Νησιά και θάλασσα ελληνική...

"Νιώθω πως είμαστε όλοι νησιά - σε μια κοινή θάλασσα"
(Αν Μόροου Λίντμπεργκ αμερικανίδα πρωτοπόρος της αεροπλοΐας - συγγραφέας)


"Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, πλήρες και αύταρκες. Κάθε άνθρωπος είναι τμήμα της ηπείρου"
(Τζον Νταν βρετανός ποιητής τ0υ 16-17ου αι.)


"Τα μικρά νησιά είναι όλα μεγάλες φυλακές. Δεν μπορείς να κοιτάξεις τη θάλασσα χωρίς να εύχεσαι να είχες τα φτερά ενός χελιδονιού"
(Ρίτσαρντ Μπάρτον βρετανός ηθοποιός)


"Γενικά, μου αρέσουν όλα τα νησιά. Είναι πιο εύκολο να τα κυβερνήσεις"
(Αλμπέρ Καμί γάλλος νομπελίστας συγγραφέας)


"Πόσο θα ήθελα να υπάρχει κάπου ένα νησί γι' αυτούς που είναι σοφοί και καλής προαίρεσης!"
(Άλμπερτ Αϊνστάιν γερμανός νομπελίστας φυσικός)


.................................................................................................................................
.................................................................................................................................




WILD WILD SEA - Sting

I saw it again this evening,
Black sail in a pale yellow sky
And just as before in a moment,
It was gone where the grey gulls fly

If it should happen again I shall worry
That only a strange ship could fly
And my sanity scans the horizon
In the light of a darkening sky
That night as I walked in my slumber
I walked into the sea strand
And I swam with the moon and her lover
Until I lost sight of the land
I swam till the night became morning
Black sea in the reddening sky
Found myself on the deck on a rolling ship
So far where no grey gulls fly

All around me was silence
As if mocking my frail human hopes
And a question mark hung in the canvas
For the wind that had died in the ropes

I may have slept for an hour
I may have slept for a day
For a woke in a bed of white linen
And the sky was the colour of clay

At first just a rustle of canvas
And the gentlest breath on my face
But a galloping line of white horses
Said that soon we were in for a race

The gentle sigh turned to a howling
And the grey sky she angered to black
And my anxious eyes searched the horizon
With the gathering sea at my back

Did I see the shade of a sailor
On the bridge through the wheelhouse pane
Held fast to the wheel of the rocking ship
As I squinted my eyes in the rain

For the ship had turned into the wind
Against the storm to brace
And underneath the sailor's hat
I saw my father's face

If a prayer today is spoken
Please offer it for me
When the bridge to heaven is broken
And you've lost on the wild wild sea
Lost on the wild wild sea...




Θάλασσα, θάλασσα
τα βιβλία δε φράζουν το ερώτημα
το ερώτημα δε φράζει την πληγή.
Απ' την πληγή μας ξεκινάει το πέλαγος. [...]
Χαλκάς δε στέκει στους αστράγαλους της θάλασσας
Χαλκάς δε στέκει στη θαλασσινή καρδιά μας.


(Γιάννης Ρίτσος, "Το εμβατήριο του ωκεανού") 


Στη χώρα που ανθούν στις αμμουδιές οι κόρες
Τ' άστρα ξυπνούν και φέγγουν άναυδα την νύχτα
Στιλπνά σαν μουσαμάδες των ψαράδων
Ενώ τα αστέρια της θάλασσας πλησιάζουν
Πρώτα λευκά και σχεδόν άχρωμα
Έπειτα κόκκινα και ζωηρά
Με τα πλοκάμια των σφαδάζοντα
Για το εφηβαίον και για τα στήθη 
Των νεανίδων. 


(Ανδρέας Εμπειρίκος, "Το γάλα του αιγιαλού")


Πλάι στη θάλασσα μαζί σου
Είχα μπορέσει να πετάξω
Δυο βότσαλα στην άκρη του γιαλού
Και μας πιτσίλισαν λιακάδα.


(Άρης Αλεξάνδρου, "Ανεπίδοτα γράμματα) 


Πρόσεχε να προφέρεις καθαρά τη θάλασσα, έτσι που να γυαλίζουν μέσα της όλα τα δελφίνια.


(Οδυσσέας Ελύτης, "Τα ετεροθαλή")


Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ' εγώ την φύσι λίγο.
Θάλασσας του πρωϊού κι ανέφελου ουρανού
λαμπρά μαβιά, και κίτρινη όχθη/ όλα
ωραία και μεγάλα φωτισμένα.


Εδώ ας σταθώ. Κι ας γελασθώ πως βλέπω αυτά
(τα είδ' αλήθεια μια στιγμή σαν πρωτοστάθηκα)/
κι όχι κ' εδώ τες φαντασίες μου,
τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής.


(Κων/νος Καβάφης,"Θάλασσα του πρωϊού")


...Περάσαμε κάβους πολλούς πολλά νησιά τη θάλασσα
που φέρνει την άλλη θάλασσα, γλάρους και φώκιες.
Δυστυχισμένες γυναίκες κάποτε με ολολυγμούς
κλαίγανε τα χαμένα τους παιδιά
κι άλλες αγριεμένες γύρευαν το Μεγαλέξαντρο
και δόξες βυθισμένες στα βάθη της Ασίας. 
Αράξαμε σ' ακρογιαλιές γεμάτες αρώματα νυχτερινά
με κελαηδίσματα πουλιών, νερά που αφήσανε στα χέρια
της μνήμη μιας μεγάλης ευτυχίας.
Μα δεν τελειώναν τα ταξίδια.
Οι ψυχές τους έγιναν ένα με τα κουπιά και τους σκαρμούς
με το σοβαρό πρόσωπο της πλώρης
με τ' αυλάκι του τιμονιού
με το νερό που έσπαζε τη μορφή τους.
Οι σύντροφοι τέλειωσαν με τη σειρά,
με χαμηλωμένα μάτια. Τα κουπιά τους
δείχνουν το μέρος που κοιμούνται στ' ακρογιάλι.


Κανείς δεν τους θυμάται. Δικαιοσύνη.


(Γιώργος Σεφέρης, Από τους "Αργοναύτες" του "Μυθιστορήματος")


ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΡΑΒΟΚΥΡΗ

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Ρωμανός Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Μούτσιος || Φλέρη Νταντωνάκη || Δήμητρα Γαλάνη Με τη φουρτούνα και το Σιρόκο ήρθε μια σκούνα απ' το Μαρόκο Με τον αγέρα και με τ' αγιάζι πάει μια μπρατσέρα για την Βεγγάζη Άγιε Νικόλα, παρακαλώ σε στα πέλαγα όλα λουλούδια στρώσε Με τον ασίκη το μπουρλοτιέρη ήρθε ένα μπρίκι από τ' Αλγέρι Με την Ελλάδα καραβοκύρη πάει μια φρεγάδα για το Μισίρι

Μια θάλασσα μικρή, 
μια θάλασσα μικρή,
είναι το καλοκαίρι μου,
ο έρωτάς μου, ο πόνος  μου
Μια θάλασσα μικρή
στα δυο σου μάτια φέγγει
κάθε πρωί...


(Διονύσης Σαββόπουλος, "Μια θάλασσα μικρή")





Δοκίμαζε, συνέχιζε τα γυμνάσματά σου.
Κοίτα που κ' η θάλασσα ανακατεύει συνεχώς
ουρανό και φύκια
πασχίζοντας να βρει το σωστό της χρώμα.


(Άρης Αλεξάνδρου, "Γύμνασμα")

Την ιδέα για την ανάρτηση "Νησιά και θάλασσα ελληνική", την χρωστάμε στις "Ατάκες" του "Ε" της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, 8/8/10 και 22/8/10. Απλώς εμείς τη συμπληρώσαμε με στίχους δικής μας επιλογής, αλλά και με τις δικές μας "θαλασσινές" μουσικές προτιμήσεις. Ευχαριστούμε, λοιπόν, τις "Ατάκες" που τις παρακολουθούμε ανελλιπώς.