Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 30 Μαΐου 2011
Σαν έτοιμοι από καιρό για ναυάγια
Κάτι σαν παραμύθι. Από αυτά τα παραμύθια που πάνε μαζί με την Ιστορία, της δίνουν χρώμα και άρωμα, την κάνουν ζωηρή, υποφερτή, πιο ανθρώπινη, λιγότερο ξινή και απόμακρη· όσο και αν δεν υπάρχει η λεγόμενη ιστορική «επιβεβαίωση», που, εδώ που τα λέμε, κανένα παραμύθι δεν έχει την ανάγκη της - αλλιώτικα δεν θα ήταν παραμύθι.
Κάποτε, λέει, μια παρέα από μαθητές του Σωκράτη είπαν στο δάσκαλο πως ένας άλλος μαθητής του, ένας τύπος πλεϊμπόη από χλιδάτη οικογένεια της Αθήνας, ετοιμαζόταν για μεγάλο ταξίδι, να γνωρίσει από κοντά τον τότε «γνωστό κόσμο». «Α, πολύ ωραία...», είπε ο δάσκαλος, «όταν γυρίσει, με το καλό, ελάτε να μου πείτε εντυπώσεις...».
Πέρασε καιρός και, επιτέλους, η «αγορίνα» της μαμάς, του μπαμπά, μίας ορχηστρίδας από τη Σικυώνα και μίας αυλητρίδας από τον Ορχομενό που σύχναζαν στα συμπόσια του σπιτιού, παλιννόστησε. Τον καλωσόρισαν φίλοι και συμμαθητές, έφεραν και το μαντάτο στο δάσκαλο. «Α, πολύ ωραία...», ξαναείπε εκείνος, πιάνοντας την κουβέντα από εκεί που την άφησε. «Ακούω τώρα εντυπώσεις». «Τι να πούμε, δάσκαλε...», είπαν κάπως αμήχανα εκείνοι, «η εντύπωσή μας είναι πως δεν άλλαξε διόλου· όπως έφυγε, ο ίδιος γύρισε!». Τότε ο Σωκράτης παρατήρησε, με σωκρατική ειρωνεία: «Φαίνεται, παίδες, ο φίλος μας στο ταξίδι πήρε μαζί και τον εαυτό του!».
Πέρασαν χρόνια πολλά, καλά, μα και δίσεχτα. Κάποτε, οι απόγονοι των απογόνων των μαθητών, του πλεϊμπόη, του Σωκράτη, του Ευρυβιάδη (διάβασα κάπου ότι τα «έπιανε»...), του Θεμιστοκλή (αυτοκτόνησε εξόριστος στην Περσία...) βγήκαν, για πολλοστή φορά στη νεότερη ιστορία τους, στο μεγάλο ταξίδι, στη γύρα, για δανεικά. Ε, όπως έφυγαν, οι ίδιοι γύρισαν· όλοι με «σταθερές απόψεις», αμετακίνητοι, μες στη γενική αστάθεια, από τη Σκυθία μέχρι την Καρχηδόνα. Και έτσι, σαν έτοιμοι από καιρό για μεγάλα ναυάγια, παρέστησαν στη σύσκεψη υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου