"Λούμπεν αξιοκρατία" του Κωστή Παπαγιώργη ("Αθηνόραμα", 12-18/5/2011, τ. 574)

             Λούμπεν αξιοκρατία

                            του Κωστή Παπαγιώργη

"Εισέρχεσθε αόπλως και ησύχως", έγραφε κάποτε στην είσοδό της η Βουλή των Ελλήνων κατά τον ένδοξο 19ο αιώνα / και υπήρχε ειδικός λόγος, βέβαια, που δικαιολογούσε την προειδοποίηση. Η ληστεία μαινόταν, τα νεοπαγή κόμματα με τις στρατιές των δικτύων τους χαλούσαν τον κόσμο ευκαιρίας δοθείσης, οπότε το Κοινοβούλιο - τουλάχιστον αυτό - όφειλε να διασώζει κατά το δυνατόν την όποια δημοκρατικότητα άρμοζε στον αντιπροσωπευτικό θεσμό. Ποιος θα έβαζε, όμως χαλινάρι στους τρελοαίματους που γνώριζαν από πρώτο χέρι τη ρητορική της σκανδάλης; Απόδειξη ότι ο πρωθυπουργός Δηλιγιάννης έχασε τη ζωή του από κάποιον χαρτοπαίκτη που δεν άντεξε το κλείσιμο των χαρτοπαικτικών λεσχών. 

   Το παρλαμέντο πάντως έπρεπε πάση θυσία να διασώζει τα πολιτικά προσχήματα. Μπορεί η ταξική πάλη να καταλαμβάνει τους δρόμους, αλλά στο ναό της δημοκρατίας θα έπρεπε να κυριαρχεί μια σχέση εξ απορρήτων με την νομιμότητα, την ευπρέπεια και το δημοκρατικώς φέρεσθαι. Ο σημερινός "χόμο τηλεόπτικους" έχει εθιστεί πλέον στην εδραιωμένη ρητορική του Κοινοβουλίου, όπου αποτάσσεται δια νόμου πάσα διολίσθηση προς τη χυδαιότητα και την αναγωγία του δρόμου. Θυμόμαστε, φυσικά, κάποιον εύσωμο βουλευτή που χαστούκισε επιδεικτικά ένα μέλος της Αριστεράς. Βαρύ ατόπημα, αλλά η ατμόσφαιρα δεν μολύνθηκε από τις αισχρολογίες που απαιτούν παρόμοιες πράξεις. Άλλωστε, ακόμη και ο αρχαίος Περικλής είχε δεχτεί εν μέση αγορά έναν κόλαφο από κάποιον πολιτικό του αντίπαλο. Συμβαίνουν κι αυτά! Το πρόσφατο ξέσπασμα του βουλευτή, όπου η ρητορική του δρόμου άστραψε και βρόντησε, δεν είναι άσχετο με τη σημερινή κατάσταση. Αφού στους δρόμους η παραμικρή προστριβή προκαλέι απίθανους καβγάδες, η Βουλή δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί. Ακούσαμε λοιπόν το "θα σε γ..." και όλα τα συναφή από το στόμα ενός ανθρώπου που είναι αψίκορος μεν, αλλά πειθαρχημένος όσον αφορά τα κοινοβουλευτικά έξοδα παραστάσεως.* Φαίνεται πως κυριαρχεί μια ανάγκη να λυθούν οι ζυγοί, να ακουστεί πλέον ατόφια η αλήθεια (τρομάρα μας!) και η λογομαχία να μετατραπεί σε χειροδικία. Τουλάχιστον στους δρόμους, στις συγκεντρώσεις και τις ομιλίες πέφτουν γιαούρτια, αιματοκυλούνται ή καθυβρίζονται πολιτικοί και οι σωματοφύλακες όπου νά 'ναι θα ζητήσουν ειδικό επίδομα υπερ-βαρέως και ανθυγιεινού επαγγέλματος.

...................................................................................

 Δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστη μια πρόσφατη μεταλλαγή προς το χειρότερο του κόσμου των ποδοσφαιρικών γηπέδων.

   Οι ομάδες κρούσεως είναι γνωστές (ενίοτε και με νεκρούς), οι χουλιγκανικοί στρατοί λύνουν και δένουν χρόνια τώρα. Ωστόσο, η εισβολή στον αγωνιστικό χώρο (σε στιλ "πάμε να γκρεμίσουμε τη Βαστίλη του αντιπάλου!") τη ανοχή των προέδρων των ομάδων, η επίθεση εναντίον ποδοσφαιριστών και το κλίμα της πλήρους λουμπενο-αναρχίας αρχίζει να νομιμοποιείται. Μια φορά στο Καραϊσκάκη, λίγες μέρες μετά στο ΟΑΚΑ κι έπεται συνέχεια. Μάλιστα, παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον οι "στόχοι". Η ορδή κάνει ντου στον αγωνιστικό χώρο με πρώτο μέλημα να ξηλώσει τα γαλόνια των αντίπαλων παικτών και να τους φιλοδωρήσει με κάποιες κλοτσιές και μπουνιές. Μάλιστα, μετά τη λήξη (που δεν ήρθε ποτέ...) του τελικού Κυπέλλου, ο λόχος καταδρομών στράφηκε κι εναντίον των γυναικών των ποδοσφαιριστών. Μπορούμε πια να κάνουμε λόγο για έναν καλπάζοντα εκφαυλισμό που αγκαλιάζει ασφυκτικά, αν όχι όλους, τουλάχιστον καίριους τομείς της κοινωνίας όπου τα προσχήματα διασώζονται με "πολεμικά" μέσα.*

*: Δες και την ανάρτηση της 28/5/2011 "Σ' αυτά τα γουρούνια προεδρεύεις κύριε Σαμαρά;..." για να δεις πώς οι "αψίκοροι" πολιτευτές μας δίδαξαν στους μελλοντικούς διαδόχους τους χουλιγκανικά ήθη και συμπεριφορές  σε ευθεία αντιστοιχία με αυτά των "φιλάθλων" που κοσμούν κάθε Κυριακή (και όχι μόνο) τα γήπεδά μας. Άξιοι δάσκαλοι μεταλαμπαδεύουν τη δημοκρατία από γενιά σε γενιά κι έτσι κατατροπώνουν τους εγχώριους αντιπάλους τους - μόνο στα αφεντικά του εξωτερικού κάθονται σούζα μπας και πέσει κανένα φράγκο δανεικό για να βγούμε τώρα απ' τη στενή...
   Θα επανέλθω γιατί το φαινόμενο ανθεί και σε χώρους - φυτώρια νέων ανθρώπων, στα σχολειά μας, κι αυτό είναι πιο ανησυχητικό από τους "Χρυσαυγίτες" ή από την απίθανη - ή και πιθανή, έστω - γέννηση νεοφασιστικού πολιτικού χώρου.