ΒΑΡΥ ΥΔΩΡ
Έπεσε χιόνι.
Μόνον ο ήλιος μπορεί
να το σηκώσει.
ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ
Μάνα, ας είναι
ελαφρύ ο πόνος μας
που σε σκεπάζει
Μ' ΑΓΑΠΑΣ ΔΕ Μ' ΑΓΑΠΑΣ
Πού θες να βρω
μέσα στον κάμπο
ποια μαργαρίτα διάλεξε
για να ντυθεί το μυστικό σου.
Άτιτλο
Βύθισε
τη ρομφαία των ονείρων του
τόσο βαθιά στο μέλλον
που άγγιξε το θάνατό του
ΤΡΙΧΟΠΤΩΣΗ
Στον Αχιλλέα Κυριακίδη
Σιγά σιγά έπεσαν τα μαλλιά του
Όχι πως ήταν όμορφα μαλλιά
μονάχα που πολλές φορές η μάνα του
είχε αποθέσει πάνω τους
τη ροζιασμένη της παλάμη.
Άτιτλο
Κι αν κουραστούν απ' το τοπίο
κι αν κουραστούν από την κάμαρα
πώς ν' αποδράσουν τα παράθυρα.
ΠΕΡΙ ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΚΑΡΤΟΤΗΛΕΦΩΝΟ
Κι εσύ που ξέρεις από ποίηση Παίρνεις τον αριθμό
κι εγώ που δεν διαβάζω γουλιά γουλιά
κινδυνεύουμε. σαν γιατρικό.
Εσύ να χάσεις τα ποιήματα
κι εγώ τις αφορμές τους.
ΠΕΡΙ ΠΟΙΗΣΕΩΣ 2
Οι λέξεις δεν είναι καρφιά
ούτε φύλλα.
Και στο σφυρί αντιστέκονται
και στον αέρα.
Οι λέξεις είναι σαν τα σκάγια. ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ
Ποιες βρίσκουνε το στόχο τους
ποιες δεν τον βρίσκουν. Από δω έφυγε
Δεν φταίει πάντα ο κυνηγός. η μισή πατρίδα
για τα ξένα.
ΑΝΤΙΤΙΜΟ
Μόνο το φίδι ξέρει τι θα πει
ν' αλλάξεις το πετσί σου.
Γι' αυτό του περισσεύει το φαρμάκι.
ΣΗΜΑΝΣΗ
Παλάμες πέλματα γδαρμένα.
Βγαίνω κι εγώ στα γόνατα.
Άτιτλο
Θα 'χουμε σε παλιό καθρέφτη γνωριστεί
κι έμεινε αυτό το ράγισμα στα μάτια.
Άτιτλο
Κάποτε πέφτει η ψυχή
εκεί που το κορμί σκοντάφτει.
Πέφτει σαν αρμαθιά κλειδιά
μένεις απ' έξω.
Άτιτλο
Χρόνια που πέσαν πάνω μας σαν προβολείς.
Μας ντοφεκίζουν έναν έναν
σαστισμένους λαγούς.
Άτιτλο Άτιτλο
Αθέατος βασιλικός μυρίζει Όλη τη νύχτα
περνούσες μοναχή σου
παλιό γεφύρι.
Κι εγώ χτισμένος στ' όνειρο
έτρεμα να μην ξυπνήσω.
Άτιτλο
Άτιτλο
Κάποτε πέφτει η ψυχή
εκεί που το κορμί σκοντάφτει. Ο θάνατος παλιό μπροστογεμές.
Πέφτει σαν αρμαθιά κλειδιά Μ' όλες του τις αφλογιστίες
μένεις απ' έξω. πιάνει κάποτε.
Άτιτλο
Η άλλη κόψη του κορμιού η αθέατη.
Λευκό μου γιασεμί
Μουσική: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Έλλη Πασπαλά
Είναι φορές που χωρίς αφορμή,
κάτι γιορτάζει βαθιά στο κορμί,
και ξαναβλέπεις το φως,
σαν να 'σουν χρόνια τυφλός.
Κι ένας αέρας ζεστός
γιασεμιά φορτωμένος, φυσάει βουρκωμένος.
Είναι φορές που δεν ξέρω γιατί
κάτι νυχτώνει βαθιά και πενθεί
και δε σου κάνει κανείς
κι όπως γυρεύεις να βρεις
λίγο λευκό να πιαστείς
γιασεμί στο σκοτάδι
σαν άστρο ανάβει.
Λευκό μου γιασεμί
μη νυχτώσεις.
Είναι φορές που χωρίς αφορμή,
μέσα μου τρέμει μια ξένη φωνή,
που μου θυμίζει στιγμές
από παλιές μου ζωές
και ένας αέρας ζεστός
γιασεμιά φορτωμένος, φυσάει βουρκωμένος.
Λευκό μου γιασεμί, μη νυχτώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου