22 Φεβρουαρίου 1937, Κορυτσά - Από τις "Μέρες Γ.' " του Γιώργου Σεφέρη (1900 - 1971)

............................................................

Γιώργος Σεφέρης (1900 - 1971)





 Από τις "Μέρες Γ.' "

Δευτέρα, 22 Φεβρουαρίου 1937, Κορυτσά

   [Έχω την εντύπωση πως αγαπώ σαν τρελός. Ο έλεγχος είναι δύσκολος στην κατάσταση που βίσκομαι. (Εδώ και τρεις μήνες είμαι χωρίς γυναίκα.) Προσπαθώ να αναδερθώ στην εποχή που ήμασταν μαζί. Δεν ήταν σωματική ικανοποίηση που με κρατούσε κοντά της. Κάποτε μάλιστα ο αισθησιασμός μού φαινότανε σαν κόλαση. Και τόσα άλλα έπρεπε να μας χωρίσουν. Ζαλίζομαι όταν τη συλλογιστώ, αδύνατο να εξακολουθήσω. Μού έχει δώσει το πάθος. Και η αναμονή μού κάνει κάθε στιγμή ανυπόφορη - ως την ερχόμενη Τετάρτη που πρέπει να απαντήσει το Υπουργείο.]

   2.30 μ.μ. Ως τώρα κάτω από την επίδραση ενός ονείρου. Με ξύπνησε στις 7. Θολό μπερδεμένο ' δεν μπορώ να ξεχωρίσω τα πρόσωπα.

   Μια σκάλα που έμοιαζε περισσότερο με την εσωτερική σκάλα του σακονιού τής-, την τελευτάία φορά που την είδα στο Παρίσι, αλλά πιο απότομη και στριφογυρισμένη ' σκοτεινή με χοντρά κομμάτια σκιάς, τριγωνικά ίσως, μέσα σ' ένα μουντό φως. Ανέβαινε πρώτη η - ή Μ., μάλλον η Μ. Τη ρώτησα για το παιδί της, καθώς ακολουθούσα. Γύρισε και με κοίταξε (ύφος που δεν μπορώ να εκφράσω) και μού είπε καθαρά: "Δεν το ξέρεις, ψόφησε." Θυμούμαι καλά την τελευταία λέξη που μ' έκανε να ξυπνήσω τρομαγμένος. Τα συναισθήματα του ονείρου που εξακολουθούν ακόμη να πάλλουν βαθιά, τώρα που γράφω, δεν μπορώ να τα διατυπώσω. Εντύπωση πως βγήκα από μια δύσκολη τρικυμία ' σημάδια πάνω μου της κούρασης από ένα μεγάλο βάρος. Πάρα κάτω απελπιστική αγάπη, συνειδητή. Δε θυμούμαι με ποια διάθεση ανέβαινα τη σκάλα πίσω από τη μαυροφόρα.

Έφυγα στην Αθήνα 27 Φεβρουαρίου - 28 Μάρτη...