Λογοκρισία στις Κάννες;
ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ∆ΑΜΙΑΝΙ∆Η
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα "ΝΕΑ" 23 Μαΐου 2011
Πόσο φιλελεύθερες είναι οι Κάννες; Οσο γίνεται. Η τόλµη είναι βασικό συστατικό του φεστιβάλ.
Ο,τι πιο τολµηρό εκεί θα εµφανιστεί πρώτο και καλύτερο, γελαστό, αναγνωρίσιµο. Εκεί οι καλλιτέχνες είναι τροµερά παιδιά, τους επιτρέπονται τα πάντα, προκαλούν για να δοκιµάσουν την ανοχή, να δουν αν αγαπιούνται. Τότε τι τους έπιασε και διώξανε κακήν κακώς τον Λαρς φον Τρίερ επειδή είπε µια χαζοµάρα παραπάνω; Νόµιζα ότι ήµουν Εβραίος αλλά το έψαξα και είµαι Γερµανός, άρα Ναζί… Ελάχιστα αστείο, αλλά τι το κάνουν θέµα; Πού είναι η ελευθερία του λόγου;
Υπήρχε µέσα στην απόλυτη µαυρίλα και απελπισία των ταινιών του φον Τρίερ κάτι αφόρητα θανατερό, νοσηρό και ταυτόχρονα αδιέξοδο. Η ενατένιση της µαύρης σκοτεινιάς της ανθρώπινης ψυχής, πάντα πρωταγωνίστρια στα έργα του, η επίκληση της θανατερής απελπισίας θαυµαζόταν και βραβευόταν, αλλά κάθαρση δεν ερχόταν, µια ανθρωπιστική ανάγνωση, µια ελπίδα. Γι’ αυτό η δήλωσή του σοκάρισε ιδιαίτερα, ήταν σαν να έδινε απάντηση στο φιλοσοφικό ερώτηµα που αναπόφευκτα θέτει στις ταινίες του, και µέχρι τώρα δεν το απαντούσε.
Ο,τι πιο τολµηρό εκεί θα εµφανιστεί πρώτο και καλύτερο, γελαστό, αναγνωρίσιµο. Εκεί οι καλλιτέχνες είναι τροµερά παιδιά, τους επιτρέπονται τα πάντα, προκαλούν για να δοκιµάσουν την ανοχή, να δουν αν αγαπιούνται. Τότε τι τους έπιασε και διώξανε κακήν κακώς τον Λαρς φον Τρίερ επειδή είπε µια χαζοµάρα παραπάνω; Νόµιζα ότι ήµουν Εβραίος αλλά το έψαξα και είµαι Γερµανός, άρα Ναζί… Ελάχιστα αστείο, αλλά τι το κάνουν θέµα; Πού είναι η ελευθερία του λόγου;
Υπήρχε µέσα στην απόλυτη µαυρίλα και απελπισία των ταινιών του φον Τρίερ κάτι αφόρητα θανατερό, νοσηρό και ταυτόχρονα αδιέξοδο. Η ενατένιση της µαύρης σκοτεινιάς της ανθρώπινης ψυχής, πάντα πρωταγωνίστρια στα έργα του, η επίκληση της θανατερής απελπισίας θαυµαζόταν και βραβευόταν, αλλά κάθαρση δεν ερχόταν, µια ανθρωπιστική ανάγνωση, µια ελπίδα. Γι’ αυτό η δήλωσή του σοκάρισε ιδιαίτερα, ήταν σαν να έδινε απάντηση στο φιλοσοφικό ερώτηµα που αναπόφευκτα θέτει στις ταινίες του, και µέχρι τώρα δεν το απαντούσε.
Ηταν σαν να… αλλά δεν το εννοούσε φυσικά. Το πήρε πίσω, ζήτησε συγγνώµη, είπε πως τα παιδιά του έχουν εβραϊκά ονόµατα, λες και η µόνη αντίθεση µε τον ναζισµό είναι ο εβραϊσµός, αλλά αυτοί του Φεστιβάλ πεισµώσανε, δεν δέχτηκαν τη συγγνώµη. Μα στις Κάννες πολιτική ορθότητα; Σοκάρονται Ελληνες που δεν παραδέχονται ότι η πολιτική ορθότητα ήταν κίνηµα, επαναστατικό, προχωρηµένο, που ασχολήθηκε µε την προσβλητική δύναµη της γλώσσας. Οι Κάννες δεν υπερασπίζονται την ελευθερία του λόγου; Και ο Βολταίρος, πού πήγε ο Βολταίρος;
Οµολογώ ότι δεν αισθάνοµαι να απειλείται η ελευθερία του λόγου από την αποδοκιµασία του Λαρς φον Τρίερ. Χρειάζεται να θυµόµαστε ενίοτε πως αν υπάρχουµε ως Ευρωπαίοι κι ελπίζουµε και ανταλλάσσουµε ταινίες και βραβεία, είναι στη βάση της απόρριψης του ναζισµού, όχι απλώς ως εχθρού των Εβραίων, αλλά ως δοµηµένη ρατσιστική ιδεολογία που µπόρεσε να επικρατήσει και να αιµατοκυλίσει αυτή την ήπειρο, και όχι µόνο. ∆εν κάνει κακό λίγη υπενθύµιση των βασικών αρχών που ορίζουν τη συνύπαρξή µας.
http://pezotis.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου