Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Τρίτη 24 Αυγούστου 2010
Προς εξόντωση
Τη ματιάσαμε την Εθνική μπάσκετ!
Αλλά κι αυτή η αθεόφοβη, τι στο διάβολο ήθελε και διέσυρε, τον έναν μετά τον άλλον, σχεδόν όλους τους αντιπάλους της στα ματς προετοιμασίας;
ΓΙΑ να προκαλέσει, άραγε, εκτός από τον δικό μας θαυμασμό, τον φθόνο και τον φόβο των άλλων ομάδων, οι οποίες απροκάλυπτα απαιτούν τώρα εξοντωτικές ποινές στους παίκτες που αμυνόμενοι πήραν μέρος στα επεισόδια της περασμένης Πέμπτης;
ΕΧΟΥΝ τρομάξει όλα τα φαβορί του παγκόσμιου πρωταθλήματος, που αρχίζει το Σάββατο στην Τουρκία. Πρώτοι πρώτοι οι τροπαιούχοι Ισπανοί, οι οποίοι έχουν δύο πολύ σοβαρές απουσίες. Και από κοντά οι Αμερικανοί, που θα παίξουν χωρίς τα μεγάλα αστέρια του Πεκίνου και οι οικοδεσπότες, που μας έχουν στον όμιλό τους.
Η ελληνική ομάδα, πριν από τη σερβική προβοκάτσια στο τουρνουά «Ακρόπολις», έμοιαζε ασυγκράτητη και ικανή να μην κάνει εκπτώσεις στο χρώμα του μεταλλίου που έχει ως στόχο της να κατακτήσει. Τώρα η τύχη της θα εξαρτηθεί από τις διαθέσεις της παγκόσμιας ομοσπονδίας, η οποία ενδέχεται αύριο να ανακοινώσει, ενάντια στους κανόνες της, μη εφέσιμες ποινές, ώστε να χάσουν κάποιους αγώνες οι παίκτες που θα τις... εισπράξουν.
ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να ξέρει πόσα ματς θα περιλαμβάνει ένας τέτοιος αποκλεισμός. Με ένα ή δύο, δηλαδή εναντίον Κίνας και Πόρτο Ρίκο, το κακό μπορεί να θεωρηθεί μικρό. Αν όμως οι τρεις «υπόδικοι» Ελληνες παίκτες (Φώτσης, Τσαρτσαρής, Σχορτσανίτης) δεν παίξουν και στον αγώνα με την Τουρκία, τότε δεν θα μιλάμε για τιμωρία, αλλά για εξόντωση, χάριν των ισχυρών και των διοργανωτών του πρωταθλήματος. Οπότε, τι νόημα θα έχει η συμμετοχή μας;
ΓΙΑΤΙ εκείνο που προκαλεί πολύ μεγάλες απορίες είναι ότι ποτέ στο παρελθόν η FIBA δεν αντιμετώπισε ανάλογα επεισόδια με τον τρόπο που επιχειρεί να το κάνει σήμερα. Το 1983 στη Λιμόζ Ιταλοί και Γιουγκοσλάβοι δέρνονταν σε αγώνα του Ευρωμπάσκετ επί μισή ώρα και δεν τιμωρήθηκε κανείς! Το 2001 στην Αττάλεια έγινε πάλι γενική σύρραξη και την άλλη μέρα όλοι έπαιξαν κανονικά! Οσο για το 2006, όλοι θυμόμαστε τι έκανε ο Βαρεχάο στον Ζήση· τον χτύπησε εν ψυχρώ, τσακίζοντάς του το πρόσωπο, και δεν δέχτηκε ούτε επίπληξη...
ΑΛΛΑ εν πάση περιπτώσει, αν τελικά πρόκειται να τιμωρηθούν οι τρεις παίκτες μας, θα λάβει κανείς υπόψη του ότι πριν Ελληνας παίκτης χτυπήσει αντίπαλο, οι Σέρβοι είχαν ένα σκορ 3-0 στις εις βάρος μας προκλήσεις; Πρώτα με τον Ιβκοβιτς, ο οποίος, με τις δύο τεχνικές ποινές που εκμαίευσε από τον διαιτητή, δημιούργησε το απαραίτητο κλίμα και μετά με τον Τεόντοσιτς, που χτύπησε δύο φορές τον Φώτση: τη μια πάνω σε φάση και την άλλη όταν ο Ελληνας διεθνής έσπευσε να του ζητήσει τον λόγο.
ΕΝΤΑΞΕΙ, δεν λέω, καλό είναι το φίλαθλο πνεύμα, αλλά όχι να μας δέρνουν μέσα στο σπίτι μας και να λέμε και ευχαριστώ! Πάει πολύ...
....................................................................................
Το "Είμαι στα Χάη μου..." θα μπει στον πειρασμό να σχολιάσει το άρθρο του κ. Φ. Συρίγου, δηλώνοντας από την αρχή ότι περίμενε μια πιο νηφάλια και πιο ψύχραιμη αντιμετώπιση απέναντι στα επεισόδια του "Κυπέλλου Ακρόπολις".
Τι λέει ο δημοσιογράφος; Ότι τώρα που τα φαβορί παρουσιάζονται με σοβαρές ελλείψεις ήταν η ευκαιρία για Εθνική μας ομάδα να κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο στο μπάσκετ, μιας και έκανε τόσο καλές εμφανίσεις στην προετοιμασία της. Μα έλα που οι πράκτορες της Σερβικής αποστολής υπηρετώντας τα σχέδια της διεθνούς συνωμοσίας - αμερικανόπνευστης, κινεζόπνευστης, πορτορικανόπνευστης ή, ακόμα χειρότερα, τουρκικής εμπνεύσεως - μας προβόκαραν και θα μας στερήσουν έτσι, με τις τιμωρίες των παικτών μας τη μεγαλύτερη διάκριση στην ιστορία μας...!
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι παίκτες μιας ομάδας, σε εθνικό αλλά και συλλογικό επίπεδο, που γίνονται θύματα είτε ενδογηπεδικών είτε εξωγηπεδικών βιαιοτήτων, θα πρέπει να αντιδρούν ανταποδίδοντας τις βιαιότητες των επιτιθέμενων; Τι είδους παλικαριά είναι αυτή να εξομοιώνεσαι με τον εκνευρισμένο αντίπαλο; Μα δεν βρίσκεται κάποιος δικός μας λογικός αθλητικός παράγων, μιας κι εμείς πάντα είμαστε τα θύματα, να δώσει το σύνθημα της αποχώρησης από το γήπεδο με το που ξεσπούν επεισόδια; Ή δεν έχει κανείς την εξυπνάδα από τους παίκτες να υποκριθεί τον νεκρό με το που τρώει την καρεκλιά ή το μπουκάλι ή τη μπουνιά κλπ εκθέτοντας τη βιαιότητα του επιτιθέμενου;
Επιτέλους, δεν είναι ούτε ζήτημα διεθνών πολιτικών σχέσεων, ούτε θέμα εθνικής ή συλλογικής υπερηφάνειας το να είσαι υπέρ της μη βίας στον αθλητισμό. Ένα παιχνίδι είναι η μπάλα και το μπασκετάκι, θέαμα προσφέρουν οι επαγγελματίες των σπορ, δεν διακυβεύονται ούτε εδάφη, ούτε χωρικά ύδατα, ούτε αεροδιάδρομοι πάνω από το Αιγαίο!
Αλλά και με το "...όχι να μας δέρνουν και μέσα στο σπίτι μας...", πόσο απέχει από το "αυτοί να παίρνουν αναβολικά στους δικούς μας και σ' όλους τους Ολυμπιακούς αγώνες, τα δικά μας ντοπαρισμένα παιδιά τους πειράξανε;" Αυτές οι λογικές μ ό ν ο σ ε ν τ ρ ο π έ ς μας οδήγησαν κύριε Συρίγο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου