο Εβραίοι δεν προέκυψαν ακόμα. Τίποτα πρωτότυπο, τίποτα καινούριο. Και η συγκεκριμένη
δήλωση, γνωστή, από τη Σοφία Βούλτεψη· που δεν είναι και κάποια τυχαία, αλλά κοινοβουλευτική
εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας. Κι όμως, ή παρότι, επιτρέψτε μου: γυναίκα.
Τι είναι τώρα αλήθεια αυτό; Μπορεί και σεξισμός; ανάποδος;
Ή άλλη του όψη; Μπορεί. Το να εκπλήσσεται δηλαδή κανείς διπλά, όταν κυνικές,
αμοραλιστικές ρατσιστικές δηλώσεις, συμπεριφορές και στάσεις εκπορεύονται από
γυναίκες.
Είδα πρόσφατα μια φωτογραφία με Χρυσαυγίτες πίσω
από ένα γραφείο να χαιρετούν ναζιστικά. Νέοι και νέες, άνθρωποι κανονικοί, υγιείς,
μου ’ρχεται να πω, φάτσες ωραίες, χαμογελαστές, ούτε Γερμενήδες, ούτε
Παναγιώταροι ή Παππάδες… Και πέφτεις πάλι αφελώς (σεξιστικώς;) από τα σύννεφα:
Λες, δηλαδή [και] αυτοί, κυρίως αυτές,
τα πιστεύουν αλήθεια όλα αυτά τα ανατριχιαστικά για ανώτερες φυλές και
υπάνθρωπους; Και δηλαδή μπορεί και αυτοί, και κυρίως αυτές, να συμμετέχουν και σε τάγματα εφόδου; Μπορεί. Έχει
αποδειχτεί.
Όμως τα στερεότυπα: η γυναικεία φύση, η
ευαισθησία, όλα αυτά, μια συνεχής ανατροπή… Άνθρωποι, λες, και δεν ματώνουν με
το δράμα του συνανθρώπου; Άνθρωποι, και πιο πολύ γυναίκες;
Νά, ακόμα και η περιβόητη Σκορδέλη. Τη βλέπεις
αρχικά, μια ωραία ξανθιά, λες μόδες κι
έρωτες θα ’ναι τα ενδιαφέροντά της (σεξιστικόν!), κι εκείνη κυνηγούσε από
γειτονιά σε γειτονιά τους μετανάστες, έτρεχε πρώτη πρώτη στην κάμερα, άνοιγε το
στόμα, κι ανατρίχιαζες. Κι η Ζαρούλια, κακά τα ψέματα, μια καλοβαλμένη και
καλοντυμένη κυρία βλέπεις, κι ανοίγει το στόμα και…
Κι αν έφτασα στα άκρα, πάμε πίσω στη Βούλτεψη,
στην πιο συσταζούμενη, αλίμονο, δεξιά… Και την ακούς, κυρίως αυτό, όχι να τη
διαβάσεις μόνο, μα να τη δεις και να την ακούσεις· κι όχι μόνο τα λόγια, μα το
ύφος, κυρίως το ύφος. Ή την άλλη. Την Άννα-Μισέλ, ούτε αυτή τυχαία, αλλά
εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ, συνέχεια στα κανάλια, να λέει, να λέει –και πάλι πώς τα
λέει!
Κι εσύ πάντα να εκπλήσσεσαι… Και λες, μια κι
έφτασες στην Άννα-Μισέλ, που πρόσφατα σ’ ένα κανάλι εξέφρασε την κατανόησή της
σε μια διαχειρίστρια πολυκατοικίας, επειδή κι η ίδια έχει διατελέσει
διαχειρίστρια και ξέρει καλά τα βάσανα της δουλειάς αυτής· λες, εκτός από
διαχειρίστρια: μάνα, σύζυγος, κόρη, αδερφή δεν έχει διατελέσει η Άννα-Μισέλ;
Άνθρωπος;
Η μακάβρια
κολοκυθιά
και ο ανεύθυνος Υπεύθυνος
Έκανε τον γύρο του διαδικτύου η
καινούρια ιταμότητα του Πρετεντέρη. Μιλάει ο Τσίμας για τους πνιγμένους στο
Φαρμακονήσι:
«Θα έπρεπε να ’χαμε δείξει λίγο
περισσότερο ενδιαφέρον εμείς πρώτοι. Να μη χρειάζεται να μας το πουν απέξω να διερευνήσουμε
την αλήθεια γι’ αυτή την υπόθεση. Γιατί είμαστε ήδη εκτεθειμένοι. Δεν είναι οι
πρώτοι 12 αυτοί που πνίγονται. Έχουν πνιγεί 161 άνθρωποι τους τελευταίους 18
μήνες, προσπαθώντας να περάσουν από τα τουρκικά παράλια στα ελληνικά χωρικά
ύδατα. Έχουμε ένα βαρύ ποινικό μητρώο, θέλω να πω…»
«Γιατί; από πού προκύπτει ότι εμείς
είμαστε υπεύθυνοι;» τον διακόπτει ξινισμένος και θαρρείς θιγμένος προσωπικά ο
Πρετεντέρης.
«Δε λέω ότι είμαστε υπεύθυνοι, αλλά
στην πόρτα μας έχουνε πνιγεί…» μαζεύεται ο Τσίμας.
«Άρα, πώς έχουμε ποινικό μητρώο
τότε;» τον εγκαλεί ο Εισαγγελέας.
«Έχουνε πνιγεί στην πόρτα μας…»
ξαναδοκιμάζει ο Τσίμας.
«Άρα ποινικό μητρώο δεν έχουμε…»
θριαμβεύει ο Καρτέσιος.
«Όχι ποινικό μητρώο· σβήσ’ την
έκφραση» υπογράφει τη δήλωση μετανοίας ο Τσίμας. «Έχουμε όμως ένα πρόβλημα
μεγάλο…»
«Εγώ δεν δέχομαι την ευθύνη δηλαδή
της δικής μας πολιτείας για το αν έρχονται χιλιάδες οι οποίοι καθ’ οδόν»
αγορεύει ο αχαρακτήριστος («όχι βέβαια» σιγοντάρει ο Τσίμας), «μες στο Γενάρη
μήνα, παίρνουν τα παιδιά τους, ανεβαίνουν σε μια βάρκα στο Αιγαίο» μεγαλουργεί
ο αχαρακτήριστος («όχι βέβαια» σιγοντάρει ο Τσίμας), «και προφανώς πνίγονται»
καταλήγει ο αχαρακτήριστος. Και λίγο παρακάτω: «Δε σημαίνει ότι κάποιος φταίει
γι’ αυτό…» δίνει τη χαριστική βολή, πάντα αχαρακτήριστος.
Και καλά να μην πιστεύει ο
Πρετεντέρης τις μαρτυρίες των μεταναστών, να μην πιστεύει δηλαδή στην άμεση
συνέργεια των δικών μας στον πνιγμό των μεταναστών· να μην έχει γενικότερα ακούσει
ή διαβάσει, ή να μην πιστεύει για τις βίαιες επαναπροωθήσεις, όπου διόλου
σπάνια τρυπάν τη βάρκα των ικετών· καλά να μην πιστεύει και τις εκθέσεις
διεθνών οργανισμών,
ή να αμφισβητεί το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με τα απανωτά
πρόστιμα που μας επιβάλλει (αυτά αλήθεια τα
πληρώνουμε; και ποιοι; Ή τάχα εφεσιβάλλει η πολιτεία; ή ο Πρετεντέρης;). Και
καλά, ακόμα ακόμα, να αμφισβητεί διεθνείς πάλι κανονισμούς και αποφάσεις, π.χ.
ότι δεν επαναπροωθούνται Σύροι κτλ., να αμφισβητεί εντέλει στοιχειώδη ανθρώπινα
δικαιώματα.
Όμως ποιανού πλανήτη μοναδικός
κάτοικος είναι ο Πρετεντέρης; ποιανού κόσμου πολίτη θεωρεί τον εαυτό του; Αμέτοχο
δηλαδή και ανεύθυνο για ό,τι συμβαίνει αλλού, πόσο μάλλον δίπλα του;
Εγώ πάντως νιώθω να με βαραίνει
αφόρητα η ευθύνη. Και οι ενοχές. Ακόμα και για τον Πρετεντέρη τώρα. Που
κοροϊδεύομαι πως ξεμπερδεύω με δυο σχόλια και σημειώματα γι’ αυτόν και όσα
εκφράζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου