("Υποχρεωμένοι να αποδράσουν" Του Τάσου Παππά ("Εφημερίδα των Συντακτών", 13/08/13)

.....................................................

"Εφημερίδα των Συντακτών", 13/08/13

Υποχρεωμένοι να αποδράσουν

     

Του Τάσου Παππά

Θύμωσαν ορισμένα μέσα ενημέρωσης, παράγοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και οι οπαδοί της φυλετικής καθαρότητας του ελληνικού έθνους με την εξέγερση των μεταναστών στην Αμυγδαλέζα -τόπος κράτησης και όχι φιλοξενίας, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση- και προσπάθησαν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο, επειδή δέκα απ’ αυτούς δραπέτευσαν. Τους παρουσίασαν σαν μια κινούμενη απειλή για τους φιλήσυχους κατοίκους της περιοχής.

Πώς τολμούν αυτοί οι παρίες να ξεσηκώνονται εναντίον ενός κράτους που τους προσφέρει στέγη (κάτι κοντέινερ όπου η θερμοκρασία ντάλα καλοκαίρι φτάνει τους 50 βαθμούς), τροφή (μερίδες της συμφοράς) και ιατρική περίθαλψη (άσ’ τα να πάνε). Αγνώμονες και θρασείς. Τους πρέπει σκληρή τιμωρία, παράταση της παραμονής στον χώρο και ακύρωση κάθε διαδικασίας εξέτασης των αιτημάτων τους. Επειδή η άγνοια και η εσκεμμένα μονόπλευρη πληροφόρηση είναι τα υλικά με τα οποία τρέφεται το τέρας της δημαγωγίας και της μισαλλοδοξίας, καλό είναι να γνωρίζουμε ορισμένα βασικά πράγματα για να μην πέφτουμε θύματα της νοσηρής αφήγησης σκοταδιστικών κύκλων.

- Οι άνθρωποι που βρίσκονται στα «κέντρα υποδοχής» δεν είναι εγκληματικά στοιχεία. Δεν έχει αποδειχτεί μέχρι τώρα κάτι διαφορετικό. Η μόνη παρανομία τους είναι η είσοδος στη χώρα μας χωρίς χαρτιά (πλημμέλημα).

- Οταν τους αντιμετωπίζεις σαν να είναι σκουπίδια, πρέπει να είσαι πολύ αφελής να πιστεύεις ότι δεν θα αντιδράσουν, ακόμη και με βίαιο τρόπο. Η μάχη για τη ζωή και την αξιοπρέπεια επιτρέπει τη χρήση όλων των μέσων. Σπρώχνοντάς τους στην απελπισία και αφαιρώντας τους το δικαίωμα να διεκδικήσουν με νόμιμο τρόπο την παραμονή τους στη χώρα, δημιουργείς τις προϋποθέσεις για να τους οδηγήσεις (εν απογνώσει) σε πολύ πιο σοβαρές παραβατικές στάσεις.

- Η κυβέρνηση, με την απόφασή της να παρατείνει τον χρόνο κράτησης, παραβιάζει τους ελληνικούς νόμους, το Σύνταγμα, τις ευρωπαϊκές συμφωνίες και τη διεθνή πρακτική για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

- Υποχρέωση κάθε ατόμου που εγκαταβιώνει, παρά τη θέλησή του, είναι η απόδραση. Πόσο μάλλον όταν το μόνο αδίκημα που έχει διαπράξει είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα. Ελληνικό δικαστήριο αθώωσε μετανάστες που δραπέτευσαν από κρατητήρια της Ηγουμενίτσας, αναγνωρίζοντας ότι στις συνθήκες που είχαν υποχρεωθεί να ζουν δεν τους έμενε τίποτε άλλο από το να φύγουν.

- Η Ελλάδα ως ευρωπαϊκή χώρα και ως μέλος της ευρωζώνης είναι υποχρεωμένη να προστατεύει όλους όσοι κινούνται στην επικράτειά της, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής και θρησκείας. Αυτό επιτάσσουν τα κείμενα αρχών που έχει υπογράψει, αυτό επιτάσσει η ευρωπαϊκή αντίληψη για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ωστόσο το πρόβλημα είναι μεγάλο, σύνθετο και με πολλές διαστάσεις. Αν συμφωνήσουμε, γιατί αυτό επιβάλλει το δημοκρατικό ήθος, ότι οι πρακτικές του εγκλεισμού και της βάρβαρης συμπεριφοράς εκτός από αναποτελεσματικές, όπως ήδη έχει αποδειχθεί, είναι και αποδοκιμαστέες, αφού δεν ταιριάζουν σε μια ευρωπαϊκή χώρα και σ’ ένα κράτος δικαίου, πρέπει να συμφωνήσουμε επίσης ότι δεν δίνουν απάντηση στο ακανθώδες ζήτημα ούτε ο ανέξοδος αντιρατσισμός των μορφωμένων στρωμάτων που ζουν σε «ασφαλείς περιοχές», ούτε η από καθέδρας ρητορική περί προλεταριακού διεθνισμού ενός τμήματος της Αριστεράς. Και η γενικευμένη καταστολή και οι ακαδημαϊκού τύπου προσεγγίσεις δεν συνιστούν λύσεις.

t.pappas@efsyn.gr